Föðurlandið eina

Boris Johnson forsætisráðherra Breta ætlar að virða vilja bresku þjóðarinnar og koma Bretlandi úr Evrópusambandinu 31.október með eða án samnings. Á þeim stutta tíma sem er til stefnu skiptir máli að forsætisráðhera Breta komi sem sterkastur til leiks í viðræðum við ráðamenn Evrópusambandsins. Ætla mætti að þingmenn Bretlands hvort heldur þeir eru í stjórn eða stjórnarandstöðu teldu  það siðferðilega skyldu sína að styðja forsætisráðherrann í því að koma fram þjóðarviljanum og ná sem bestum samningum við Evrópusambandið. 

En þá bregður svo við að formaður Verkamannaflokksins gerir allt til að koma í veg fyrir útgöngu Breta úr Evrópusambandinu. Hann sækist eftir stuðningi þeirra þingmanna í Íhaldsflokknum, sem virðast líta á Evrópusambandið sem sitt eina föðurland, sem þeim beri að sýna hollustu og trúmennsku í hvívetna.

Corbyn telur greinilega að stuðningsmenn Evrópusambandsins í þingflokki Íhaldsflokksins telji mikilvægara að sýna Evrópusambandinu hollustu og telji þá ekki eftir sér að koma gamaldags Marxista eins og honum til valda í Bretlandi.

Boris Johnson  hefur sakað Evrópusinna í sínum eigin flokki um að leka upplýsingum um áform ríkisstjórnarinnar og ýmsar sviðsmyndir um hvað gæti gerst ef Bretar fara út án samnings. 

Það er með þetta veganesti sem Boris Johnson fer nú á fund þeirra Merkel, Macron og Tusk. Fimmta herdeild Evrópusinna á breska þinginu hefur unnið sína vinnu vel og gert allt sem í þeirra valdi hefur staðið til að veikja samningsstöðu Breta og reyna að koma í veg fyrir að þjóðarviljinn verði virtur. 

Þessi 5.herdeild Evrópusinna á breska þinginu, sem þýðir í raun óvinir innan borgarmúranna, starfar á sama hugsjónagrundvelli og kommúnistar gerður áður þegar þeir sögðu hvað varðar okkur um þjóðarhag þegar mestu skiptir að koma á alræði öreiganna. Evrópusinnarnir hafa eignast nýtt föðurland, sem þeir telja réttara að votta hollustu en eigin föðurlandi.  Því miður örlar á sama hugsanaferli hjá ýmsu helsta talsfólki Evrópusambandsins hér á landi.

Þingið og fólkið

Í nýrri skoðanakönnun, sem gerð var fyrir stórblaðið "The Daily Telegraph" kemur fram, að 54% kjósenda í Bretlandi styðja áform forsætisráðherra landsins um útgöngu Breta úr Evrópusambandinu án samnings og leysa þurfi þingið upp til að koma í veg fyrir að þingmenn stoppi útgöngu Breta úr Evrópusambandinu. 

Í þessari sömu skoðanakönnun kom einnig fram, að níu af hverjum 10 aðspurðra töldu að þingið væri ekki í sambandi við almenning í landinu og 89% telja að flestir þingmenn virði ekki óskir kjósenda sinna en fari sínu fram í Brexit málum. 

Það er skaðlegt þegar fulltrúalýðræðið er komið á það stig, að meirihluti kjósenda telur að fulltrúar sínir taki ekki lengur tillit til skoðana sinna. Afleiðing þess er sú, að fólkið á ekki annann kost en að velja sér nýja fulltrúa eða flokka, sem það telur líklega til að samsama sig með því.

Fróðlegt væri að fá sambærilega könnun á Íslandi um afstöðu fólks til þingmanna og hvort það telji að þingmenn og/eða stjórnmálaflokkar virði skoðanir kjósenda sinna. Þetta væri einkar fróðleg könnun einmitt nú þegar til stendur að troða Orkupakka 3 upp á þjóðina þvert á vilja stórs hluta kjósenda. 

Þingmenn eru ekki bundnir af vilja kjósenda og eiga að fara sínu fram skv. eigin samvisku. En lýðræðið felst ekki bara í kosningum á 4 ára fresti. Lýðræðið felst m.a. í því að tekið sé tillit til vilja fólksins í landinu enda sækja þingmenn vald sitt til þess. þegar á það skortir myndast gjá á milli þings og þjóðar eins og nú í Bretlandi og slíkt er alltaf skaðlegt fyrir lýðræðið. 

Til að tryggja virkt lýðræði er m.a. þessvegna mikilvægt að ákveðnar reglur séu til um að ákveðinn minni hluti þjóðþingins og/eða ákveðinn fjöldi kjósenda geti knúið fram þjóðaratkvæðagreiðslu um mál. Í Sviss þar sem slíkt kerfi hefur verið við lýði í meir en 100 ár,liggur fyrir að þar sem þjóðina og þingið hefur greint á, þá hefur í ljósi sögunnar komið fram að þjóðin hafði undantekningalaust rétt fyrir sér en þingið ekki. Það sama gerðist hér í Icesave málinu. 

Má þá ekki ágætu þingmenn sýna lýðræðinu þá virðingu að spyrja kjósendur um það hvort þeir vilji samþykkja Orkupakka 3 eða ekki í stað þess að troða því ofan í kjósendur hvað svo sem þeir vilja?

 

Bankar Evrópusambandið upp á hjá Boris.

Í ritstjórnargrein í Daily Telegraph í dag er vísað til ráðlegginga  Yanis Varoufakis fyrrv. fjármálaráðherra Grikkja til Breta í upphafi Brexit viðræðnanna. En Varoufakis sagði; 

"Ekki semja við Evrópusambandið. Grikkland gerði það vegna fjármálakreppunar 2015 og óskaði þess skömmu síðar að þeir hefðu ekki gert það." 

Varoufakis sagði að kæmi til þess að Bretar reyndu að semja við Evrópusambandið mundi Brussel valdið þvinga Breta með frekju með sama hætti og Grikki og það væri betra fyrir Breta að standa frekar upp frá samningaborðinu.

Boris Johnson virðist hafa svipaðar skoðanir og hefur sagt að hann hafi engar fyrirætlanir um að hefja viðræður við Evrópusambandið fyrir 31.október, en þá fer Bretland formlega úr Evrópusambandinu.

Boris er ekki tilbúinn til viðræðna nema það sé vilji til að breyta Brexit samningnum verulega. Dominic Raab utanríkisráðherra hefur tekið undir þessi sjónarmið og segist ekki vera á neinum hlaupum til að heimsækja kollega sína.

Fram að þessu hafa ráðamenn í Evrópusambandinu keppst við að segja að það þýði ekkert fyrir Breta að ímynda sér að þeir fái marktækar breytingar á samningnum. Breska þingið hefur ítrekað hafnað þeim samningi. Það er því ekki um neitt að semja. Brussel á því eins og Bretar þann valkost að Bretar yfirgefi Evrópusambandið án samnings. Komi til þess að þeir vilji bjóða Bretum upp á breytingar þá má banka upp á hjá Boris.

Versti óvinur Boris og bresku þjóðarinnar er þó ekki Brussel valdið heldur fimmta herdeild Viðreisnarliða á Breska þinginu, sem telur Evrópusambandið mkilvægara öllu öðru og er tilbúið til að fara gegn eigin ríkisstjórn til að koma í veg fyrir að Bretar nái fullveldi sínu frá Evrópusambandinu. Fróðlegt verður að sjá hvað þessir Quislingar eru reiðubúnir til að ganga langt gegn hagsmunum eigin þjóðar.

Óbilgjarn, tækifærissinnaður hentistefnumaður og pópúlisti.

Venjan er sú þegar nýr leiðtogi er kosinn í pólitík að hann er boðinn velkominn til starfa. Boris Johnson nýr leiðtogi breska Íhaldsflokksins var kjörinn nýr formaður flokksins með nokkrum yfirburðum. Afstaða hans til útgöngu Breta úr Evrópusambandinu hefur legið fyrir og hann var einn helsti leiðtogi þeirra sem borðust fyrir útgöngu Breta í þjóðaratkvæðagreiðslunni um málið.

Theresa May fráfarandi formaður og forsætisráðherra gat ekki klárað Brexit m.a. vegna undirróðursstarfsem Evrópusinna í eigin þingflokki,óbilgjarnrar afstöðu leiðtoga Evrópusambandsins og þess að hún var ekki tilbúin til að taka Bretland út úr Evrópusambandinu án samnings. 

Nýr leiðtogi hefur skýra stefnu í þessum málum. Hann gerir Brexit að forgangsmáli og hefur marglýst því yfir að Bretlandi fari úr Evrópusambandinu á tilsettum tíma með eða án samnings. 

Þess er ekki að vænta að leiðtogar Evrópusambandsins muni vera með miklar tilslakanir ef þá nokkrar gagnvart Bretum og það reyni þá á að Boris Johnson taki Breta úr Evrópusambandinu án samnings. Verði ekki þingmeirihluti fyrir því á hann ekki annarra kosta völ en efna til þingkosninga þar sem hart yrði deilt um þetta mál. 

Boris Johnson hefur verið samkvæmur sjálfum sér í baráttunni gegn veru Bretlands í Evrópusambandinu. Hann er ekki nýgræðingur í breskum stjórnmálum og hefur hingað til fengið þann dóm að vera einarður og rökfastur og öfgalaus stjórnmálamaður. 

Miðað við sögu Boris Johnson í pólitík þá er það með nokkrum eindæmum, að leiðarahöfundur Fréttablaðsins skuli finna honum allt til foráttu og gefa honum þá samandregnu einkun að hann sé óbilgjarn tækifærissinnaður hentistefnumaður og pópúlisti. Leiðarahöfundur sýnir það enn einu sinni að hún telur alla sem henni eru ósammála í afstöðunni til Evrópusambandsins vera þeirrar gerðar sem hún lýsir Boris Johnson. Málefnaleg afstaða er það ekki, en sýnir því miður það ofstæki sem sumir Evrópusinnar eru haldnir þegar kemur að umræðum um kosti og ókosti Evrópusambandsins.

Ekki skal framfylgja lögum í landinu

Skv. niðurstöðu byggðri á útlendingalögum Íslands, sem eru einna vinsamlegustu lög þeirrar gerðar gagnvart svokölluðum umsækjendum um alþjóðlega vernd,á að vísa nokkrum slíkum úr landi. Enginn dregur í efa að brottvísunin sé byggð á grundvelli íslenskra laga og réttmæt sem slík. 

Þá bregður við að þeir sem vilja hafa galopin landamæri og engar reglur í þessum málum nema þær, að íslenskir skattgreiðendur skuli ala önn fyrir öllum þeim sem hingað vilja koma og leggjast upp á íslenska velferðarkerfið bregðast hart við og krefjast þess að ekki verði farið að íslenskum lögum heldur vikið frá þeim á grundvelli geðþóttaákvörðunar í þessu tilviki og sótt að viðkomandi ráðherra til að fá hann til að taka fram fyrir hendurnar á lögmætum aðilum sem hafa með þessi mál að gera. 

Í Ríkissjónvarpinu í 22 fréttum í gærkvöldi mátti sjá hvílíka óbeit fréttastofan RÚV hefur á því að lögmæt íslensk yfirvöld fari að íslenskum lögum þegar fréttastofa RÚV telur það ekki henta.

Fyrsta fréttin var langhundur um það hve illa væri farið með hælisleitendur í Grikklandi, en þangað eiga þeir að fara sem um ræðir í þessu tilviki. Næsta frétt var harmræn frétt um það að vísa ætti hælisleitendunum úr landi og sótt að embættismanni þar sem ráðherra málaflokksins var ekki tiltækur. Síðan auglýsti fréttastofa RÚV fyrirhugaðar mótmælaaðgerðir þeirra sem vilja opin landamæri. Lengra verður vart komist í pólitískum áróðri fréttamiðils. Þess má e.t.v. geta að þessi fréttamennska fer algjörlega í bág við lög um Ríkisútvarpið,en það virðist ekki skipta máli frekar en að farið skuli að íslenskum lögum um málefni útlendinga.

Asnaspörk í málefnum íslenskra hælisleitenda hvað varðar allt of frjálslynda lagasetningu varðandi móttöku hælisleitenda, kosta skattgreiðendur árlega yfir 10 milljarða íslenskra króna. Sú fjárhæð mun hækka gríðarlega næstu árin ef ekki verður spyrnt við fótum af alefli. Næsta viðfangsefnið er að taka lög um málefni útlendinga til endurskoðunar í því skyni að gera þau skilvirkari og hafna staðfestingu á Marokkósáttmála Sameinuðu þjóðanna um málefni hælisleitenda. 

Verði það ekki gert mun þurfa tugi milljarða í framtíðinni til að mæta þörfum þeirra sem hingað vilja komi í þeim tilgangi að njóta umönnunar íslenska velferðarkerfisins. 

 

Pólitísk sérhyggja ber fagleg vinnubrögð ofurliði

Úrslit í kosningum til þings Evrópusambandsins voru kynnt í gærkvöldi og nótt. Skv. fréttum RÚV var það merkilegasta við þær kosningar að Brexit flokkur Nigel Farage skyldi vinna stórsigur, Græningjar skyldu bæta við sig fylgi og Flokkur Le Pen skyldi bæta við sig fylgi, en mest var gert úr því að Þjóðarflokkurinn í Danmörku skyldi tapa fylgi. Í sjálfu sér er þetta allt rétt, en mikið vantar á að gefin sé fullnægjandi mynd af kosningaúrslitunum og því markverðasta við úrslitin.

Þegar kosningaúrslitin í Evrópusambandslöndunum eru skoðuð, þá gefa fréttir RÚV takmarkaða mynd. Í fyrsta lagi, unnu þeir flokkar, sem RÚV kallar hægri sinnaða pópúlistaflokka stórsigur að Þjóðarflokknum í Danmörku undanskildum.(fyrirvari: hef ekki kannað niðurstöður í Finnlandi) 

Brexit flokkurinn, sem jaðrar við að falla í flokk hægri pópúlista m.v.mælikvarða RÚV vann stórsigur. Flokkur Le Pen vann stórsigur í Frakklandi, Flokkur Salvini á Ítalíu vann stórsigur og Alternative für Deutschland bætti við sig fylgi. Svíþjóðardemókratar bættu við sig fylgi og fengu 3 menn kjörna í stað tveggja áður, en að sjálfsögðu var ekki sagt frá því.

Heildarniðurstaðan er því sú, að flokkar sem eru til hægri og á móti fjöldainnflutningi á fólki og RÚV kallar pópúlistaflokka unnu stórsigur. 

Græningjar unnu góðan sigur sumsstaðar, en þeir eru tiltölulega litlir í samanburði við sigurvegara kosninganna þ.e. hægri flokka, sem eru á móti fjöldainnflutningi fólks.

RÚV sagði ekki frá því að helstu skýringarnar á tapi danska Þjóðarflokksins eru þær, að í fyrsta lagi þá hafa þeir náð fram helstu stefnumálum sínum, þannig að Vinstri flokkurinn, Íhaldsflokkurinn og Sósíaldemókrataflokkurinn í Danmörku hafa allir tekið upp að mestu leyti innflytjendastefnu Þjóðarflokksins. Í öðru lagi,þá unnu flokkar til hægri við Þjóðarflokkinn og þá væntanlega enn meiri pópúlistaflokkar að mati RÚV  umtalsvert á í kosningunum og fengu um 12.6% atkvæða. Stuðningur við þau viðhorf sem að danski þjóðarflokkurinn berst fyrir eru því ekki á undanhaldi heldur  vex þeim skoðunum fylgi. 

Að sjálfsögðu var ekki sagt frá því í fréttum RÚV að sænskir Sósíaldemókratar halda áfram að tapa fylgi og það sama á við um flokk Angelu Merkel, en þessir tveir flokkar og flokksleiðtogar hafa leitt baráttuna fyrir þeirri innflytjendastefnu, sem veldur sífellt meiri erfiðleikum í Evrópu.

 

Ég ætla að banna þig

Í gær var fjölsóttur, fróðlegur almennur fundur í Hörpu með heimsþekktum fyrirlesara Douglas Murray. Douglas Murray hefur leyft sér að ræða um innflytjendamál og gerir það með rökföstum og öfgalausum hætti. Mál hans og framsetning er byggð á staðreyndum og af þeim staðreyndum dregur hann síðan ályktanir eins og tíðkast í þjóðmálaumræðu. 

Douglas Murray er höfundur bókarinnar "Dauði Evrópu" á frummálinu "The strange death of Europe". Bókin hefur verið þýdd á yfir 30 tungumál og hefur víða verið metsölubók m.a. í Bretlandi og er nýkominn í íslenskri þýðingu og komin í bókaverslanir og í tilefni þess var Douglas Murray boðið til að fjalla hér um bókina og þær skoðanir sem hann setur fram í henni. 

Fundurinn var öllum opinn og gátu þeir sem eru sammála höfundinum sem og andstæðingar hans komið á fundinn og skipst á skoðunum við höfundinn, þar sem opið var fyrir fyrirspurnir til Murray eftir að hann hafði flutt ræðu sína. 

Þess vegna var sérstakt að sjá leiðandi grein í ritinu Grapevine þar sem Douglas Murray var kallaður öfgamaður og þeir sem stóðu að fundinum enþá meiri öfgamenn. Því haldið fram að ákveðinn fullyrðing um samsetningu íbúa í London væri röng og Douglas Murray hefði ekkert fyrir sér. Þetta sýndi að greinarhöfundur vissi ekkert um hvað hann var að tala. Í bókinni kemur nefnilega fram á hverju þessi fullyrðing er byggð þ.e. opinberum gögnum. Greinin í Grapevine var röng og blaðinu til skammar. Greinin var ósæmileg, röng og lygi, til þess gerð að sverta mannorð fyrirlesarans og þeirra sem að fundinum stóðu. 

Nokkru áður birtist umfjöllun í Stundinni, þar sem því sama var haldið fram. Þetta blað, sem segist berjast fyrir tjáningarfrelsi og stóð í dómsmáli á þeim grundvelli fyrir nokkru, reynir að koma í veg fyrir tjáningarfrelsi þeirra sem eru á annarri skoðun en þessi skítasnepill. Forsvarsmenn Stundarinnar létu í veðri vaka fyrir síðustu kosningar að þeir hefðu handfylli sína af óhóðri til viðbótar þeim sem þeir höfðu þegar birt um formann Sjálfstæðisflokksins og lögbann, sem lagt var á blaðið væri gert til að koma í veg fyrir að blaðið gæti haldið áfram ófrægjingarherferð gegn honum. Nú þegar nokkuð langur tími er liðinn frá því að öllum hömlum var létt af blaðinu varðandi birtingu þeirra þjófstolnu gagna sem blaðið vísar til, þá hefur ekkert nýtt komið fram. Það bendir til þess að blaðið hafi ekkert meira og hafi farið með fleipur í því skyni einu að reyna að koma höggi á Sjálfstæðisflokkinn í aðdraganda síðustu kosninga.

Þá kom í þennan hóp ritskoðunarfólks maður sem telur sig eiga mikið undir sér vegna stöðu sinnar sem framkvæmdastjóri Eflingar. Enda hafa þau hann og formaðurinn losað sig við nánast alla starfsmenn félagsins til að rýma fyrir skoðanasystkinum sínum. Framkvæmdastjóri Eflingar ritaði bréf í nafni Eflingar eða sjálfs sín, ekki veit ég, þar sem hann krafðist  þess að fyrirlestur Douglas Murray yrði bannaður. Vegna hvers? Vegna þess að hann hefði skoðanir, sem honum líkaði ekki. 

Grímulausara verður ofbeldið vart gagnvart lýðræðislegri umræðu og tjáningarfrelsinu. 

Fámennir hópar öfgafólks geta oft haft mikil áhrif og hrætt fólk frá því að taka þátt í lýðræðislegri umræðu og valdið þeim sem það vilja ýmsum vandræðum. Þeim tókst það í Þýskalandi á fjórða áratug síðustu aldar í líki nasista. Þeim tókst það á Ítalíu á þriðja tug síðustu aldar á Ítalíu í líki fasista og þeim tókst það víða í Evrópu á síðustu öld og jafnvel enn á þessari í líki kommúnista. Allt er þetta hugmyndir heildarhyggjufólks sem viðurkennir ekki einstaklingsfrelsið.

Í stað þess að taka þátt í lýðræðislegri umræðu um málefni innflytjenda og mæta á fundinn þá fór þessi hópur stuðningsmanna óhefts innflutnings á fólki í skotgrafirnar og hafði í hótunum við fyrirlesaranum og þeim sem höfðu leigt fundaraðstöðu. Af hverju var þessum hópi öfgafólks svona mikið í mun að koma í veg fyrir lýðræðislega umræðu? Af hverju mátti fólk ekki fá að hlusta á Murray? Það er vegna þess að liðið sem vill opin landamæri á engin svör og veit að það verður undir í lýðræðislegri umræðu um málið og reynir því að drepa umræðuna. Þetta er fólk sem hugsar með þeim hætti sem skáldið sagði forðum. "My mind is made up. Don´t confuse me with the facts". (Ég hef þegar tekið ákvörðun ekki rugla mig með staðreyndum) 

En þannig byggjum við ekki upp góða og gefandi umræðu. Þannig byggjum við upp fasistaríki. En þökk sé stjórn Hörpu fyrir að láta ekki hræða sig og standa með lýðræðinu og tjáningarfrelsinu.

Því miður eru ekki allir sem þora það. 

 

 

 

Heimskan kostar mikið

Í fyrra árið 2018 eyddu Þjóðverjar 23 milljörðum Evra hin stjarnfræðilega upphæð 3.151 milljarði íslenskra króna eða margföldum íslensku fjárlögunum til að aðlaga innflytjendur að þýsku þjóðfélagi og vinna gegn áframhaldandi fjöldainnflutningi fólks. Stór hluti þeirra innflytjenda sem komu í boði Merkel árið 2015 hafa aldrei unnið handtak.

Blaðið The Daily Telegraph birti þessa frétt 21.maí s.l. og segir að þetta sé aukning um 11% frá því árinu áður. Skv. sömu heimild átti að ræða þessi mál í þýsku ríkisstjórninni í dag.

Árið 2015 opnaði Angela Merkel landamærin og þetta er ein birtingarmynd afleiðinganna af þeirri heimsku að neita sér um það að stjórna landamærunum. Þá sagði Merkel. "Wir schaffen das" Við getum gert það - þeir sem voru þessir - við var alþýðufólk í Þýskalandi sem þarf að borga eins og alltaf fyrir óráðssíu "góða fólksins" sem er bara gott á annarra kostnað.

Enginn af því fræga fólki, sem sagðist ætla að taka flóttafólk heim til sín hefur gert nú 4 árum síðan. Enginn. 

 

Fulltrúar hverra voru þeir?

Þegar Ísland keppir í íþróttum á alþjóðavettvangi ganga einstaklingar og keppnislið jafnan stolt inn á leikvanginn undir fána Íslands. Sama á við á fundum hjá fjölþjóðastofnunum og venjulega hjá einkaaðilum, þar koma íslendingar að málum undir íslenska fánanum.

Íslendingar eru almennt stoltir af því að koma fram fyrir hönd landsins síns og vilja vera verðugir fulltrúar fyrir þess hönd og eru líka almennt áfram um það að allir viti að þar eru íslendingar á ferð og þeir sýna það með því að veifa þjóðfánanum.

Við atkvæðagreiðslu í söngvakeppni Evrópu í gærkvöldi veifuðu keppnisliðinn stolt fána landa sinna alltaf þegar sjónvarpsmyndavélunum var beint að þeim nema eitt. Lið Íslands.

Þegar íslenska liðið, sem kemur fram fyrir Íslands hönd á kostnað íslenskra skattgreiðenda veifar öðrum fána en Íslands þá er það nýlunda, sem er skammarleg og vonandi kunna þeir sem sendu þetta lið til keppni að taka á því með viðeigandi hætti. 

Vissulega hafa íþróttamenn, listamenn stjórnmálamenn og stjórnmálalegir erindrekar mismunandi skoðanir til manna, málefna og þjóðlanda. En þegar þeir koma fram sem fulltrúar fyrir Íslands hönd þá verða þeir að gera það af alúð og virðingu fyrir landi og þjóð, stoltir af því að vera íslendingar og stoltir af því að veifa íslenskum gunnfána en ekki annarra. 

Mun hatriði sigra?

Íslenska þjóðin bíður með óþreyju eftir fyrirfram ætluðum sigri hljómsveitarinnar Hatarar í Eurovision keppninni í kvöld. Hvað sem líður boðskap eða skort á boðskap sem þessi hljómsveit bíður upp á, þá er það ákveðið atriði, en raunveruleikinn í landinu þar sem Eurovision keppnin fer fram annar. 

Ríkisútvarpið hefur verið iðið við fréttaskýringaþætti og aðra þætti, þar sem vakin er athygli á bágum kjörum þeirra sem búa á Gasa svæðinu og hinum svokallaða Vesturbakka Ísrael. Í þessum einhliða  þáttum hefur það orðið útundan, að gera grein fyrir pólitíska raunveruleikanum á þessum svæðum. 

Á Gasa eru hryðjuverkasamtökin Hamas við stjórn, sem hafa það á stefnuskrá sinni að drepa alla Gyðinga. Ekki bara Gyðinga í Ísrael heldur alla hvar svo sem þeir finnast. Nái sjónarmið þeirra fram sigrar hatrið. Á Vesturbakkanum er geðþekkari stjórnmálahreyfing við völd. Þrátt fyrir það er haldið í hatur gagnvart Ísrael og sem minnst samskipti við Gyðinga.

Ariel Sharon þá forsætisráðherra Ísrale, kom á óvart með því að veita Gasa sjálfstjórn og koma landnemum Gyðinga burt. Eftir að Gasa fékk sjálfstjórn byrjuðu Hamas liðar þar að skjóta flugskeytum á Ísrael auk annarra fjandsemlegra tilburða. Þessvegna er lokað á samskipti við Gasa og það gera Egyptar líka. Þeim finnast þessir trúbræður sínir og frændur þar ekki hæfir til að eiga samskipti við Egyptaland.

Á Vesturbakkanum hefur kaupsýslumaður að nafni Ashraf Jabari myndað stjórnmálaflokk, sem miðar að því að koma á efnahagslegum framförum meðal Palestínuaraba. Hann bendir á að meðal Palestínuaraba sé heill her af velmenntuðu fólki, lögfræðingum, viðskiptafræðingum, verkfræðingum og öðrum, sem fá ekki önnur störf en sem götusölumenn eða bílstjórar. 

Ashraf Jabari og flokkur hans leggur áherslu á að það sé mikilvægara að koma á efnahagslegum framförum meðal Palestínu Araba og samskiptum við Ísrael, en að hata Ísrael. Vegna þessara skoðana liggur hann nú undir árásum frá trúbræðum sínum og löndum. Hann er kallaður svikari og leiguþý Gyðinga. Sumir hafa krafist þess að hann verði tekinn af lífi.

Því miður hafa leiðtogar Palestínu Araba ekki tekið undir sjónarmið Ashraf Jabari. Þvert á móti hafa flestir þeirra gert hatur og illsku gagnvart Ísrael, að inntaki stjórnmálabaráttu sinnar. Þessir leiðtogar telja vænlegra að fjárfesta í hatrinu en finna lausn sem gæti horft til framfara og friðsamlegrar sambúðar Gyðinga og annarra, sem búa á þessu svæði. 

Orð Goldu Meir fyrrum forsætisráðherra Ísrael eru enn í fullu gildi því miður, en hún sagði: "Friður kemst ekki á fyrr en þeir elska börnin sín meira en þeir hata okkur."

Það hefur orðið sí algengara að fjölmiðlar og já kennarar í skólum landsins fjalli um stöðu Ísrael og Palestínu Araba með einhliða árásum á Ísrael og það sé allt þeim að kenna. Slíkar fullyrðingar eru rangar, en henta þeim sem vilja að hatrið sigri. 

Það er í sjálfu sér merkilegt að Ashraf Jabari sem boðar efnahagselgar framfarir og frið við Gyðinga skuli koma frá Hebron, en í Hebron hafa verið framin ólýsanleg hermdarverk annars vegar af Aröbum en líka af Gyðingum,m.a.rabbína, sem gerði skotárás á mosku í Hebron. Eftir að hafa verið í Hebron var ég hugsi yfir því hatri sem þar var greinilegt. Einnig hvað Gyðingar á svæðinu sýndu Aröbunum mikla lítilsvirðingu. Sá hópur Gyðinga er hópur sem eins og Hamas og þeirra líka vilja ljá hatrinu lið í stað þess að vinna að sigri framfara, friðar og vináttu. 

Vesturlönd eiga að leggja sitt að mörkum í þessari baráttu gegn hatrinu m.a. með því að hætta að styðja palestínsk samtök öfgafólks, sem vill stríð en ekki frið, en styrkja og styðja þá aðila eina á Vesturbakkanum og Gasa, sem hafa frið og framfarir á stefnuskrá sinni í stað stríðs, haturs og illsku.