Það sem ekki má segja frá.

Í kvöld kl. 20 verður opinn fundur í Valhöll við Háaleitisbraut um útlendingamál. Dómsmálaráðherra Jón Gunnarsson verður frummælandi.

Fundarboðendur ætluðu að auglýsa fundinn á feisbók og sendu tillögu að auglýsingu um fundinn fyrir nokkru. Þeirri tillögu var hafnað þar sem auglýsingin væri of stór. Það var lagfært, en þá bregður svo við að feisbók hafnar að birta auglýsinguna vegna þess að verið sé að fjalla um viðkvæm málefni, sem geti valdið ólgu í þjóðfélginu. 

Feisbók tekur sér með þessu ritskoðunarvald, sem fer algjörlega í bága við tjáningarfrelsisákvæði stjórnarskrárinnar. Verið er að aulýsa umræðufund, þar sem skipst verður á skoðunum um málefni útlendinga. 

Það er alvearlegt mál og ólíðandi að Zuckerberg og félagar á feisbók taki sér alræðisvald um það hvað má segja og hvað má ekki segja. Það má t.d. ekki tala um mál sem ágreiningur er um og getur valdið geðhrifum hjá einhverjum.

Hvað er til ráða. Eiga strákar í Ameríku að ráða því hvað má segja og ekki segja á Íslandi. Stjórnvöld í landinu eiga að bregðast við svona ritskoðun og fordæma hana. 

Mannúðin mesta

Útlendingum í landinu hefur fjölgað gríðarlega síðasta áratug. Fimmti hver íbúi Reykjavíkur er af erlendu bergi brotinn. 

RÚV reynir með fréttavali sínu og umfjöllun, að koma því inn hjá þjóðinni, að við séum vond við innflytjendur og virðum þá ekki til jafns við aðra. Þetta er rangt. Fáar þjóðir taka eins vel á móti innflytjendum en íslendingar. 

En við erum í vanda. Þjóðfélagið þolir ekki þetta álag og við höfum ekki efni á þessu. Velferðin í dag er tekin að láni hjá framtíðinni börnum og barnabörnum. Íslenska ríkið er ekki sjálfbært og rekið með gríðarlegum halla. Hvaða vitræn glóra er þá í að auka við vandann með því að taka við fullfrískum hælisleitendum, sem reyna að þröngva sér inn í landið og velferðarkerfið á fölskum forsendum. Sú heimska er eingöngu ávísun á framtíðarvandamál í þjóðfélaginu. 

Þau framtíðarvandamál sem við eigum eftir að finna fyrir ef svo heldur fram sem horfir hafa nágrannalönd okkar Norðurlönd og Þýskaland heldur betur fundið fyrir. Konur þora ekki út með ruslið heima hjá sér af ótta við að á þær verði ráðist og lögleysa og samhliða þjóðfélög þrífast þar sem íbúar tala ekki tungumál landsmanna og yfirskriftir eru á arabísku eða öðru sambærilegu táknmáli. Viljum við virkilega halda áfram á þessari braut og fordjarfa íslenskri menningu og tungu svo ekki sé talað um öryggi og samfélagslegri einingu. 

Við eigum að berjast gegn þeirri sýndarmennsku og lygi sem stjórnmálamennirnir sýna, þar sem þeir þykjast vera að hjálpa fólki í neyð þar sem engin er neyðin.

Mannréttindi eru ekki einhliða réttindi hælisleitenda. Íbúar landsins og skattgreiðendur eiga líka sín réttindi og það mál aldrei misvirða þau.

 

Við eigum að berjast fyrir því að Ísland verði þannig þegar barnabörnin okkar eru komin á okkar aldur að þá verði við lýði í landinu íslensk menning, tunga og siðir. Vestræn menning sem byggir á kristilegum grunngildum. 

 

 

Guðlast, málfrelsi og húmor

Refsing við guðlasti var afnumin,en þá tóku við aðrar hömlur á málfrelsið. Haturslögreglan sótti fólk til saka fyrir nýja tegund af guðlasti. Ekki má segja sannleikann um Íslam,transaðgerðir,kynrænt sjálfræði eða hamfarahlýnun. Jafnvel brandarar og húmor eru óleyfileg tjáning. 

Brandari er samt minnsta og einfaldasta tegund tjáningarfrelsisins

Í dýrðarríki Stalíns á valdatíma kommúnista í Sovétríkjunum voru 200.000 manns í fangabúðum fyrir að segja brandara. 

Góði dátinn Sveik var iðulega settur í fangelsi fyrir að segja brandara eða greina frá staðreyndum í léttum tón m.a. fyrir að segja að flugur á veitingastað hefðu skitið á mynd keisarans. 

Í Suður Afríku var maður sem sagði að PC inn sinn væri svo lengi að slökkva á sér að hann kallaði hann Mandela (eftir þáverandi forsætisráðherra). Hann var handtekinn PC inn var haldlagður og tekin lífssýni. 

Ritið Charlie Hebdo birti grínmyndir og grínsögur. Þessvegna myrtu Íslamistar ritstjórnina. Þá setti fyrirfólk upp merki um að standa með tjáningarfrelsinu. Samt sem áður hefur það farið á hinn veginn. Fólk er kært fyir að segja brandara eða útilokað frá tjáingu á Twitter eða Fésbók. 

Afleiðingin er sú að opinber umræða og viðmót í þjóðfélaginu verða kyrkingslegri og leiðinlegri. Fólk er undirlagt tepruskap hvort sem er í opinberri umræðu eða mannlegum samskiptum. 

Er ekki betra að sleppa tökum á tjáningarfrelsi fólks og amast ekki við húmor jafnvel þó hann geti á stundum verið í dekkra lagi?

 

Sænskir sósíalistar sýna sitt rétta andlit

Vel til fundið hjá sósíalistum í Svíþjóð, að halda lokafund kosningabaráttunnar í Rinkeby hverfinu í Stokkhólmi. Þar hamaðist forsætisráðherran að Svíþjóðardemókrötum og kallaði þá öllum hefðbundnum illum nöfnum. Hún minntist hins vegar ekki á, að í Rinkeby hverfinu eru fjölmargir íbúar, í tengslum við Hamas, Hezbollah, Abu Nidal o.fl. hryðjuverkasamtök Íslamista og fannst allt í lagi að vera í samneyti með þeim.

Sósíaldemókratar eiga mikið fylgi í Rinkeby hverfinu þar sem um 90% íbúa eru innflytjendur eða afkomendur innflytjenda. Svo margir Sómalar búa í þessu hverfi, að það hefur stundum verið uppnefnt litla Mogadishu. Óeirðir eru tíðar í hverfinu, mikið um glæpi og eignaspjöll. Ráðist var ítrekað á lögreglustöðina og þegar byggja þurfti nýja,  neituðu verktakar að fara inn í hverfið nema að fá lögregluvernd. 

Í þessu umhverfi virðist sósíalistum í Svíþjóð líða best enda eiga þeir mest fylgi þar sem innflytjendur eru flestir. 

Það er dapurlegt að horfa upp á þessa miklu hnignun og þjóðfjandsamlegu stefnu sænskra sósíalista. Vonandi bregðast kjósendur við með að kjósa þá ekki, en greiða þess í stað Svíþjóðardemókrötunum og Moderata Samlingspartiet atkvæði sitt. 

Svíþjóðardemókratar hafa heldur betur unnið til þess, að Svíar veiti þeim öflugt brautargengi. Þeir hafa verið rödd skynseminnar í innflytjendamálum og mátt þola útilokun stjórnmálastéttarinnar og fjölmiðla, en hafa samt aukið fylgi sitt í hverjum kosningum og vonandi gengur það eftir í dag. 

Svíþjóð þarf að skipta um stefnu í innflytjendamálum og huga að hagsmunum sænskra borgara, eflingu sænskrar menningar og þjóðlegra gilda. Raunar er brýn nauðsyn að Ísland geri það líka ef þeir vilja komast hjá að lenda í sama öngþveiti og Svíar.

Undir stjórn sósíalista þar sem innflytjendastefnu þeirra hefur verið framfylgt og ekki má segja frá neinu sem þá varðar, hefur glæpatíðni aukist gríðarlega, fjöldi nauðgana er hlutfallslega mest í Svíþjóð í veröldinni, mörg hverfi eru lokuð innflytjendahverfi og skotárásir eru orðnar daglegt brauð í þessu áður fyrirmyndarríki. 

Vonandi sjá sænskir kjósendur að það þarf gjörbreytta stefnu í innflytjendamálum, stefnu þar sem hagsmunir sænskra borgara eru í öndvegi.

 

Heimurinn syrgir

Konungbornir verða ekki eilífir frekar en aðrir. Loðvík 14. Frakkakonungur var aldrei verið sáttur við að vera minntur á það. Helsta ráðgjafa hans varð einu sinni á orði "Allir deyjum við"  þegar hann sá svipinn á kóngi bætti hann við "eða næstum því allir."

Háöldruð drottning Stóra Bretlands er fallin frá. Hún naut þess, að vera landi sínu og þjóð ævinlega til sóma, þó hún hefði aldrei afgerandi áhrif á gang þjóð- eða heimsmála. Eðlilegt er að hennar nánustu syrgi hana sem og þegnar hennar minnist hennar sem farsæls þjóðarleiðtoga.

Elísabet var síðustu rúma tvo áratugi eins og góð gömul frænka eða amma, sem allir gátu látið sér líka vel við. Þegar slíkur aðili kveður eru vissulega kaflaskil og þá er spurning þegar sorgarathöfnum lýkur hvað gera skuli. 

Hvað með konungdæmið. Er það eðlilegt í lýðræðisríki?

Konungdæmið byggir á því að konungafólk sé æðra og öðruvísi en aðrir. Þeir eiga að hafa þegið vald sitt frá Guði og það tekur ekki bara til drottningar eins og Elísabetar heldur ættarinnar. Konungdæmi er andstæða lýðveldis, þar sem forustumaður þjóðar er þjóðkjörinn og allir borgarar eru jafnir. 

Mannréttinda- og lýðræðissinninn Thomas Paine, en hugmyndir hans koma m.a. fram í Sjálfstæðisyfirlýsingu Bandaríkjanna, skrifaði metsöluritgerð á 18.öld sem hét "Common sense"(almenn skynsemi) Almenna skynseminn var fólgin í því að vera ekki með konung eða aðal. Paine segir að konungdæmi sé mikilvægasta uppgötvun djöfulsins til að viðhalda hjáguðadýrkun. 

Í Bretlandi tekur sonur hinnar ástsælu drottningar við. Fjarri fer því að hann sé yfirburðamaður að þekkingu eða mannviti. Hann hefur m.a. tvívegis spáð heimsendi vegna loftslagshlýnunar, án þess að nokkuð gerðist. Karl 3 telur, að hann sé meiri en aðrir í Bretlandi og þó víðar væri leitað þar sem Guð hefur valið hann eins og aðrar dúkkulísur og tindáta sömu gerðar. 

Væri ekki eðlilegt að lýðræðisríki mundu afnema þessa fokdýru fordild og skurðgoðadýrkun sem byggir í raun á andstæðu lýðræðislegra hugmynda?

El Nino og La Nina

Stórflóð í Pakistan. Þurkar í Vestur Afríku og víðar. Þrumur og eldingar, hvirfilbylir, hiti hér, kuldi þar. Stjórnvöld segja þetta vera vegna loftslagasbreytinga. 

Vond veður koma og góð líka. Ógnarveður eru ekkert algengari nú en þau voru í byrjun aldarinnar eða á síðustu öld.

Umdæmisstjórar loftslagstrúboðsins setja stöðugt upp nýja mæla í stórborgum, jafnvel fyrir enda flugbrauta og mæla þar methita þó hiti og hitabylgjur séu svipaðar og á árum áður. 

Áður en trúarbrögð hamfarahlýnunar af mannavöldum tók völdin af skynseminni,veltu lofts- og veðurfræðingar fyrir sér ýmsum áhrifavöldum. Talað var um el Nino og la Nina t.d. 

El Nino og la Nina er nú óttalegt frat og gamaldags og það fást engir styrkir til annars en að rannsaka eitthvað sem styður loftslagstrúboðið. Samt eru el Nino og la Nina öflug veðurfyrirbrigði og hafa áhrif á veður um allan heim. El Nino, sem er mjög öflugur kemur í haust. Sjálfsagt verður ekkert fjallað um áhrifa þess. Það fellur ekki að trúboðinu. 

Sólin,el Nino, la Nina eru mikilvæg varðandi veðurfar m.a. úrkomu, hita og kulda. Í samanburðinum við sólina, el Nino eða la Nina eru mennirnir lítil sandkorn á auðn hins óþekkta.

En samt skal skal skattleggja  lýðinn og setja fleiri boðu og bönn, til að feta leið frelsisskeðinga einstaklinga og verri lífskjara, í þágu loftslagtrúarinnar.

Er ekki mál að lini nú þegar Okið er upprisið þrátt fyrir jarðaförina og enn hangir snjórinn fyrir augum allra Reykvíkinga sem aldrei fyrr bæði í Gunnlaugsskarði og Kerhólakambi. Ekki beinlínis merki um hamfarahlýnun. 

 

 

Erlent bakkelsi

Í frétt Mbl. í dag er sagt frá miklum innflutningi á bakkelsi. Það þýðir e.t.v. viðskiptatækifæri fyrir bakara og vonandi gengur það eftir, en engum dettur í hug að þessi innflutningur muni kollvelta hagkerfinu.

Þegar Viðreisnarstjórnin ákvað að afnema gjaldeyrishöft að mestu á sjöunda áratug síðustu aldar fóru Framsóknarmenn hamförum gegn því og töldu að allt færi til helvítis ef svo færi. Þá yrði fluttur inn allskyns óþarfi sögðu þeir, eins og t.d. danskir kökubotnar, sem Framsóknarmenn töldu að íslenskar húsmæður væru ekkert of góðar til að baka sjálfar. Á þeim tíma var einróma skoðun Framsóknarmanna að staða konunnar væri fyrir framan eldavélina. Síðar töldu þeir hana fyrir aftan hana.

Svo mjög breyttist þjóðlífið strax og gjaldeyrishöftin voru afnumin, að þá fengust epli, appelsínur og bananar allt árið en ekki bara fyrir jól og menn gátu keypt bifreiðar frá Vesturlöndum en ekki bara Trapant, Gaz og Moskvitsj. Já og kökubotnana sem og flest annað sem á þurfti að halda. 

Allar spár Framsóknarmanna um helvítisferð hagkerfisins með frjálsari gjaldeyrisviðtskiptum reyndust algjörlega rangar. Þess í stað þróaðist fjölbreyttara þjóðlíf með betri hag.

Samkeppni á landsvísu og milli landa og frjáls viðskipti skapa nefnilega velmegun, en það gera höftin ekki.

 

 

Bakkelsi innflutt í stórum stíl

Djöfullinn er á leið til helvítis

Dagblöð í Íran lýsa fögnuði með tilræðið við Salman Rushdie og segja að djöfullinn sé á leið til helvítis. Blaðið Kayhan sem er nánast opinbert málgang Íransstjórnar, enda ritstjórinn valinn af Ali Khameni erkiklerki, segir að það eigi að kyssa á hendur mannsins sem hafi skorðið óvin Allah á háls 

Á sama tíma og það vefst ekki fyrir fjölmiðlum í Íran og víðar í múslimskum löndum hvað um var að ræða, þá er athyglisvert að hlusta á fréttir fjölmiðla á Vesturlöndum en þar er sagt að ekki sé ljóst hvað tilræðismanninum gekk til. 

Þvílíkur naívísmi og bull. Verið er að framfylgja "fatwa",sem enn er í lögum í Íran, að drepa Salman Rushdie. 

Tilræðismaðurinn er Íslamisti með fölsuð skilríki. Hann átti ekki leið inn í ráðstefnusalinn af tilviljun, heldur til að myrða "djöfulinn" eins og Írönsku blöðin nefna Salman. Hvernig getur þessi staðreynd þvælst fyrir fölmiðlum Vesturlanda? 

 

Hvað höfðingjarnir hafast að

Guðni Th. Jóhannesson forseti íslenska lýðveldisins, sýndi af sér mikinn mannsbrag, sem er honum til mikils sóma, þegar hann neitaði að taka við ofurhækkun launa sér til handa, en aðrir í pólitíska aðli lýðveldisins hreyfðu ekku andmælum og sleiktu út um eins og kettir við rjómaskál. 

Á miðju sumri hækkuðu laun stjórnmálaaðalsins í samræmi við lögbundið launahækkanaálag sem þeim einum er gefið en stjórnmálaaðallinn lögbindur þessi sérkjör fyrir sig.

Að beiðni forsætisráðherra gerði Katrín Ólafsdóttir dósent í hagfræði við Háskólann í Reykjavík skýrslu um stöðu og horfur á vinnumarkaði í aðdraganda kjarasamninga. Katrín segir í skýrslunni að kjarasamningar séu fastir í viðjum höfrungahlaups, setja þurfi ramma um launahækkanir og að takmarkað svigrúm sé til launahækkana.

Nú er sú stóra spurning hvort að stjórnmálamenn eru tilbúnir til að reyna að stöðva þetta höfrungahalup víxlhækkana launa með því að ganga á undan og taka sér fordæmi Forsetans til fyrirmyndar. 

Hvernig er hægt að ætlast til þess að mið- og láglaunafólk í landinu sætti sig við að vera skorið niður við trog á meðan pólitíska yfirstéttin mokar endalaust undir sig. 

Það má ekki gleymast að það sem höfðingjarnir hafast að hinir ætla sér leyfist það. 

Ég heiti Njálgur Bucksson

Lífseigt furðufyrirbæri í íslenskri stjórnsýslu er Mannanafnanefnd, sem starfar skv. lögum um mannanöfn. Þar segir m.a. að heimil mannanöfn skuli geta tekið íslenskri eignarfallsendingu eða hafa unnið sér einhverskonar hefð. 

Í dag var greint frá því að mannanafnanefnd hefði m.a. samþykkt nöfnin Buck og Worms auk ýmissa annarra nafna, sem vandséð er að hafi einhver tengsl við íslenska nafnhefð eða taki íslenskri eignarfallsendingu nema við skýrum það svo rúmt, að nöfn eins og Barthomolew, Schweitzer og Buckminster geri það líka.

Hvaða vitræna glóra er fólgin í því að viðhalda þessu miðstýrða nafnakerfi á Íslandi í dag. Væri ekki rétt að láta af stjórnlyndinu og láta foreldrum það eftir að ákveða  nöfn barna sinna. Margt annað er mikilvægara til verndar íslenskunni og aðlögun erlendra ríkisborgara að íslensku samfélagi.