Hrunið kyngreint

Í vetrarbyrjun var skipuð þingmannanefnd á Alþingi til að fjalla um skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis. Verkefni nefndarinnar er að leggja mat á og móta tillögur í framhaldi af skýrslunni varðandi:

a. Almennt pólitískt uppgjör á efnahagshruninu.

b. Breytingar á lögum og reglum.

c. Mat á ábyrgð  á hugsanlegum mistökum og vanrækslu stjórnvalda sem áttu þátt í hruninu.

Nú hefur formaður nefndarinnar séð ljósið og lagt fram þá tillögu að kynjafræðingur verði fengin til að kyngreina hrunið. Þetta er gert þó ekki verði séð að slík kyngreining falli undir verkefni sem nefndinni er ætlað að vinna. Von er til að breið samstaða náist í nefndinni um málið. 

Finnst einhverjum skrýtið að alvöru grínarar njóti fylgis meðal kjósenda þegar statistar í gríneríinu eins og Atli Gíslason  og nefndarfólk hans telur kyngreiningu hrunsins brýnasta verkefnið.

Besti flokkurinn

Enn mælist Besti flokkurinn með mikið fylgi. Þess eru dæmi að ný framboð hafi mælst með mikið fylgi í skoðanakönnunum nokkru fyrir kosningar en fylgið síðan hrunið af þeim. Nú virðist það vera að gerast miðað við síðustu könnun að Besti flokkurinn er ekki að tapa fylgi heldur bæta við sig.

Vinur minn einn skráði sig til heimilis í Reykjavík nokkru fyrir áramót til að geta kosið Besta flokkinn.  þessi maður er eldheitur hugsjónamaður og hefur iðulega staðið framarlega í baráttunni. Nú finnst honum allir stjórnmálaflokkarnir hafa brugðist og það þurfi að veita þeim ráðningu. Spurning hvort flestir þeir sem ætla að kjósa Besta flokkinn hugsi svipað.

Verði það niðurstaðan að Besti flokkurinn verði stærsti eða meðal stærstu flokkanna í Reykjavík við þessar kosningar hvaða skilaboð eru kjósendur þá að senda.

Stjórnmál eru altaf rammasta alvara hvort sem okkur líkar það betur eða verr. Ef svo fer að grínflokkur nýtur trausts stórs hluta kjósenda umfram hefðbundna stjórnmálaflokka þá þurfa þeir sem vilja láta taka sig alvarlega í pólitík heldur  betur að skoða hlutina upp á nýtt.

Partýinu er nefnilega lokið alvaran verður að taka við. Það þó fyrr hefði verið.

Þinghús fáránleikans vill dómstóla fáránleikans

Stundum er sagt að umræður og skrif á blogginu sé ómerkilegt. Vel kann það að vera rétt á stundum. Fátt jafnast þó á við fáránleikann í máli þingmannanna Björns Vals Gíslasonar  og Guðmundar  Steingrímssonar í dag.  Þó er verra að þeir virðast ekki bera skynbragð á stjórnskipun landsins. Það er alvarlegt þar sem þeir eru til þess kjörnir að fjalla um slík mál.

Í dæmalausu lýðskrumi Björns Vals og Guðmundar koma fram sjónarmið sem verða ekki skilin með öðrum hætti en þeim að þeir telji eðlilegt að stjórnmálamenn grípi fram fyrir hendur ákæruvalds og dómsvalds. Hvar er réttarríkið statt ef það á að vera komið undir geðþóttaákvörðun stjórnmálamanna hvort fólk er ákært eða ekki? M.a. til  að koma í veg fyrir það var stofnað embætti ríkissaksóknara til að aðskilja rannsókn og saksókn mála frá stjórnmálunum. Áður hafði þetta verið á verksviði dómsmálaráðherra. 

Þegar óeirðafólkið sem sótti að Alþingi, slasaði starfsfólk við öryggisvörslu og olli eignaspjöllum  er sótt til saka fyrir framferði sitt, þá finnst þeim Birni Val og Guðmundi eðlilegt að stjórnmálin hafi afskipti af málinu. Treysta þeir ekki dómstólum landsins?

Óneitanlega senda þessir þingmenn furðuleg skilaboð nú þegar óeirðarfólkið sýnir dómstólum algjöra lítilsvirðingu, eftir að hafa sýnt Alþingi lítilsvirðingu.  Þetta er í fyrsta skipti sem dómsstólum er sýnd lítilsvirðing og reynt að tálma störfum þeirra. Það er alvarlegt mál og í kjölfar þess er málflutningur þingmannanna þeim til skammar.

Ef til vill er þeim vorkunn eftir að hafa hlustað á holtaþokuvælið í dómsmálaráðherra í framhaldi af því að óeirðafólkið veittist að dómsvaldinu og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu bauð óeirðafólkinu síðan í kaffi á lögreglustöðina. Í framhaldi af því var að sjálfsögðu eðlilegt að prestur Laugarnessafnaðar skyldi blessa yfir athæfið. Kirkjan á jú alltaf sína svörtu sauði.

 

Kattasmölun

Ríkisstjórnin sat á 5 tíma löngum fundi í gær við að ræða um niðurskurð ríkisútgjalda og breytingar á stjórnarráðinu. Ekkert var samþykkt. Haft var þó eftir fjármálaráðherra að hlutir þokuðust í rétta átt.

Ég man ekki betur en jafnvægi ætti að nást milli tekna og gjalda á fjárhagsárinu 2011 en þá þarf að skera niður um rúma hundrað milljarða sem er fjárlagahallinn í ár. Fjármálaráðherra talaði hins vegar um að rætt hefði verið um á fundi ríkisstjórnarinnar að skera niður einhverja tugi milljarða. Það þýðir áframhaldandi skuldasöfnun ríkisins þvert á samkomulagið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn.

Varðandi breytingar á stjórnarráðinu þá hefur VG félag Skagafjarðar bent á að það sé hið mesta óráð og leggst eindregið gegn slíkri fásinnu enda takmarkaður sparnaður af því eftir því sem formaður félagsins segir. Formaðurinn nefnir þó ekki það mikilvægasta að ráðherra þeirra Skagfirðinga Jón Bjarnason hverfur úr ríkisstjórn komi til breytinganna.

Forsætisráðherra sagði að góður gangur væri í viðræðunum. Þar talaði forsætisráðherra um viðræður ráðherra á ríkisstjórnarfundi. Mér fannst þetta  kunnuglegt orðalag og þá rifjaðist upp fyrir mér að þetta er það sem ríkissáttasemjari segir iðulega þegar ekki hefur náðst samkomulag á fundum hans með hagsmunasamtökum.

Það bendir því allt til þess að forsætisráðherra þurfi að fara í víðtækari kattasmölun en áður ef ríkisstjórnin á að vera á vetur setjandi.

Jóhanna með svartan blett á tungunni

Vinur minn minnti mig á að um það væri iðulega talað við börn að segðu þau ekki satt þá fengju þau svartan blett á tungunni. 

Hann bætti við að það hefði verið eins gott fyrir Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra að hafa ekki rekið út úr sér tunguna á Alþingi í gær.  Væri þetta rétt sem sagt væri við börnin þá væri ljóst að tungan á Jóhönnu hefði orðið kolsvört eftir umræðurnar um launakjör Seðlabankastjóra.

En Lára V. Júlíusdóttir vill ekkert segja. Var einhverntíma talað um að undirferlin og undandrátturinn væri einkenni karlasamfélagsins?

http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2010/05/07/eg_segi_sannleikann/

 

Saklaus þangað til sekt hans er sönnuð

Hreiðar Már Sigurðsson var settur í gæsluvarðhald í dag. Af ummælum á vefmiðlum að dæma þá ríkir fögnuður yfir handtöku og kröfu um gæsluvarðhald mannsins. Flestir sem tjá sig telja það jafnbrýna því að sök sé sönnuð að krafist hafi verið gæsluvarðhalds yfir manninum. Þannig er það ekki.

Í réttarríkinu er við það miðað að hver maður sé saklaus þangað til sekt hans er sönnuð. Þáverandi Bandaríkjaforseti fékk m.a. bágt fyrir að kalla ákveðinn mann glæpamann þar sem hann hafði ekki verið dæmdur fyrir ódæði  sem hann framdi.

Því má ekki gleyma að þess eru mörg dæmi að fólk hafi verið hneppt í gæsluvarðhald án þess að ákæra væri síðar birt á hendur því. Í Bretlandi þá heyrði ég einhvern tíma talað um það þegar maður fór í gæsluvarðhald að þá var talað um það í fjölmiðlum þannig: A man is helping the police etc. Maður er að hjálpa lögreglunni við upplýsingaöflun. Það fannst mér snyrtilega gert í samræmi við þau gildi sem réttarríkið byggir á.

Ekki veit ég hvort ástæða er til að hneppa ofangreindan mann í gæsluvarðhald en það er óneitanlega nokkuð sérstakt að maður sé settur í gæsluvarðhald vegna meints brots, sem varða sýnileg gögn, meir en 20 mánuðum eftir að meint brot var framið. 

Hvað svo sem okkur finnst um þennan eða hinn þá megum við aldrei hvika frá þeim gildum sem gerir okkur að siðuðu þjóðfélagi. Þar skiptir miklu að hvika ekki frá gildum réttarríkisins.

Spennandi kosningar í Bretlandi

Sjaldan hafa þingkosningar í Bretlandi verið eins spennandi og núna. 

Eftir að hafa fylgst með kosningabaráttunni í Bretlandi á síðkvöldum þá finnst mér athyglivert hvað Gordon Brown hefur lítið fram að færa. Forustumenn hinna stóru flokkanna boða breytingar og eru með skemmtilega nálgun í mörgum málaflokkum. Það verður fróðlegt að sjá hvort að breskir kjósendur veita flokkum þeirra eðlilegt brautargengi og Verkamannaflokknum þá útreið sem hann á skilið.

Samfylkingin hefur um árabil talið Verkamannaflokkinn breska pólitískt náskyldan sér. Sagt er að Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra gumi af flokksskírteini í þeim flokki. Þrátt fyrir þennan andlega skyldleika þá er reginmunur á pólitískri skynjun forustumanna Verkamannaflokksins og Jóhönnu Sigurðardóttur formanni Samfylkingarinnar.  Það sem Jóhanna kallar frjálshyggju kallar forusta Verkamannaflokksins eðlilega markaðsstarfsemi.

Þá er líka athyglivert að þrátt fyrir bankahrun í Bretlandi og trilljóna punda framlag ríkissjóðs Bretlands til bankanna þar, þá dettur engum í þessum systurflokki Samfylkingarinnar í hug að víkja frá markaðshagkerfinu.  Ef til vill þarf stór hluti Samfylkingarinnar með Jóhönnu í broddi fylkingar að fara í pólitíska meðferð til að læra eðlilega skilgreiningu pólitískra hugtaka. 

Skjaldborg um neyslulán

Félagsmálaráðherra hefur ákveðið að slá upp skjaldborg um ákveðna tegund neyslulána  með frumvarpi um lækkun höfuðstóls bílalána.

Forsætisráðherra sagði að ríkisstjórnin ætlaði sér að slá upp skjaldborg um heimilin í landinu en nú hefur verið breytt um stefnu.

Íbúðareigendum er boðið upp á greiðsluaðlögun sem er hjálp í viðlögum við að komast hjá gjaldþroti og leigja íbúðirnar sem þeir missa á naðungaruppboðum.  Það er skjaldborgin fyrir íbúðareigendur.

Áfram skal haldið verðtryggingunni sem hækkar  höfuðstól verðtryggðu lánanna mánaðarlega þó að engin virðisauki sé í þjóðfélaginu. Verkalýðshreyfingin dásamar þetta kerfi sem er hengingaról um lífskjör launþega. Fjármálaráðherra dásamar það að við skulum hafa krónuna sem hefur rýrt launatekjur fólks og verðmæti eigna þess miðað við virði í helstu gjaldmiðlum um 80%. Þar við bætist gegndarlaus hækkun á nauðsynjavörum. Launin lækka hjá öllum nema Seðlabankastjóra

Er þetta það Nýja Ísland sem stefnt var að því að byggja upp. 

1.maí

Ástæða er til að óska launþegum til hamingju með daginn. Sú var tíðin að á 1. maí voru settar fram kröfur um betra kaup og kjör og framsæknar hugmyndir í þjóðfélagsmálum. Sú var líka tíðin að verkalýðsforustan hafði forgöngu um það ásamt Vinnuveitandasambandinu að koma Íslandi út úr því öngþveiti sem verðbólgueldurinn hafði valdið. Nú er öldin önnur. 

Frá því að ríkisstjórnin tók við hafa verið stórfelldustu kjaraskerðingar launafólks sem um getur á síðustu áratugum. Kaupmáttur launa hefur hrunið. Laun hafa lækkað og galin verðtrygging hækka lán þó að engin veðmætaaukning sé í þjóðfélaginu önnur en útreiknuð í lánavísitölu launafólks.

Við þessar aðstæður mætti ætla að verkalýðshreyfingin léti í sér heyra og gerði kröfur um mannsæmandi lífskjör launþega  og verðtryggingarokrinu yrði létt af launafólki. Svo merkilega vill til að svo er ekki. Helstu kröfur ASÍ varða rukkara, fullnustugerðir, gjaldþrot og greiðsluaðlögun fyrir fólk sem er í raun gjaldþrota. Einnig gerir ASÍ kröfur um að ríkið gangist fyrir mannaflsfrekum framkvæmdum og sprotafyrirtæki verði styrkt af almannafé.

Ekki er gerð krafa um bætt kjör. Ekki er gerð krafa um að lánaokrið sem fólkið í landinu býr við verði aflétt. Nei verkalýðsforustan er harðasti baráttuhópur fyrir verðtryggingu lána. Verkalýðsforustan er ekki að vinna fyrir hagsmuni launafólks í landinu í dag heldur gegn hagsmunum þess fólks sem hefur viljað brjótast áfram af eigin rammleik úr viðjum skulda og fátæktar.  Skálaræður verkalýðsforustunnar í dag eru einskis virði. Ríkisstofnun í félagsmálaráðuneytinu gæti ekki unnið verr fyrir hagsmuni launafólks í landinu en verkalýðsforustan gerir um þessar mundir.

Það er kominn tími til þess að launafólk í landinu rísi upp og velti ónýtri forustu verkalýðshreyfingarinnar úr valdastólunum og móti eðlilega stefnu fyrir bætt kjör, gegn arðráni  spillingu og vaxtaokri.

Krefjandi heilsubótarganga

Sú var tíðin að verkalýðshreyfingin stóð fyrir kröfugöngum á baráttudegi verkalýðsins 1. maí. Nú hvetur verkalýðshreyfingin fólk til að mæta í krefjandi heilsubótargöngu með áherslu á heilsubótina.

Þegar ég sem barn sá í fyrsta skipti kröfugöngu  fyrsta maí þá er  mér enn minnisstæður illa klæddur verkamaður sem hélt ásamt öðrum á kröfuborða í norðannepjunni. Hann varð í mínum huga lifandi táknmynd nauðsyn virkrar baráttu þess sem þarf að sækja sinn rétt og lífsafkomu.

Nú er öldin önnur og verkalýðsforustan hefur rofnað úr tengslum við umbjóðendur sína. Þess vegna er mun þægilegra að vera með krefjandi heilsubótargöngu en kröfugöngu 1. maí.

Það raskar ekki ró verkalýðsforustunnar þó að þúsundir félagsmanna þeirra hafi misst vinnuna og séu að missa húsin sín vegna stökkbreyttra höfuðstóla verðtryggðra og gengislána. Verkalýðsforustan krefst ekki breytinga á því en rekur harða baráttu fyrir verðtryggingunni sem sligar nú heimili verkafólks í landinu.

Í samræmi við firringu verkalýðsforustunnar þá má búast við að næst verði fyrsta maí gangan auglýst sem heilsubótar- og skemmtiganga.