Við trúum ekki á draugasögur

Á mánudaginn kom út nýjasta skýrslan frá IPCC (loftslagsnefnd Sameinuðu þjóðanna(SÞ) þar er sama svartagallsrausið og í skýrslum nefndarinnar síðustu áratugina. Nema hvað spárnar verða alltaf ýktari og hatrammari.

Það er bara mínúta til miðnættis. Klukkan gengur hratt. Tíminn er að renna frá okkur og það eru bara örfá ár sem við höfum til að bjarga jörðinni. Allt þekkt stef alla þessa öld og kór fyrirólks með Karl Bretakóng og Guterres,komma,framkvæmdastjóra SÞ sem forsöngvara kyrjar stefið um ógnar-og hamfarahlýnunina sem aldrei fyrr.

Sænska þjóðkirkjan tekur undir og bendir á Grétu Túnberg, sem spámann, sem allir eigi að trúa á. Ekki merkilegt að kristni skuli vera á hröðu undanhaldi í Svíþjóð og kirkjur tómar þegar kirkjan hefur snúið baki við Jesú, en fundið spámanninn Grétu.

Kolefnishlutleysi er sjálfstæð hugmyndafræði, sem stjórnmálamenn í Evrópu kyrja nánast í einum kór ásamt hefðbundnum fjölmiðlum. Á grundvelli þeirrar hugmyndafræði skal eyða gríðarlegum verðmætum og standa fyrir ríkisvæðingu í meira mæli en nokkru sinni fyrr.

Hvað eigum við að kalla þessa ríkisvæðingu. Er nokkuð betra orð en sósíalismi? En hægri flokkar í Evrópu þ.á.m. Íslandi ef það er þá til hægri flokkur í þvísa landi hamast við að afneita kapítalismanum en telja að með víðtækri skattlagningu á almenning og tuga milljarða styrkveitinga til þóknanlegra fyrirtækja verði hægt að ganga inn í fyrirheitna land kolefnishlutleysisins.

Hvernig skyldi standa á því að stjórnmálamenn Evrópu og Bandaríkjanna skuli ætla að eyða trilljónum Evra á altari þessarar hugmyndafræði í stað þess að leyfa einkarekstrinum að spreyta sig við að koma á nýungum hvað þetta varðar svo efnahagskerfið fari ekki algjörlega úr skorðum.

Markmið loftslagsnefndar SÞ, hefðbundinna stjórnmálamanna og meginstraums fjölmiðla er að kynda undir ótta fólks við afleiðingar meintrar hlýnunar andrúmsloftsins og koma með nýar skýrslur og nefndarálit til að stuðla að enn meiri inngripum ríkisvaldsins og auknum útgjöldum þess.

Markmiðið með framtíðarspám loftslagsnefnar SÞ er þetta:

1. Að auk á ótta fólks við hamfarahlýnun og heimsendi.

2. Að nauðsynlegt sé að koma í veg fyrir eitthvað hræðilegt og óbætanlegt með meinlæta- lifnaði venjulegs fólks, meðan nomen klaturan (hin nýja stétt) auðmanna og kónga og stjórnmálamanna fer sínu fram á einkaþotunum sínum og með öðrum hætti.

3. Tryggja að ríkisvædd möppudýr samtíðarinnar og stjórnmálaelítan taki undir og máli ástandið sem hræðilegt og hættulegt í samræmi við heimsendaspár.

4. Hægt sé að laga hið slæma ástand loftslagsmála aðeins með enn meiri ríkisrekstri og eyðslu hins opinbera.

5. Að einkafyrirtækin geti ekki ráðið við verkefni á sviði loftslagsmála nema þau séu sérstaklega valin af ríkisvaldinu og þiggi styrk frá því á grunvelli grænna sjónarmiða.

Hvað sem svartagallsrausinu líður, þá hafa orðið mjög jákvæðar framfarir á ýmsum sviðum við að gera jörðina hreinni og draga úr mengun einkum í okkar heimshluta. Þar hefur einkaframtakið heldur betur komið að hlutunum, þó að fréttamiðlar þegi yfir því eins vel og þeim er unnt.

En þessara framfara er ekki getið í loftslagsskýrslu SÞ. Á þeim bæ eru menn í baráttu fyrir því að ná sem mestum peningum frá skattgreiðendum í dýr verkefni, sem ríkið fjármagnar, alhliða skattheimtu og sölu aflátsbréfa kolefnisjöfnunar.

Af hverju dettur þeim stjórnmálamönnum okkar sem segjast vera til hægri í pólitík hvað þá þeim sem segjast berjast fyrir einstaklingsfresli og athafnafrelsi, ekki í hug að leysa þessi ímynduðu vandamál á forsendum samkeppninnar og einstaklingshyggjunar?

Af hverju má ekki tryggja þeim fyrirtækjum sem standa sig í baráttu við mengun og bjóða upp á nýungar sem gera umhverfið vistvænna, skattaafslætti í stað þess að skattleggja fyrirtæki upp í rjáfur og styrkja síðan þau sem eru í náðinni hjá sósíalistunum.

Af hverju týndi Sjálfstæðisflokkurinn algerlega glórunni og afnam grundvallarstefnu sína um lága skatta, markaðshyggju og einstaklingsfrelsi þegar ríkisstjórn var mynduð með VG, hvers formaður telur loftslagsvána vera yfirumgrípandi og allt í og um kring og yfirskyggi öll önnur vandamál í heiminum eins og kom fram þegar hún hitti Mike Pence þá varaforseta Bandaríkjanna í opinberri heimsókn hans til Íslands um árið.

En þrátt fyrir alla þessa baráttu og einhliða áróður til að koma á Sovét Evrópu og Sovét USA, þá er fólk að vakna til vitundar um að það sé eitthvað sem rímar ekki við heibrigða skynsemi í loftslagsáróðri SÞ, hefðbundinna stjórnmálamanna og fjölmiðla. Margir sjá að loftslagskeisararnir Guterres kommi og Karl arfakonungur hafa rangt fyrir sér og það stendur ekki steinn yfir steini í því sem þeir halda fram í þessum málum.

Hvernig á það líka að vera að það sé hægt að byggja á manni eins og Guterres komma, sem gerir Grétu Túnberg að leiðtoga lífs síns og telur hana hafa höndlað stóra sannleika veraldarhyggjunnar.

Vonandi er fólk að vakna til vitundar um allt þetta rugl og svo virðist vera sbr.: Í Frakklandi brutust út víðtæk mótmæli gegn bullhyggju loftslagsgoðana sem eru kennd við gul vesti. Í Hollandi er nýr stjórnmálaflokkur efahyggjunar í loftslagsmálum stærsti stjórnmálaflokkurinn. Í Þýskalandi sækir stjórnmálaflokkurinn Alternative für Deutschland aukið fylgi á meðan Græningjar tapa fylgi og AFD mælist nú með meira fylgi en Græningjar.

Á norðurhveli jarðar er vonandi að kveðja einn kaldasti vetur sem verið hefur um árabil og sennilega á þessari öld. Það er hinsvegar aldrei sagt frá því þegar kuldamet eru slegin en aðeins hitamet og þá verða þau iðulega til vegna þess að nýir mælar eru settir upp t.d. við enda flugbrauta þar sem hitinn mælist að sjálfsögðu mun hærri en annarsstaðar í nágrenninu.

Við höfum upplifað einn kaldasta vetur sem verið hefur og allar spár hlýnunarsinna hafa reynst rangar. Þessvegna þarf loftslagskirkjan að senda frá sér stöðugt hræðilegri spár, til að viðhalda trúnni og RÚV kallar reglulega til pöddufræðinginn, sem er loftslagssérfræðingur þjóðarinnar til að hann segi fólki, að hvað svo sem því finnist um kulda þá sé það ekki svo og raunar sé Miklatún í frostham aldingarður þar sem vaxi granatepli og glóaldin. Venjulegt fólk sér að þetta er bull, en þeir sem fjarri eru gætu e.t.v. látið glepjast.

Það er kominn tími til að venjulegir Íslendingar segi þessu liði upp og segi sig frá Parísarsamkomulaginu og við afnemum alla loftslagsskatta. Við eigum ekki að horfa upp á að það sé að kólna í veðri og sætta okkur við að borga háa skatta og gjöld vegna trúarbragðanna sem byggja m.a. á því að hnattræn kólnun þýði í raun hnattræn hlýnun. Hvers konar vitræn glóra er í slíku rugli?

Það er ljótt og ómennskt, aðhræða börn endalaust með þessum draugasögum?

 

Valdstjórnin hlustar ekki á þá, sem fordjörfuðu fullveldinu.

Nýr flokkur í Hollandi, Bændaflokkurinn vann stórsigur í þingkosningunum í síðustu viku. Flokkurinn fékk um 20% atkvæða og er stærsti flokkurinn í öllum kjördæmum Hollands. Það sýnir að flokkurinn höfðar ekki síður til borgarbúa en bænda.

Formaður flokksins Caroline van der Plas, segir að velgengni flokksins sé vegna þess að kjósendur séu að gera byltingu gegn ofurvaldi Evrópusambandsins (ES) og hvernig bandalagið beitir sér andstætt hagmunum fólks. Kjósendur í Hollandi voru að mótmæla reglum um loftslags- og umhverfismál, sem Evrópusambandið dælir út í meira mæli en nokkru sinni fyrr.

Engu skipti þó að ríkisstjórn Hollands hefði beðið ES um að draga úr kröfum á hendur Hollandi varðandi notkun nítrógens (tilbúins áburðar). Valdstjórn ES í Brussel fór sínu fram, sem fyrr gagnvart minni ríkjum bandalagsins.

Afleiðing þessara reglna ES varð sú að hætta varð framleiðslu á mörgum búum á kostnað skattgreiðenda. Þar er ekki verið að tala um smápeninga. Áætlaður kostnaður er um 25 þúsund milljónir Evra vegna loftslagstrúarbragðana bara vegna þessra reglna.

ES puðrar út fleiri nýjum reglum í umhverfismálum en nokkru sinni fyrr og andstaðan fer vaxandi. Úrslitin í Hollandi sýna vaxandi vantrú á loftslagspólitík EU. Þrátt fyrir að fleiri greiddu atkvæði í kosningunum nú en síðustu 30 árin og úrslitin séu skýr,telja hollensk stjórnvöld sig ekki geta breytt reglum um notkun nítrógen nema með leyfi frá Brussel.

Svona fer þegar þjóðríki tapa fullveldi sínu til báknsins í Brussel.

Evrópusinnar hér á landi ættu að horfa til þess sem er að gerast í ES og hvernig valdstjórnin í Brussel hagar sér gagnvart aðildarríkjunum.

Það er raunar merkilegt miðað við þá breytingu sem hefur orðið á ES að nokkur maður skuli telja það fýsilegt lengur fyrir íslenska þjóð að segja sig til sveitar í Evrópusambandinu.

Látum ekki 100 ára gamla sögu vitfirringar endurtaka sig.

Sömu daga og þær Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra og Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir utanríkisráðherra fóru til Kænugarðs til að taka í höndina á Zelinski Úkraínuforseta, rak hann liðsforingjann Kupol,einn dugmesta liðsforingja sinn á vígstöðvunum við Bakhmut. Brottrekstarsökin:Kupol sagði sannleikann um mannfall Úkraínuhers.

Kupol sagði að úr 500 manna herdeild hans,væru nánast allir fallnir eða særðir. Hann greindi frá miklu mannfalli og stór hluti hermanna,sem nú kæmu á vígstöðvarnar væru illa þjálfaðir og mannfallið í Úkraínuher væri að aukast.

Áætlað er af Bandarískum yfirvöldum, að mannfallið í Úkraínustríðinu sé nú orðið meir en 300 þúsund manns, þar sem Rússar hafi misst um 200 þúsund en Úkraínumenn um 120.000. 

Á fjórða hundruð þúsunda ungra manna hafa verið drepnir í þessari hræðilegu styrjöld, sem allir skynsamir menn sjá, að getur ekki endað annarsstaðar en við samningaborðið. 

Katrín og Þórdís mættu ekki til Kænugarðs til að tala um frið. Þær mættu,sem hluti þeirrar halarófu úrræðalausra Evrópskra stjórnmálamanna, sem mætir til Zelinskys til að votta honum virðingu sína, dást að honum og hvetja hann til að láta hvergi deigan síga til að manndrápin magnist sem mest.

Kvikmynd eftir sögunni "Tíðindalaust á vesturvígstöðvunum" vann Óskarsverðlaunin núna,sem besta erlenda kvikmyndin. Myndin segir sögu ungra óharðnaðra þýskra ungmenna, sem eru blekktir til að fara í stríð. Hún segir sögu tilgangslausra mannfórna og þann hrylling sem ungmennin þurftu að upplifa. Hershöfðingjar og úrræðalausir stjórnmálamenn öttu ungmennunum fram vitandi að þeir yrðu stráfelldir. Gjörsamlega án vitræns tilgangs eins og nú í Úkraínustríðinu. Þetta var á árunum 1914-1918. Nú öld síðar eru sömu tilgangslausu mannvígin og hryllingurinn.

Hermennirnir í skotgröfunum á víglínunni í kringum Bakhmut og víðar upplifa sama helvítið og hermennirnir á vesturvígstöðvunum í fyrri heimstyrjöld.

Í stað þess að fara í halarófur buktandi sig og beygjandi fyrir Zelinski ættu vestrænir stjórnmálamenn að móta afstöðu friðar milli Rússlands og Úkraínu og sjá til þess að þessum hryllingi ljúki þegar í stað. 

Stjórnendur koma og fara líka í Rússlandi. En það verður meiriháttar ógæfa til frambúðar fyrir Evrópu, ef Rússar verða  hraktir algjörlega í fang  Kínverja til að verða upp á þá komnir í fyrirsjáanlegri framtíð í stað þess að samskipti þjóða verði með þeim hætti, að Rússsar verið fullgildir í samstarfi Evrópuþjóða.

Haukarnir Katrín og Þórdís hefðu átt að taka sér stjórnmálamenn Íslands árið 1945 til fyrirmyndar þegar þeir neituðu að segja Þjóðverjum og Japönum stríð á hendur á þeim forsendum, að við værum herlaus þjóð, sem vildum hafa sem best samskipti við allar þjóðir. Hefðu þær Katrín og Þórdís farið sem friðardúfur til Kænugarðs væri hægt að taka ofan fyrir þeim. Þá hefði för þeirra haft vitrænan tilgang.   

Samtökin sem brugðust

Litið var á Sameinuðu þjóðirnar(SÞ) sem virðingaverðustu stofnun heims árið 1945 eftir að sigurvegarar síðara heimsstríðs, Bandaríkin, Bretland og Sovétríkin stóðu að stofnun SÞ. Væntingar til þessa nýja þjóðabandalags þjóða heims voru miklar.

Framan af stóðu SÞ sig að mörgu leyti vel. Í dag eru þær klúbbur 193 þjóðrikja, sem hópa sig saman í mismunandi hópa til að koma á framfæri eða ýta undir mismunandi skaðlega hagsmuni.Allt í nafni friðar og mannréttinda.

Stórþjóðirnar fara samt sínu fram og hafa alltaf gert með neitunarvald að vopni ef annað bregst.  

Þrátt fyrir að Sameinuðu Þjóðirnar hafi haft þá ímynd að vera fjölþjóðleg stofnun, sem sinnti siðrænum verkefnum og viðhorfum þá hefur það breyst. Ágætur maður orðaði það svo, að SÞ væri bandalag verstu ríkja heims, sem ættu það sameiginlegt að vera andstæðingar Vesturlanda og semja endalausar ályktanir um minnsta bleðilinn fyrir botni Miðjarðarhafsins, Ísrael. 

Mannréttindi hjá SÞ. eru ekki algild heldur gilda aðrar reglur fyrir Íslömsku ríkin. Mannréttindaráð SÞ er síðan sér kapítuli, en þar sitja m.a. Kína, Venesúela, Pakistan, Sómalía og Eritrea flottur félagsskapur það. 

SÞ. skiptir sér ekki af því að mannréttindi kvenna séu fyrir borð borin í stórum hlutum heimsins og hafa ekki skoðun SÞ. á beinu og óbeinu þrælahaldi í Saudi Arabíu og Flóaríkjunum. 

Því miður eru SÞ í dag dæmi um von, sem brást og samtökin geta ekki komist upp úr því hjólfari meðan hnignun Vesturlanda er slík, að þau eru ekki tilbúin til að standa vörð um þau gildi, grunnhugsjónir og framtíðarsýn framfara og hagsældar. Slíka yfirsýn höfðu þeir gerðu Churchill forsætisráðherra Breta og Franklin Delano Roosevelt Bandaríkjaforseti á þeim tíma sem síðara heimsstríð var háð sem harðast fyrir tæpum 100 árum. 

Meðan innihaldið skortir verða SÞ. aldrei annað en vondar umbúðir allt of oft til hagsbóta fyrir þá sem síst skyldi. 

Hinn glöggskyggni framkvæmdastjóri

Aðalframkvæmdastjóri Sameinuðu Þjóðanna(SÞ), öfgasósíalistinn Antonio Guterres, sem setti fjárhag Portúgal á hausinn sem forsætisráðherra skrifaði furðulegan samsetning á alþjóðlega baráttudegi kvenna fyrir nokkru. 

Hann sagði: að það tæki 300 ár að ná fullu jafnrétti kynjana.(en láðist að segja hvort það yrði fyrir eða eftir hádegi þann dag) Þá talaði hann um ginnungagap  milli kynjana í vísinda og tæknigreinum. "Kísildalir heimsins ættu ekki að verða dauðadalir kvennréttinda" Síðan sagði frkv.stjórinn að konur á netinu  sættu kynferðislegri orðræðu og árásum. 

Athyglisvert að frkv.stjórinn skuli nefna tækningreinar sem helsta vandamál varðandi kvennabaráttu, þar sem hennar verður hvað síst vart. Hann nefnir ekki stöðu kvenna í Íslamska heiminum, þar sem konum er iðulega meinað að vinna og  sækja sér menntun. Hann nefnir ekki stöðu kvenna víða um Afríku og Asíu þar sem réttindi þeirra eru einskis metin og víðtækt mannsal og nánast þrælahald á sér stað. 

Miðað við aðstæður eru þessi orð aðalframkvæmdastjórans algert bull en honum ekki til mikillar skammar umfram það sem hann hefur þegar áunnið sér. 

Við hverju er að búast af manni, sem er búin á embættisferli sínum að gera eitt land nánast gjaldþrota. Hefur leitt algjöra hnignun SÞ á sínum embættisferli og gerði barnið Grétu Túnberg að leiðtoga lífs síns og helsta vísindagúru í loftslagsmálum. 

Einu baráttumála þessa manns er að vandræðast við Vesturlönd,að þau dragi ekki nógu mikið úr kolefnislosun og borgi ekki nógu mikla peninga til þróunarlandanna eins og t.d. Kína.

Þá hamast hann á því að reyna að troða sem flestum svonefndum hælisleitendum inn í Evrópu, en fer ekki fram á að löndin sem taka ekki við neinum slíkum eins og t.d. Saudi Arabía, Japan og Kína sýni einhvern lit. 

Það er ekki hægt að bjóða upp á það að frkv.stj. SÞ bulli um málefnin eins og hann gerir. En af því að bullið er svo augljóst varðandi orð hans um réttindabaráttu kvenna, þá er nauðsynlegt að vekja athygli á þeim til að fólk sjái hvað lítið þessi maður hefur í raun fram að færa. 

 

Hver gaf þeim umboð ?

Hópur fólks, sem segist tala fyrir hönd fólks frá Asíu mótmælir þeim rasisma, að leikendur í óperunni Madama Butterfly séu farðaðir, svo þeir líktust fólki af Japönsku bergi brotið.

Sviðslistafólk hefur um árahundruð notað gervi og farða við sýningar og ekki þótt tiltökumál eða bera vott um illar kenndir. Það er reynt að líkja eftir því sögusviði sem um er að ræða. 

Listamaðurinn Al Jolson, sem var hvítur á hörund farðaði andlit sitt dökkt á sýningum og hefur verið kallaður "the king of blackface performers" (eða konungur listamanna með dökkt andlit) Aldrei var það talið rasismi enda var woke(bull)fræðin hlegin í hel á þeim tíma. Nú er þessi bullfræði hér undir handleiðslu háskólafólks. 

En hverjir eru að mótmæla meintum rasisma við sýningar á Madame Butterfly? Fólk sem er sjálfskipaðir en algerlega umboðslausir fulltrúar Asíufólks á Íslandi. Til hverra sækir þetta fólk umboð sitt? Ekki til neinna. Umboðsleysið kom berlega í ljós, þegar um 20 manns af nokkur þúsund fólks af Asískum uppruna, sem hér býr mættu til að mótmæla hinum meinta rasisma. 

Þetta sýnir við hverju má búast hjá þjóð, sem er með stjórnlausan innflutning útlendinga, sem segjast vera hælisleitendur. Hætt er við að þjóðleg eining og samstaða verði þá ekki lengur fyrir hendi og allskyns fyrirbrigði komi fram og tali umboðslausir í nafni þessa eða hins hópsins og geri bull kröfur eins og í gær á grundvelli þess, að viðkomandi sé svo óskaplega móðgaður yfir því sem ekkert er nema tilbúningur. 

En þó umboðsleysið sé algjört og kröfurnar fáránlegar þá eru hefðbundnir fjölmiðlar tilibúnir til að færa bullið til almennings í landinu eins og þar fari einhver mektar hreyfing, sem nauðsynlegt sé að taka tillit til, þegar viðkomandi tala venjulega bara í nafni sjálfs sín.

Mótmæltu er gestir gengu inn í Hörpu

Og lautinant Þorgerður vitnar

Í bókinni 1984 er greint frá því hvernig stjórnvöld reyndu að ná öllum tökum á hugsun tjáningu og hegðun fólks. Pólitískt nýmál var tekið upp til að auðvelda stjórnun á hugsun og tjáningu fólksins. Höfundur bókarinnar George Orwell hafði ekki hugmyndaflug til að setja inn í pólitíkst nýyrðasafn einræðisvaldsins, að tjáningarfrelsi væri hatursorðræða. Úr þessu hefur Katrín Jakobsdóttir bætt með þingsályktunartillögu um hatursorðræðu.

Tillagan gerir ráð fyrir viðamiklum ráðstöfunum til að koma í veg fyrir "hatursorðræðu" sem þó hefur ekki fengið viðhlítandi skilgreiningu. Menntun og fræðsla ríkisstarfsmanna og annara sem vilja ganga undir ok ritskoðunarinnar verður væntanlega á höndum lautinanta úr Vinstri grænum. Með því kemur vinnumáladeild VG sennilega þeim flokksmönnum, sem hafa ekki enn fengið vinnu hjá ríkinu í þægilega vellaunaða innivinnu við að fylgjast með hugsunum fólks með sama hætti og var í skáldverkinu 1984.

Í umræðum um málið á þingi nýverið lýstu þingkonur úr Pírötum og Samfylkingu fögnuði með þessa tilraun Katrínar til að vega að  tjáningarfrelsinu.

Þingkonan Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, sem undanfarið hefur samsamað sig með vinstrinu í íslenskri pólitík, Pírötum og Samfylkingunni skyldi lýsa yfir sérstökum fögnuði með þetta dáðríka framtak forsætisráðherra. 

Þorgerður ræddi um þá hættu sem fólki stafaði af hatursorðræðu hægri manna og lofaði framtak forsætisráðherra. Hún sagðist nálgast þetta mál frá "hægri". En þau orð í ræðu Þorgerðar sýna í raun ekkert annað en að flokksformaður Viðreisnar sér ekki handa sinna skil í pólitíska litrófinu.

Engin þingmaður tók til varna fyrir tjáningarfrelsið í umræðunni eða gerði athugasemdir.

Vonandi er til fólk á Alþingi, sem lætur ekki þessa "woke"(bull) hugmyndafræði forsætisráðherra ná fram að ganga. 

Jafnstaða kynjanna eru grundvallarmannréttindi

Þau lönd sem virða jafnstöðu karla og kvenna hafa það best stjórnarfarslega, efnahagslega. Þau lönd sem takmarka réttindi kvenna og meina þeim jafnvel að læra eða vinna hafa það verst stjórnarfarslega og efnahagslega.

Þessar staðreyndir eru kunnar, en þær þjóðir sem eru þjakaðar af hugmyndafræði Íslam, búa undantekningarlítið við þessar mannréttindaskerðingar, skort á lýðræði og efnahagsleg bágindi nema í þeim undantekningartilfellum, þar sem náttúruauðlindir hafa skapað drottnandi auð einræðisherra þeirra landa.

Í janúar var Mursal Nabizada fyrrverandi þingmaður í Afganistan, skotin til bana á heimili sínu í Kabúl. Mursal var baráttukona fyrir réttindum kvenna og ákvað að vera áfram í landinu eftir að Talibanar tóku völdin 2021. Ríkisstjórnin hefur stöðugt þrengt að réttindum kvenna í landinu og reyna að koma í veg fyrir að konur sæki skóla. 

Sama er uppi á teningnum í þursaveldinu Íran. Eitrað hefur verið fyrir konum, sem sækja skóla. Ung kona var tekin af lífi af lögreglunni í Íran fyrir að hylja ekki hár sitt og neita að bera ímynd karlakúgunarinnar og réttleysis kvenna blæjuna og handklæðið.

Að sjálfsögðu eigum við að berjast fyrir jafnstöðu karla og kvenna. Kynin eru tvö og það er ekkert sem réttlætir að annað kynið hafi réttindi umfram hitt. Á sama tíma og við virðum mismun kynjana, þá ber að virða jafnstöðu þeirra.

Sótt hefur verið að réttindum kvenna í nokkrum vestrænum löndum að undanförnu með næsta sérkennilegum hætti. Lög um svonefnt kynbundið sjálfræði hafa verið lögfest og hafa haft slæm áhrif varðandi réttindi kvenna og valdið því að konur hafa verið beittar kynbundnu ofbeldi af þeim sem hafa skráð sig sem konur án þess að vera það.

Þessa löggjöf fáránleikans verður að afnema. 

Á undanförnum árum hafa ýmsir stjórmálamenn bullhugmyndafræðinnar átt erfitt með að skilgreina hvað felst í orðinu "kona". Það þurfti heimsfrægan barnabókarhöfund til að benda á einfaldar líffræðilegar staðreyndir varðandi kynin tvö,  svo hluti stjórnmálastéttarinnar þyrði að koma fram og viðurkenna staðreyndir og hafna bullfræðunum. 

Hluti af réttindabaráttu kvenna á Vesturlöndum er því og verður fólgið í því að augljósar staðreyndir varðandi kynin séu viðurkennd og bullfræðinni hafnað. Jafnframt því að við sækjum fram til að tryggja kynjunum aukna jafnstöðu og eyðum öllum kynbundnum mun í löggjöf og launakjörum. 

Það er verk að vinna og mikilvægast er að berjast af hörku fyrir því að málssvarar þursaveldanna geti ekki haldið áfram að meina konum að njóta lágmarksmannréttinda á við karla og réttindi kvenna verði ekki skert með ruglhugmyndafræði varðandi kynin.

 

 

Lindarhvoll

Af hverju má ekki birta skýrslu Sigurðar Þórðarsonar fyrrum ríkisendurskoðanda um starfsemi Lindarhvols. Því hefur verið haldið fram, að ekki sé um skýrslu að ræða heldur vinnuplagg, en það skiptir í sjálfu sér engu máli.

Hvaða hagsmuni er verið að vernda með leyndarhyggjunni? Eðlilega verður fólk tortryggið þegar málefni Lindarhvols fást ekki rædd með eðlilegum hætti.

Ef engar markveðar upplýsingar eru í skýrslu Sigurðar, þá þarf ekki að ræða það frekar eftir að hún hefur verið birt. Ekki ætti þá að vera ástæða til að birta ekki skýrsluna. Séu hinsvegar mikilsverðar upplýsingar í skýrslunni þá er eðlilegt að um það verði rætt á lýðræðislegum vettvangi. Skýrslan á erindi til fólks í lýðræðisríki. 

Lindarhvoll hefur og er að sýsla með gríðarlega fjármuni og eignir  ríkisins. Ekki hefur verið gerð grein fyrir hvaða ráðstafanir voru gerðar varðandi sölu eigna, hvernig kaupendur voru valdir. Hvort þess hafi verið gætt að hámarka verð hins selda og þá með hvaða hætti. Einnig hvaða þóknanir voru greiddar og hverjum. 

Öll þessi atriði þarf að upplýsa. 

Sjálfstæðisflokkurinn á að vera og þarf að vera í fararbroddi um upplýsingagjöf og opið lýðræðislegt þjóðfélag.  Flokkurinn má ekki takmarka upplýsingagjöf til almennings og standa vörð um leyndarhyggju hvorki varðandi Lindarhvolsmálið né önnur mikilsverð mál sem varða stjórnsýslu ríkisins eða henni tengt. 

  

Bregðumst við.

Hælisleitendur streyma til landsins sem aldrei fyrr. Þrátt fyrir að Ríkislögreglustjóri lýsti yfir hættustigi á landamærunum, hefur Alþingi ekki afgreitt frv.til breytinga á útlendingalögum, sem lagar þó málið ekki nema örlítið. Fjarri því nóg. 

Afgreiða átti útlendingalögin fyrir jól, en nú ársfjórðungi síðar eru þau enn óafgreidd, þrátt fyrir að brýna nauðsyn beri til að afgreiða þau strax. 

Brýnt er líka að breyta ákvæðum um kærunefnd útlendingamála,svo að lögfræðilega hæf fagnefnd starfi í þeim málaflokki í stað aðila sem m.a. eru tilnefndir af aðilum sem berjast fyrir opnum landamærum og bitlingaliði. Hæstiréttur ætti að skipa 3 nefndarmenn og 3 til vara í kærunefndina og formaður hennar ætti að vera fyrrverandi eða núverandi dómari.

Slysið varðandi hælisleitendur frá Venesúela hefði aldrei gerst, ef kærunefnd útlendingamála hefði verið þannig skipuð. 

Á þessu ári gæti svo farið að álíka margir kæmu til að sækja um aljþóðlega vernd á Íslandi og nemur íbúum Vestfjarða. Hvaða glóra er í því að ætla fámennri þjóð, að taka víð slíkum fjölda.

Við verðum strax að grípa til ráðstafana,sem eru mun víðtækari en breytingartillögur við útlendingafrumvarpið kveða á um. Annars tvöfaldast útgjöld vegna hælisleitenda á stuttum tíma og álag á mikilvægustu innviði landsins verður okkur um megn nema með því að skerða verulega þjónustu til fólksins í landinu.  

Ekki er samstaða innan ríkisstjórnarinnar til að bregðast við eins og verður að gera þegar þjóð verður fyrir viðlíka innrás og við höfum orðið fyrir. Þar sem það liggur fyrir og hér er um brýnt mál að ræða þarf að gefa þjóðinni kost á því að segja álit sitt á því hvort hún vill gefast upp sem þjóð eða verja landamærin. 

Sérhver þjóð, sem vill viðhalda sjálfstæði sínu og menningu ver eigin landamæri. Erum við tilbúin til þess?