Kerfið í lagi

Mikið fer maður rólegur og áhyggjulaus um borð í flugvél á Keflavíkurflugvelli á næstunni. Talsmenn Isavia, eftirlitsaðilans með örygginu fullvissa okkur um, að kerfið virki.

Þrátt fyrir að tveir hælisleitendur sem þóttust vera börn við komuna til landsins hafi komist óséðir  á salerni flugvélar Icelandair þá segja þeir hjá Ísavia að öryggiskerfið svínvirki þar sem þeir hafi jú fundist á kamrinum.

Þá ber einnig að hafa það í huga segja þeir hjá Ísavía að þessi fullorðnu börn frá Norður Afríku séu þaulskipulagðir og hafi ekki farið í gegn um öryggishlið. Það segja þeir að þýði að gæsla við  öryggishliðin sé mjög traust. Af sjálfu leiðir að þeir hjá Ísavía gera ekki ráð fyrir eða miða viðbúnað við að einhverjir fari inn á völlinn annarsstaðar en í gegn um viðurkennd öryggishlið. Skárri væri það nú ósvífnin.

Öryggisgæslan mun því áfram beinast að öryggishliðum, kömrum flugvéla og láta fólk fara úr skóm og taka af sér belti í öryggisskyni.  Konur við aldur munu því áfram sjást hökta í flugstöð Leifs Eiríkssonar skólausar við að missa pilsin niðrum sig og karlar við aldur bisast við að halda upp buxunum og lenda í andnauð við að reima skóna.  Allt fyrir öryggið.

Að sjálfsögðu ber enginn ábyrgð á þessu. Alla vega ekki þeir sem eiga að tryggja öryggið. Það er sagt að strákarnir í höfuðstöðvum Al Qaida séu enn að hlægja af yfirlýsingu Isavía. Vonandi gera þeir það svo lengi að það fari ekki fyrir þeim hjá Ísavía eins og Batista einræðisherra á Kúbu sem var enn að hlægja að Fidel Castró þegar hann gerði innrás í Havana.

Væntanlega er von er á yfirlýsingu frá barna- Braga Guðbrandssyni  og sr. Baldri Kristjánssyni Þorlákshafnarklerki af þessu tilefni um málefni ólöglegra innflytjenda og harðræði íslenska réttarkerfisins, en ólöglegu innflytjendurnir sem sátu á kamrinum í flugvélinni var að sjálfsögðu sleppt eftir að hafa verið leiddir út í gegn um öryggishliðið á Keflavíkurflugvelli.

Nú eins og áður þá er  Lísa í Undralandi ekki skrifuð á einum degi.

Forsetinn "sjokkerar og hræðir"

Samfylkingarkonan Sigurbjörg Sigurgeirsdóttir stjórnsýslufræðingur segir að Ólafur Ragnar Grímsson forseti noti alþekkta aðferð sem fólgin sé í því að "sjokkera og hræða" Hún segir að þetta sé þrælhugsuð og skipulögð "strategía" hjá forsetanum.

Sigurbjörg segir að ofannefnd bellibrögð forsetans setji spyrla og fjölmiðlamenn í óþægilega stöðu og þetta geri forsetinn meðvitað sem þaulvanur stjórnmálamaður, stjórnmálafræðingur o.s.frv.

Sigurbjörg stjórnsýslufræðingur er ásamt nokkru öðru Samfylkingarfólki og Vinstri grænum fastur viðmælandi svonefnds fréttaskýringaþáttar sem nefnist Spegillinn. Þessi vinstri Spegill er nánast eini þjóðmálaþátturinn í ríkisútvarpinu. Í gær fékk Sigurbjörg rúmar 15 mínútur til að bullukollast um Ólafs Ragnars Grímssonar.

Það er sérkennilegt hvað RÚV tekur endurkjöri Óalfs Ragnars Grímssonar illa og leyfir sér að fara oft yfir mörk eðlilegrar hlutlægrar umfjöllunar í þeim efnum sem öðrum. Af sjálfu leiðir að ljóst má vera að Sigurbjörg stjórnsýslufræðingur og hlutlæg umfjöllun um menn og málefni eiga fátt sameiginlegt. Það sást m.a. þegar Sigurbjörg stjórnsýslufræðingur skrifaði í erlenda fjölmiðla eins og franska blaðið Le Monde til að gera lítið úr íslenskri þjóð. 

Hvort sem Samfylkingunni og Sigurbjörgu stjórnsýslufræðingi líkar betur eða verr þá var Ólafur Ragnar endurkjörinn forseti og tilraunir stjörnulögmanns villta vinstrisins Ragnars Aðalsteinssonar hrl. til að fá kosningarnar ógiltar munu ekki bera árangur.

Samfylkingarfólki virðist því miður um megn að virða niðurstöður kosninga í orði þegar þær eru því ekki að skapi.

Væri ekki rétt að Sigurbjörg stjórnsýslufræðingur og nýr lektor í stjórnmálafræði við Háskóla Íslands reyndi að skilgreina það í næsta pistli sínum hvað veldur því að lýðræðisleg vitund vinstra fólks á Íslandi er jafn takmörkuð og raun ber vitni.

Alvarlega námskreppan

Kalli vinur minn segir að námskreppan sé búin hjá sér. Hann hækkaði sig úr tveim í aðaleinkunn í 4 eða um 100% og sagði að kennarinn hefði sagt að hann væri langflottastur. Kalli sagði að Einar bekkjarbróðir hans hafi verið eitthvað súr af því að kennarinn sagði að það væri ekki í lagi hjá honum af því að hann lækkaði úr 8.4 í 8.3 í aðaleinkunn sem er náttúrulega rosalegt hallæri. Þannig að Kalli sagði að Einar væri í alvarlegri námskreppu meðan námskreppan væri búin hjá sér, eins og Gylfi Zoega aðal hagfræðingur RÚV mundi orða það.

Íslenska útrásin

Fáir hafa farið jafn fallegum orðum um íslensku útrásina og útrásarvíkinga og Ólafur Ragnar Grímsson, sem var þess vegna kallaður klappstýra útrásarinnar.  Tveim árum fyrir hrun sagði hann eftirfarandi á fundi hjá Sagnfræðingafélaginu:

"Útrásin er staðfesting á einstæðum árangri Íslendinga, fyrirheit um kröftugra sóknarskeið en þjóðin hefur áður kynnst, ekki aðeins í viðskiptum og fjármálalífi heldur einnig í vísindum, listum, greinum þar sem hugsun og menning, arfleifð og nýsköpun eru forsenda framfara.

Útrásin er byggð á hæfni og getu, þjálfun og þroska sem einstaklingar hafa hlotið og samtakamætti sem löngum hefur verið styrkur Íslendinga."

Ekki verður segt að forseti vor sé spámannlega vaxinn. En þetta með öðru skýrir af hverju hann ber viðurnefnið "Klappstýra útrásarinnar"  og það með réttu.

Forsetinn, lýðræði og fjölmiðlar

Góð og hlutlæg fjölmiðlun skiptir miklu fyrir málefnalega umræðu. Góðir málefnalegir fjölmiðlar stuðla að því að alvöru stjórnmálamenn komist áfram en ekki bara glamrarar og fólk með yfirboð.

Miklu skiptir að fjölmiðlun sé ekki hneppt í fjötra. Fáir hafa bent á það með jafn góðum hætti og forseti lýðveldisins Ólafur Ragnar Grímsson.  Í þingræðu á Alþingi þ. 13. febrúar 1995 sagði hann eftirfarandi:

"Ef álíka hringamyndun verður í fjölmiðlum og orðið hefur á þeim sviðum atvinnulífsins sem kennd eru við kolkrabbann og smokkfiskinn þá er verið að að stefna lýðræðislegu eðli íslenskrar fjölmiðlunar í hættu. Ég vil þess vegna virðulegi forseti, biðja hæstvirtan menntamálaráðherra að lýsa viðhorfum sínum til þess að setja löggjöf með þessum hætti og jafnvel knýja á um það áður en þingi lýkur."

Árið 1995  taldi Ólafur Ragnar Grímsson alþingismaður nauðsynlegt að sett yrðu lög um fjölmiðla til að tryggja lýðræðislegt eðli fjölmiðla.

Árið 2004 þ. 2. júní neitaði Ólafur Ragnar Grímsson forseti að staðfesta fjölmiðlalögin sem ríkisstjórn Davíðs Oddssonar hafði fengið samþykkt á Alþingi þrátt fyrir hatramma andstöðu og málþóf Samfylkingarinnar til að koma í veg fyrir lýðræðislegt eðli fjölmiðla. 

Afleiðingin: Lýðræðislegt eðli íslenskrar fjölmiðlunar varð að engu. Fjölmiðlarnir voru í eigu auðhringja útrásarvíkinga og eigenda bankanna sem hrundu í október 2008. Gagnrýni á starfsemi þessara aðila náði því ekki fram í gegn um hefðbundna fjölmiðlun í landinu. Þökk sé Ólafi Ragnari Grímssyni.

Hver var það?

Hvaða frambjóðandi til forseta íslenska lýðveldisins skyldi hafa lýst sérstakri ánægju og hrifningu af stjórnarfarinu í Arabaríkinu   Abu Dhabi?  

Málþóf

Mörgu áhugafólki um stjórnmál finnst málþóf á þjóðinginu vera óskiljanlegt, skammarlegt og leiðinlegt.

Vel má fallast á að það sé leiðinlegt, en þetta er eitt af fáum vopnum stjórnarandstöðu í lýðræðisríkjum þegar ríkisstjórn ætlar að keyra mál áfram af offorsi.

Málþóf er viðurkennd aðferð stjórnarandstöðu í lýðræðisríkjum en vekur óvíða jafn mikla athygli og í Bandaríkjunum þar sem þingmenn og flokkar viðurkenna  strax að þeir ætli að beita þessari aðferð, en hér á landi er verið í einhverjum skollaleik með jafn augljóst mál.

Þannig getur verið að stjórnarandstaða eins og ríkisstjórn sé óbilgjörn og þá þokast fá mál áfram í þjóðþinginu. Þá skortir á samningalipurð, forystu og foringjahæfileika og viðurkenningu á því að í lýðræðisríki þá er framganga mála list hins mögulega en ekki að berja höfðinu stöðugt við steininn eins og forsætisráðherra er færari um að gera en nokkur annar stjórnmálamaður í gjörvallri Íslandssögunni.

Það er fyrst og fremst forsætisráðherra að kenna að mál hlaupa stöðugt í rembihnút. Síðst þegar Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir þingforseti hafði náð samkomulagi með sinni lipurð og stjórnarráðsmálið hlaut afgreiðslu þá kom forsætisráðherra í ræðustól Alþingis daginn eftir og hafði í heitingum við stjórnarandstöðuna og hæddist að henni fyrir að hafa gefist upp.

Ég veit ekki til þess að nokkur forsætisráðherra fyrr eða síðar í lýðræðisríkjum hafi farið fram með þeirri óbilgirni og ruddaskap og forsætirsráðherra Íslands gerði í þessu tilviki.

Forsætisráðherra getur því sjálfri sér um kennt að stjórnarandstaðan beitir skæðasta vopni stjórnarandstöðu á hverjum tíma. Forsætisráðherra setur öll ágreiningsmál í hnút og virðast ekki kunna að leysa þá hnúta sem hún bindur.

Ásýnd Alþingis væri vissulega önnur og málþóf undantekning frekar en regla ef liprir foringjar eins og t.d. Össur Skarphéðinsson eða Ögmundur Jónasson héldu um forustuna í stað óbilgjarnasta stjórnmálamanns Íslands. 

Þegar öfgarnar bera vitsmunina ofurliði.

Í færslu sem ég skrifaði um kostnað ríksins vegna ólöglegra innflytjenda eða hælisleitenda svo notað sé viðurkennt pólitískt réttyrði. Vakti ég athygli á því að kostnaður skattgreiðenda vegna ólöglegra innflytjenda væri meiri en það sem ríkið greiðir til öryrkja og aldraðra.

Þessi ábending mín sem er staðreynd, fór fyrir brjóstið á mörgu stuðningsfólki ríkisstjórnarinnar og þeim sem hafa atvinnuhagsmuni af því að hafa kerfið í kring um "ólöglega innflytjendur" hælisleitendur eins flókið og láta það taka eins mikinn tíma á kostnað skattgreiðenda og nokkur kostur er.

Fyrrum þingmaður Samfylkingarinnar kallar mig óþverra vegna þessa og villta vinstrið segir mig geðsjúkan þetta eru meðal þeirra málefnalegu sjónarmiða sem þetta fólk setur fram. Svona persónuníð dæmir þá sem því beita, en er dæmi um það þegar fólk afneitar eðlilegri umræðu og vill búa í sínum eigin þrönga hugsjónaheimi. Hefði þetta verið hægra fólk þá hefði það verið sagt öfgafólk.

 Þeir sem hafa fjárhagslegra hagsmun að gæta af kerfisruglinu fara fram af meiri yfirvegun enda eiga þeir meira undir að þetta haldi áfram. Fólk gáir lítið af því hvað það eru margir sem hafa fjárhagslega hagsmuni og vinnu við þetta kerfi. Hvað skyldu það annars vera margir?

Það sem öllu þessu fólki sést þó yfir eða vill ekki ræða og er aðalatriði í mínum málflutningi er þetta:

Í fyrsta lagi þá er óafsakanlegt að ríkið greiði meira fyrir framfærslu ólöglegra innflytjenda les hælisleitenda en íslenskra öryrkja og aldraðra.

Í öðru lagi þá er hvergi veist að eða gert lítið úr  því fólki sem hingað kemur sem ólöglegir innflytendur, les hælisleitendur.

Í þriðja lagi þá er fyrst og fremst verið að gera athugasemd við það með hvaða hætti kerfið vinnur.

Í fjórða lagi er vakin athygli á þeirri hættu sem við erum í sem fámenn þjóð ef við spyrnum ekki við fótum og lærum af því sem gerst hefur í nágrannalöndum okkar.   

Í fimmta lagi er vakin athygli á því hvað ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur er fjandsamleg atvinnuuppbbyggingu í landinu sem hafi flæmt fjölda fólks úr landi og þess krafist að stefnunni verði breytt til atvinnuuppbyggingar í stað stöðnunar.

Er skrýtið að Samfylkingarfólki og Vinstri grænum sárni við upptalningu á þessum staðreyndum? 

Ólöglegir innflytjendur fá 215 þúsund á mánuði.

Ólöglegum innflytjendum fjölgar nú sem aldrei fyrr. Ástæðan er sú að í nágrannalöndunum hefur sú frétt borist til ólöglegra innflytjenda að hér í landi sé ríkisstjórn og stjórnvöld sem taki á málum af linkind.  Við megum því búast við auknum straumi ólöglegra innflytjenda á næstunni.

Útlendingastofnun hefur átt í erfiðleikum. Ítrekað hefur verið ráðist að starfsmönnum stofnunarinnar og störfum hennar af pólitískum sporgöngumönnum ólöglegra innflytjenda. Þeir hafa jafnan haft á orði, að þeir sem vilja gæta að hagsmunum þjóðarinnar í þessum efnum og fara að lögum fari fram af of mikilli hörku og séu  jafnvel rasistar.

Ítrekað er haldið fram í umræðunni að við séum vond við ólöglega innflytjendur og beitum þá harðræði. Það er rangt.  Ólöglegir innflytjendur fá 215 þúsund krónur í dagpeninga á mánuði frá íslenska ríkinu og venjulega húsaskjól að auki, en íslenskir öryrkjar fá 173 þúsund og ellilífeyrisþegar 166 þúsund.

Það þarfnast skýringa af hverju betur er gert við ólöglega innflytjendur varðandi lífeyri en íslenska öryrkja og ellilífeyrisþega. 

Umræðan um þessi mál er  með sérstæðum hætti, þannig að fólk veigrar sér við að blanda sér í hana  opinberlega af því að það vill ekki láta öfgamennina á vinstri vængnum stimpla sig sem vont fólk og rasista. En sú orðræða, nafngiftir og einkunnagjafir er röng og ósæmileg af þeim sem henni beita.

Staðreyndin er sú að við erum að hrekja þúsundir fjölskyldna úr landi. Þar fer dugandi fólk með sérmenntun og fagmenntun af landi brott daglega. Ríkisstjórnin stuðlar að þessum útflutningi Íslendinga með atvinnustefnu sinni.

Á sama tíma stuðlar hún að innflutningi ólöglegra innflytjenda vegna linkindar við að halda uppi lögum og reglum.

Í dag er sagt frá því í fréttum í Bretlandi að þar eru um 4000 þúsund erlendir glæpamenn sem ríkisstjórnin hefur ekki getað komið úr landi vegna þess hvernig réttarkerfið vinnur. Í Danmörku eru um 20 þúsund ólöglegir innflytjendur. Í báðum löndum er talað um ólöglega innflytjendur sem vaxandi vandamál sem þurfi að bregðast við með virkari úrræðum.

Viljum við fá holskeflu fjölgunar ólöglegra innflytjenda yfir okkur með þeim síaukna kostnaði sem það hefur í för með sér fyrir skattgreiðendur?  

Eða erum við tilbúin til að standa með íslenskum hagsmunum og fá börnin okkar heim og skapa þeim lífvænlega atvinnu og framtíð í landinu?

Ólöglegir innflytjendur eru hér í landi ólöglega af hverju fá þeir meiri greiðslur í lífeyri frá skattgreiðendum en öryrkjar og ellilífeyrisþegar?  

Er kvótinn þjóðareign?

Ef kvótinn er þjóðareign af hverju fá þá Hveragerði og Egilsstaðir aldrei úthlutað byggðakvóta?