Mannúðin mesta

Útlendingum í landinu hefur fjölgað gríðarlega síðasta áratug. Fimmti hver íbúi Reykjavíkur er af erlendu bergi brotinn. 

RÚV reynir með fréttavali sínu og umfjöllun, að koma því inn hjá þjóðinni, að við séum vond við innflytjendur og virðum þá ekki til jafns við aðra. Þetta er rangt. Fáar þjóðir taka eins vel á móti innflytjendum en íslendingar. 

En við erum í vanda. Þjóðfélagið þolir ekki þetta álag og við höfum ekki efni á þessu. Velferðin í dag er tekin að láni hjá framtíðinni börnum og barnabörnum. Íslenska ríkið er ekki sjálfbært og rekið með gríðarlegum halla. Hvaða vitræn glóra er þá í að auka við vandann með því að taka við fullfrískum hælisleitendum, sem reyna að þröngva sér inn í landið og velferðarkerfið á fölskum forsendum. Sú heimska er eingöngu ávísun á framtíðarvandamál í þjóðfélaginu. 

Þau framtíðarvandamál sem við eigum eftir að finna fyrir ef svo heldur fram sem horfir hafa nágrannalönd okkar Norðurlönd og Þýskaland heldur betur fundið fyrir. Konur þora ekki út með ruslið heima hjá sér af ótta við að á þær verði ráðist og lögleysa og samhliða þjóðfélög þrífast þar sem íbúar tala ekki tungumál landsmanna og yfirskriftir eru á arabísku eða öðru sambærilegu táknmáli. Viljum við virkilega halda áfram á þessari braut og fordjarfa íslenskri menningu og tungu svo ekki sé talað um öryggi og samfélagslegri einingu. 

Við eigum að berjast gegn þeirri sýndarmennsku og lygi sem stjórnmálamennirnir sýna, þar sem þeir þykjast vera að hjálpa fólki í neyð þar sem engin er neyðin.

Mannréttindi eru ekki einhliða réttindi hælisleitenda. Íbúar landsins og skattgreiðendur eiga líka sín réttindi og það mál aldrei misvirða þau.

 

Við eigum að berjast fyrir því að Ísland verði þannig þegar barnabörnin okkar eru komin á okkar aldur að þá verði við lýði í landinu íslensk menning, tunga og siðir. Vestræn menning sem byggir á kristilegum grunngildum.