Leiðin til vondra og versnandi lífskjara

Í kvöldfréttum RÚV þ.12.2. var sagt frá því að lífskjör hér á landi væru mun lakari en á hinum Norðurlöndunum. Launþegar hér hafa 60% lægri tekjur en launþegar á hinum Norðurlöndunum. Auk þess erum við með dýrustu lán í Evrópu. 

Markmið okkar er að vera í fararbroddi ásamt frændum okkar á Norðurlöndunum og geta boðið fólkinu í landinu upp á bestu lífskjör sem völ er á, frelsi og frjálsa samkeppni. Þessi markmið eru því miður fjarlæg nú  og langt í að framfarasókn þjóðarinnar hefjist.

Sama dag og fréttist af bágum kjörum launamanna í landinu voru stjórnmálamenn þjóðarinnar önnum kafnir við  að gera kröfur um að  auknar byrðar yrðu lagðar á skattgreiðendur og reyna að koma í veg fyrir samkeppni á fjármálamarkaðnum, til að bjarga örsparisjóð á Siglufirði. Fjármálaráðherra og varaformaður Framsóknar jörmuðu um þetta í einum kór eins og þau hafi gleymt að gjaldþrota sparisjóðastefna Steingríms J. hefur þegar kostað þjóðina yfir 50 milljarða.

Fyrirbrigðið í stóli borgarstjóra og strengjabrúða hans í Samfylkingunni voru önnum kafnir við að auka ríkisstyrk til Hörpu til að rugla samkeppnina á þeim markaði enn meir. Skattgreiðendur borga. Stjórnir Hörpu sitja allar áfram enda málið í endalausu ferli hjá menntamálaráðherra.

Leiðin til vondra og versnandi lífskjara er vörðuð og markviss undir forustu hugsjónalausra, markmiðslausra stjórnmálamanna sem telja rétt að skattgreiðendur hendi endalaust góðum peningum á eftir vondum. 

Afrek Kúbu Gylfa Magnússonar.

„Kerfisbundinn misskilningur Gylfa Magnússonar“ nefnist athyglisverð grein eftir Heiðar Guðjónsson, hagfræðing, sem birtist í Fréttablaðinu í gær.  Þar er fjallað um ýmis klúður og hrakspár Gylfa Magnússonar eins og baráttu hans fyrir því að þjóðin samþykkti landráðasamninga um Icesave gegn hótunum um efnahagslegar hörmungar; „Ísland verður Kúba norðursins“.  

Rifjuð eru upp að meðmæli Gylfa með yfirtöku ríkisins á Byr og SpKef og yfirlýsingum um að það myndi ekki kosta þjóðina neitt þegar reyndin er reikningur upp á tugi milljarða sem skattgreiðendur verða að borga.  Minnt er á afleik Gylfa og Steingríms Sigfússonar í uppgjöri við kröfuhafa gamla Landsbankans, en þeir samningar eru skaðlegir gengi krónunnar.  Að síðustu er fjallað um stjórnarsetu Gylfa fyrir Samfylkinguna í Orkuveitu Reykjavíkur og gjaldskrárhækkanir fyrirtækisins.

Þó mörgum þyki nóg um við lestur greinarinnar, þá eru pólitísk „afrek“ Gylfa Magnússonar á stuttum ferli ekki öll upptalin í grein Heiðars.  Þannig nefnir Heiðar ekki hvernig Gylfi og Steingrímur J. ríkisstyrktu VBS, Saga Capital og Askar Capital um tugi milljarða á kostnað skattgreiðenda, sem fóru á hausinn skömmu síðar.  Ekki er fjallað um hina skaðlegu sparisjóðalöggjöf sem Gylfi mælti fyrir árið 2009 sem varð að afnema árið 2012. Ekki er fjallað um það hvernig vogunarsjóðum voru seldir Íslandsbanki og Arion banki á undirverði.  Ekki er fjallað um svikin loforð við að koma upp „skjaldborg heimilana“ né hvernig Gylfa var ýtt út úr ríkisstjórn til að hann þyrfti ekki að standa þinginu reikningsskil  ósannra ummæla sinna.

Þá má ekki gleyma afrekum Gylfa sem stjórnmanns í Kauphöllinni á bóluárunum, þar sem taktur hrunadansins var sleginn, eða formennska hans í stjórn Samkeppniseftirlitsins á árunum fyrir hrun þegar auðhringir og viðskiptasamsteypur fengu að vaxa og dafna.

Það var fróðlegt miðað við þátt Gylfa Magnússonar í aðdraganda Hrunsins að hann skyldi vera fyrstur mótmælanda á Austurvöll til að slá taktinn með Herði Torfasyni en sú þjónkun hans við óeirðaröflin í Vinstri grænum og Samfylkingunni varð til þess að hann var gerður að ráðherra í ríkisstjórn þeirra. 

Jafnvel þó menn eins og Gylfi bregði sér ítrekað í gervi kamelljóna og skipti um litum eftir aðstæðum þá er ástæða til að benda á hvernig þau eru á litinn hverju sinni.

Forseti ASÍ skiptir um stefnu.

Forseti ASÍ sem ber ásamt Jóhönnu Sigurðardóttur hvað mesta ábyrgð á því að ekki var farið að tillögu minni við Hrunið að verðtryggingin væri tekin úr sambandi hefur nú iðrast gjörða sinna. 

Í fréttum í dag sagði Gylfi Arnbjörnsson forseti ASÍ að nauðsyn væri að taka upp danska kerfið varðandi húsnæðislán til neytenda.  En ekki nóg með það. Gylfi sagði líka að verðtryggingin gengi ekki. Við sem erum á móti verðtryggingunni og höfum barist gegn henni um árabil fögnum að sjálfsögðu þessum nýja liðsmanni í baráttunni. Við tökum á móti Gylfa eins og segir í Nýja testamenntinu um fögnuð yfir einum  syndara sem snýr frá villu síns vegar. Til hamingju Gylfi og vertu velkominn.

Gylfi tekur þar með undir kröfuna um sambærilegt lánakerfi og á hinum Norðurlöndunum. Nú þegar þessi öflugi liðsmaður er kominn í hóp okkar andverðtryggingarsinna fer vonandi að hrikta í máttarstoðunum sem halda þessu svívirðilega ránskerfi verðtryggingarinnar gangandi.

Einkavinavæðing Steingríms J.

Steingrímur J. skipaði einkavin sinn Svavar Gestsson yfirmann Icesave samninganefndarinnar. Þjóðin þekkir hvernig til tókst.

 

Nú hefur annar einkavinur Steingríms, Gylfi Magnússon, fyrrum samráðherra hans hlotið umbun þjónkunar sinnar og störf sín fyrir Vinstri grænu byltinguna í desember 2008 og janúar 2009.

 

Steingrímur J telur eðlilegt að Gylfi Magnússon sé formaður nefndar um tillögur að fjárfestingaheimildum lífeyrissjóða.  Margir velta því fyrir sér hvort það hafi hvarflað að Steingrími J að þessi skipan væri fagleg og besti maðurinn valinn til þessara mikilvægu starfa. 

 

Gylfi hefur vissulega töluverða reynslu úr stjórn Kauphallarinnar á bóluárunum, en einhverra hluta vegna hafa menn eins og Gylfi og Steingrímur alveg gleymt að ræða um ábyrgð þeirrar stofnunar. 

 

Skarpskyggni Gylfa og spá varðandi  Icesave-samninga þar sem Gylfi sagði að við yrðum  Kúba noðursins ef við samþykktum ekki Svavarssamningana um Icesave sýndi djúpa og einlæga samkennd með Steingrími

 

Sömu samkennd sýndi Kúbu Gylfi líka við sóun á fjármunum skattborgara í fjármálafyrirtæki á borð við VBS, Sögu Capital, Askar Capital, SpKef og Byr. 

 

Einhvern tímann hefði Steingrímur talið fráleitt að skipa útgefanda skráðra verðbréfa í slíka nefnd.

Nýar áherslur eða orð án innihalds

Árni Páll Árnason flutti um margt athyglisverða ræðu eftir að hann var kjörinn formaður Samfylkingarinnar.  Tal Árna Páls um samfélagssýn norrænna jafnaðarmanna og fráhvarf frá hugmyndafræðilegum skotgröfum er  árás á stefnu Jóhönnu Sigurðardóttur sem hefur vikið frá samfélagssýn jafnaðarmanna og stendur föst í foræði vinstri sinnaðrar hugmyndfræðilegrar skotgrafar, þar sem m.a. er lýst yfir stríði við markaðshagkerfið.

Árni Páll Árnason er markaðshyggjumaður eins og flokksbræður hans á hinum Norðurlöndunum. Áhersla  hans á frið og sátt er athyglisverð.  Meini Árni Páll það sem hann sagði þá tekur hann stjórnarskrármálið strax úr átakaferli og  finnur  sátt með sama hætti og jafnaðarmenn á hinum Norðurlöndunum. 

Skuldavandi heimilanna er mikilvægasta málið sem verður að leysa á næsta kjörtímabili. Árni Páll hafði þetta að segja um málið:

"Heil kynslóð stendur frammi fyrir óleystum vanda. Eitt er skuldavandinn sem heldur mörgum í helgreipum ofveðsetningar. Það er ekki ásættanlegt að gefa ekki skýr svör um hvort lausna sé að vænta í afmörkuðum málum, eins og lánsveðsmálunum. Ég er tilbúinn til að hlusta á allar hugmyndir um lausnir á skuldavandanum, en veit af biturri reynslu að hann er of umfangsmikill til að honum verði létt af öllum án þess að hann verði færður á aðra sársaukalaust og ég veit líka að allar nýstárlegar úrlausnir munu reyna á þanþol stjórnarskrárinnar. En ég er til.“

Í fyrsta lagi viðurkennir Árni Páll að ríkisstjórnin hafi ekki leyst skuldavanda heimilanna hvað svo sem Jóhanna segir. Í annan stað þá segir hann að það sé ekki ásættanlegt að halda mörgum í helgreipum ofurveðsetningar. Í þriðja lagi að gefa verði skýr svör um hvort lausna sé að vænta. Í fjórða lagi að hann sé tilbúinn í að hlusta á allar góðar tillögur jafnvel þó það reyni á þanþol stjórnarskrárinnar.

Þetta þýðir að Árni Páll er tilbúinn að ganga lengra en gert hefur verið jafnvel svo langt að reyni á þanþol stjórnarskrárinnar. Á það þol reynir ekki nema um einhvers konar skerðingar eignarréttar sé að ræða. 

Eina skynsamlega lausnin og sú eina tæka út frá janfréttissjónarmiðum, hagrænum sjónarmiðum og sanngirnissjónarmiðum er að afnema verðtryggingu á neytendalánum og færa niður lánin þó ekki væri um meira en hækkanir lánanna vegna skattahækanna en það eitt hefur fært 100 milljarða frá neytendum til fjármagnseigenda.

En Árni Páll við viljum sjá tillögur þínar  til að ná aukinni sátt í samfélagið og raunhæfar tillögur um lausn skuldavandans. Vígorð hins nýja formanns eru: Lífskjör, leikreglur, tækifæri og lífsgleði. 

Þjóðin getur ekki notið góðra lífskjara nema skattar verði lækkaðir, fjárfesting aukin og verðtrygging á neytendalánum afnumin. Það verða engin tækifæri eða hagræn lífsgleði eða eðlilegar leikreglur nema arðrán verðtryggingarinnar verði afnumið af neytendalánum Árni Páll Árnason. 

Þess vegna Árni Páll Árnason markaðu stefnuna. Það er þitt hlutverk sem formanns.  Hvað viltu gera?

Ábyrgar leiðir Jóhönnu Sigurðardóttur

Jóhanna Sigurðardóttir sagði við heittrúað Samfylkingarfólk fyrir stundu að það hefði verið ábyrgari leið að leggja hundraða milljarða Icesave byrðar á þjóðina með samningum heldur en að láta EFTA dómstólinn dæma að skuldbindingar vegna Icesave væru skattgreiðendum á Íslandi gjörsamlega óviðkomandi. 

Fróðlegt að vita hvort Jóhanna segir Samfylkingarfólki líka að hún hafi leyst skuldavanda heimilanna.

Að hún hafi afnumið verðtrygginguna.

Að afskrifaðir hafi verið tæpir 300 milljarðar af skuldum heimilanna.

Þá verður fróðlegt að heyra hvernig Jóhanna fjallar um atvinnumál og atvinnuuppbyggingu. Sérstaklega í ljósi þeirrar staðreyndar að á stjórnartíma Jóhönnu hafa um 2% þjóðarinnar flúið land. Fjárfesting í atvinnufyrirtækjum verið nánast engin og ekki lagður grunnur að neinni arðrænni nýsköpun.

Nú segja e.t.v. einhverjir að ég gleymi "Græna hagkerfinu".  Nei þess vegna talaði ég um arðræna nýsköpun. Græna hagkerfið þetta gæluverkefni sumra stjórnmála- og háskólamanna er allsstaðar  óarðbært og rekið með ærnum kostnaði skattgreiðenda.

Jóhanna Sigurðardóttir reynir e.t.v. líka að segja að það sé skynsamleg leið í atvinnumálum að skattleggja arðbæra atvinnustarfsemi og millifæra þá peninga í óarðbær gæluverkefni eins og "Græna hagkerfið."

Dýr mundi Steingrímur allur

Nú liggur fyrir að ákvarðanir Steingríms J. Sigfússonar varðandi sparisjóðinn í Keflavík mun kosta skattgreiðendur 25 milljarða króna.  Tap af aðgerðum Steingríms vegna Sjóvá-Almennar tryggingar kostar 4 milljarða og Byr-ákvarðanir Steingríms kosta a.m.k.  100 milljónir. 

Þessu til viðbótar fengu VBS, Saga Capital og Askar Capital  52 milljarða frá Steingrími þegar hann lánaði þessum félögum þá fjárhæð.  Í ákvörðun eftirlitsstofnunar EFTA kemur fram hvað VBS og Saga Capital mátu þennan ríkisstuðning til margra milljarða þannig að það þarf enginn að velkjast í vafa um það.

Beint tap ríkisins vegna Steingríms er hátt í 80 milljarðar króna. 

Þá er ótalið mögulegt tjón vegna gengisákvæða í uppgjörssamningum Landsbankans. Undirverðlagning við sölu bankanna til kröfuhafa (vogunarsjóða). 

Sem betur fer tókst Steingrími ekki að koma 500 milljarða Icesave kröfunni til viðbótar á þjóðina eins og hann lagði til eftir sumarsamninga flokksbróður hans Svavars Gestssonar, sem sá enga ástæðu til að gæta hagsmuna íslensku þjóðarinnar af því að það var komið sumar. 

Steingrímur J. kostar margfalt meira en Icesave

Steingrímur  J. Sigfússon hefur kostað þjóðina margfalt meira en Icesave.

Nefna má má dæmi sem eitt og sér kostar þjóðina meira en Icesave, en það er meðferð Steingríms J á málum Sparisjóðs Keflavíkur.

Sparisjóður Keflavíkur átti rúma 5 milljarða í eigið fé samkvæmt ársreikningi sem kom út í apríl 2009 þar sem tekið hafði verið tillit til Hrunsins. Eiginfjárhlutfallið var undir lögbundnu lágmarki og því fékk Sparisjóður Keflavíkur undanþágu til að lagfæra eiginfjárhlutfallið. Sparisjóðurinn starfaði síðan á undanþágu í eitt ár með stórtapi.

Í apríl 2010 stofnaði Seingrímur J. nýjan sparisjóð SpKef, sem var að öllu leyti í eigu ríkisins. Fjármálaráðherrann Steingrímur J var eini stofnfjáreigandinn og fór með öllu völd. Eignir sem færðar voru í þetta nýja fjármálafyrirtæki Steingríms J. áttu að vera umfram skuldir.

SpKef sparisjóður Steingríms J starfaði í 11 mánuði án þess að uppfylla kröfur um lögbundið eiginfjárhlutfall, en slíkt er augljóst lagabrot.  SpKef tapaði stórfé á þessu tæpa ári sem Steingrímur J rak sparisjóðinn.

Kostnaður ríkisins vegna SpKef var rúmir 25 milljarðar en þá er eftir að telja nokkra kostnaðarliði.

Með því að reka Sparisjóð Keflavíkur og SpKef í 2 ár olli Steingrímur J ríkissjóði tjóni sem nemur að lágmarki 25 milljarða króna. Auk þess varð þetta brölt Steingríms J til mismuna samkeppnisaðilum á fjármálamarkaðinum.

Er ekki kominn tími til að stjórnarandstaðan leggi fram vantrausttillögu á þennan ráðherra. Þetta er bara eitt dæmi sem sýnir að Steingrímur er okkur dýrari en Icesave. Þrátt fyrir að þjóðinni hafi tekist að koma í veg fyrir að hann velti yfir á þjóðina hundruðum milljarða skuldbindingum vegna Icesave sem þjóðin bar aldrei ábyrgð á.

Til hamingju Ísland.

Við getum vissulega óskað hvort öðru til hamingju íslendingar vegna sigurs í ICESAVE málinu. 

Það eru einkum tveir menn sem öðrum fremur komu fram með þeim hætti að Ísland samdi ekki af sér með því að samþykkja ICESAVE samninga ríkisstjórnarinnar, Davíð Oddsson ritstjóri Morgunblaðsins og Ólafur Ragnar Grímsson forseti lýðveldisins.

Allt frá upphafi var Davíð Oddsson sannfærður um það að Íslandi bæri ekki að greiða vegna ICESAVE og fór hamförum gegn samningum ríkisstjórnarinnar svo sem honum einum er lagið. Með skrifum sínum og andstöðu hafði Davíð þau áhrif að mikill meiri hluti þjóðarinnar snérist gegn samningum ríkisstjórnarinnar. Ólafur Ragnar Grímsson neitaði ítrekað að samþykkja vilja merihluta Alþingis. Sú afstaða forsetans hefur nú fengið verðskuldaða réttlætingu með dómi EFTA dómstólsins.

Dómur EFTA dómstólsins leiðir til þess að við losnum undan milljarðasúpunni sem ríkisstjórnin vildi að við greiddum. Þó þeir Davíð og Ólafur hafi orðið merkisberar baráttunnar gegn því hryðjuverki sem ríkisstjórnin vildi vinna þjóðinni þá eiga ýmsir aðrir einnig mikinn heiður skilið og skal hér látið nægja að minnast á framlag þeirra Stefáns Más fyrrum prófessors og Lárusar Blöndal lögmanns sem og Indefense hópsins.

Eftir stendur að ríkisstjórn Íslands og meirihluti Alþingis getur ekki hlaupist undan því að hafa viljað leggja óbærilegan skuldaklafa á íslensku þjóðina, sem framsýnir og glöggir menn eins og Davíð Oddsson og Ólafur Ragnar Grímsson gátu með hörku og einbeitni komið í veg fyrir.

Er ekki rétt að þau Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon axli ábyrgð og segi af sér ekki síðar en þegar í stað?

Ólafur Ragnar fordæmir Níðhögg

Níðhöggur var ormurinn nefndur sem nagaði rætur Yggdrasils, lífsins tré í Ásatrú.

Gordon Brown var  Níðhöggur þegar hann vó að fullveldi og afkomu Íslands í kjölfar bankahrunsins. Ólafur Ragnar Grímsson Forseti lýðveldisins á þakkir skildar fyrir að fordæma Níðhögginn Gordon Brown. Slík fordæming hefði átt að koma strax og Bretar beittu hryðjuverkalögum gagnvart Íslandi.

Við Guðni Ágústsson höfum nýlega vakið á því athygli í tveim greinum í Morgunblaðinu, að Bretar beittu hryðjuverkalögunum án þess að hafa nokkrar forsendur til þess og hafa aldrei getað komið með réttlætingu á þeirri aðför að frjálsu fullvalda bandalagsríki. Við vöktum líka athygli á nauðsyn þess að slíta stjórnmálasambandi við Breta í kjölfar þessarar aðfarar og taka málið upp á vettvangi NATO og Sameinuðu þjóðanna og gera bótakröfu á hendur Bretum fyrir þessa tilhæfulausu aðför að Íslandi.

Nú hefur Forseti lýðveldisins réttilega vakið athygli á ábyrgð Gordon Brown og á hann miklar þakkir skildar fyrir að gera það að þessu ómenni viðstöddu. Í kjölfar réttmætrar og skörulegrar málafylgju Forsetans ber þinginu að samþykkja að krefjast réttmætra bóta vegna þess níðhöggsins sem Níðhöggur Brown og félagar hans beittu Ísland þegar verst stóð á.