Borgarstjórinn hugumstóri

Borgarstjórinn í Reykjavík, Jón Gnarr hefur fundið köllun sína. Hann talar ekki illa um fólk.

Í Kastljósi kvöldsins kom fram að tugir fólks liggur beinbrotið heima vegna skorts á hálkuvörnum í Reykjavík. Óneitanlega hlýtur það að lina þrautir og sársauka slasaðra að verða vitni að þessari  köllun Jóns Gnarr.

Mitt í aukinni skattheimtu, innilokunar vegna snjóa og hálku og hærri reikninga frá Orkuveitu Reykjavíkur hefur  Jón Gnarr þennan gleðiboðskap að flytja Reykvíkingum.  En ekkert annað.

Þegar ég hlustaði á viðtalið við borgarstjórann datt mér í hug sagan af Alexandrínu drottningu Dana, þegar hún spurði um sósíalismann í upphafi síðustu aldar og henni var sagt að margt fólk væri óánægt með kjör sín. Þá sagði Alexandrína. Hvílíkt vanþakklæti og við sem höfum gefið fólkinu  Tívolí.

Það væri allt í lagi fyrir Jón Gnarr ef tilveran væri eilíft Tívolí. Pólitískur raunveruleiki hans virðist svipaður og dönsku drottningarinnar fyrir einni öld. 

Þeir sem kusu Jón Gnarr átta sig á því í dag að pólitík er ekki brandari heldur fúlasta alvara á stundum og þá skiptir máli hver stjórnar.

Mekka íslenskrar tónlistar

Harmur er nú kveðinn að íslenskum tónlistarmönnum þar sem talað er um að loka skemmtistaðnum Nasa við Austurvöll í Reykjavík.

 Ástsælasti hljómlistamaður þjóðarinnar samkvæmt fréttum RÚV, Páll Óskar Hjálmtýsson, segir að Nasa við Austurvöll sé Mekka íslenskrar tónlistar og ómissandi eigi íslensk tónlist að þrífast.

Synd að Páll Óskar skyldi ekki upplýsa þjóðina um þetta áður en lagt var út í þá vitfirringu að byggja tuga milljarða músikhúsið á Austurbakka Reykjavíkurhafnar.

Harpan er semsagt mistök. Nasa er málið.

Gutti borgar biluð brjóst

Gutti velferðarráðherra lofar að borga konum sem hafa leka bjóstastækkunarpúða kostnað við lagfæringar á þeim.

Yfirlýsingin um greiðslur vegna gallaðra fegrunar- og lýtaaðgerða vekur upp ýmsar spurningar.

Hvað með mistök vegna rass- og magalagfæringar eða tatóveringa.

Hvað svo með  þær sem  hafa flata eða feita rassinn, kartöflunefið, appelsínuhúð og litlu brjóstin. Fyrst velferðarráðherra telur eðlilegt að borga kostnað vegna gallaðra lýta- og fegrunaraðgerða eiga þá þær sem ákveða að þola útlit sitt ekkert að fá?

Er ekki rétt að  Ríkið taki þá ábyrgð á öllum mistökum á markaðnum og bæti neytendum allar gallaðar vörur hverju nafni sem nefnast.

Hvar er þá ábyrgð neytandans við val á vöru og þjónustu?  Hver er þá ábyrgð seljenda?

Með greiðslum eins og þeim sem velferðarráðherra lofar, þá er hann ekki að bæta konunum neitt sem þær eiga ekki rétt á samkvæmt lögum frá seljendum vegna gallaðrar vöru eða þjónustu.  Velferðarráðherra ætlar í raun að borga fyrir mistök markaðarins á gallaðri söluvöru.

Þá verður líka allt í lagi að fá sér ódýrustu þjónustuna því Ríkið borgar ef eitthvað verður að.

Þegar ríkissjóður tekur 20 krónur af hverjum hundrað sem það eyðir að láni frá framtíðinni er þá ekkir rétt að skoða hvar setja á mörkin á greiðsluþáttöku ríkisins. Eiga brjóstastækkanir að vera þar í forgangsröð?

Actavis og okurverð á lyfjum

Actavis hefur samþykkt að greiða 14.6 milljarða króna í bætur vegna okurs á lyfjum til bandarískra neytenda.

Hvað með verðlagningu Actavis á lyfjum á  Íslandi? Hefur sú verðlagning verið innan ásættanlegra marka?

Fyrir nokkrum árum benti ég á að samheitalyf frá Actavis væru dýrari á Íslandi en sambærileg samheitalyf erlendis. Þannig er það enn.

Actavis  hefur í raun viðurkennt að hafa farið yfir eðlileg mörk í verðlagningu á lyfjum í Bandaríkjunum. Eru einhverjar líkur á því að fyrirtækið hafi farið öðru vísi að hér?

Væri ekki rétt að velferðarráðherra léti fara fram skoðun á verðlagningur Actavis á Íslandi með hagsmuni neytenda og íslenska ríkisins að leiðarljósi?

Það munar um milljarðana.

Steingrímur allsstaðar.

Steingrímur J. Sigfússon stefnir að því að verða efnahags- og viðskiptaráðherra, sjávarútvegsráðherra og landbúnaðarráðherra. Á sama tíma losar hann sig við fjármálaráðuneytið áður en vandamálin þar koma fram fyrir alvöru.

Sem fjármálaráðherra hefur Steingrímur beitt miklum loftfimleikum og látið líta svo út sem meiri háttar sparnaður væri að nást í ríkiskefinu. Samt sem áður hefur Steingrímur ekki mótað neina heildstæða stefnu um sparnað í ríkisrekstrinum eða megrun kerfisins. Úrræði hans hafa verið að leggja það á ákveðnar ríkisstofnanir að spara í rekstri um ákveðnar prósentur auk þess sem viðhaldi og öðru álíka er frestað e.t.v. þangað til að verður um seinan.

Steingrímur veit  að mestu vandræðin koma ævinlega fram varðandi stjórn ríkisfjármála undir lok kjörtímabils. Það er því tær snilld að losa sig við vandamálaráðuneytið núna . Oddnýju kennara verður þá um kennt hversu illa fer.

Kennarinn sem tekur við fjármálaráðuneytinu hefur ekki sýnt að hún sé líkleg til að taka á málum af festu. Auk þess lendir hún í nær óviðráðanlegum vanda þar sem eru tveir stjórnarflokkar í upplausn, sem í eðli sínu vilja standa fyrir mikilli aukningu ríkisútgjalda en ekki sparnaði.

Allur þessi ráðherrakapall sýnir því miður ótvírætt hversu illa er komið fyrir Jóhönnu Sigurðardóttir og hvernig Steingrímur getur leikið endalaust á hana eins og blokkflautu fyrir byrjendur.

Eðlilega gustar á fundum Samfylkingarinnar þegar Jóhanna leikur hverjum pólitíska afleiknum eftir annan í samstarfinu við Vinstri græna. 

En eftir þessar hrókeringar þá liggur fyrir að ríkisstjórin er veikari en áður. Reynslulaus ráðherra tekur við erfiðasta og mikilvægasta ráðuneytinu og engin heilindi eru lengur innan þingflokka ríkisstjórnarinnar.

Skyldi Steingrímur missa fleiri fyrir borð úr þingflokki VG þegar tærir eiginhagsmunir hans koma jafnglöggt í ljós og raun ber vitni. Eða gleðjast menn þar á bæ yfir að hann skyldi enn geta leikið á Samfylkinguna?

Að gera glæpamenn ríka

Breska vikuritið The Economist hefur lengi haldið því fram að stefnan sem Bandaríkin mótuðu varðandi ólögleg eiturlyf valdi því einu að gera glæpamenn ríka.

Í Mexícó hafa tugir þúsunda verið drepin á undanförnum árum í stríði fíkniefnabaróna innbyrðis og við yfirvöld. Í gær var tilkynnt að lögreglan í Mexícó hefði handtekið yfirmann öryggismála eins eiturlyfjahringsins. Yfirvöld telja það mikinn sigur. Þessi glæpamaður vinnur fyrir "El Chapo" Guzman sem er yfir Sinaloa eiturlyfjahringnum og einn ríkasti maður í heimi.  Guzmann þessi var handtekinn árið 2001, en flúði úr fangelsinu í vöruflutningabíl og hefur leikið lausum hala síðan.

Guzman er talinn eiga meir en eina billjón dollara og er á lista Forbes yfir 40 ríkustu menn í heimi. Hringur Guzmann stjórnar kókaín viðskiptum á landamærunum við Kaliforníu og Arisona. Sagt er að stærstu eiturlyfjahringir í Mexícó séu með einkaheri og jafnvel kafbáta í sinni eigu.  Þar sem ekki dregur úr dópneyslu, þá er spurning hvort sú leið sem farin er sé sú rétta. Eða hvort sú staðhæfing sé rétt að hún geri fyrst og fremst glæpamenn ríka?

Sé svo hvað er þá til ráða?

Sérkennilegt

Talsmaður Arion banka var spurður um það hvort bankinn hefði verðlagt hlutabréf í Högum of lágt við útboð hluta í félaginu. Talsmaðurinn svaraði í raun þannig að svo hafi verið og miðað sé við einhver mörk hvað það varðar 10-20% minnir mig að hann segði  að slíkir hlutir væru boðnir undir áætluðu markaðsvirði. Þá sagði hann að sennilega hafi þetta verið nálægt efri mörkum hjá þeim í Arion.

Sé það svo að strákarnir í Arion hafi áætlað verðmæti Haga 15-20% hærra en ásett verð við hlutafjárútboð þá er það athyglivert mál. Sé sú staðhæfing talsmanns bankans rétt að þetta sé venja, þá er spurning hvenær mótaðist sú venja og hefur hún verið almennt tíðkuð við hlutafjárútboð, hvenær og hvar?

Í annan stað þá þýðir þetta að hluthafar Arion tapa peningum og ríkissjóður tapar peningum. Þeir sem fengu að kaupa mikið eða áttu kauprétt græða mest.

Er það allt í lagi að selja eigur Arion banka á allt að  20% undirverði? 

Er það ekki frétt að ríkissjóður verði af hundraða milljóna skattekjum hinna ríku og útvöldu.

Svo virðist miðað við það sem talsmaður bankans heldur fram að það hafi verið meðvituð ákvörðun að hygla kaupendum hlutafjár í Högum og halla á eigendur Arion og ríkissjóð.

Sérkennilegt eða hvað?

Fallið frá ákæru á Geir

Ákæran á hendur Geir H. Haarde var pólitísk ákæra sem knúin var fram á Alþingi af Vinstri grænum og nytsömum sakleysingjum sem fylgdu þeim í þá vegferð. Aldrei voru afsakanlegar lögfræðilegar forsendur til að ákæra Geir á þeim grundvelli sem Alþingi gerði.

Hægt er að afsaka marga þingmenn sem greiddu atkvæði með ákærunni á sínum tíma. Þeir höfuð takmarkaðri upplýsingar en þeir hafa í dag og margir þeirra töldu að auk Geirs yrðu einnig ákærðir fleiri ráðherrar úr fyrri stjórn. Þegar fyrir lá að Geir var einn ákærður þá strax var brostinn forsenda hjá sumum þingmönnum fyrir því að hafa greitt atkvæði með ákæru á hendur honum.

Með þetta í huga hefðu forseti Alþingis og forsætisráðherra átt að grípa inn í málið á byrjunarstigi eftir að hafa kannað hug þeirra sem atkvæði greiddu með kæru og draga hana til baka hefði komið í ljós sem lá fyrir að raunverulegur þingmeirihluti var ekki fyrir hatursherfðinni á hendur Geir í búningi pólitískrar ákæru.

En þetta var ekki gert þannig að Alþingi sat uppi með skömmina.

Það er oft erfiðara að vinda ofan af vitleysum sem staðið  hafa lengi. Þess vegna er erfiðara nú að draga til baka pólitísku ákærurnar á hendur Geir en það hefði verið í upphafi.  Með því að gefa út ákæru á hendur fyrrverandi forsætisráðherra sendi neikvæð skilaboð til annarra landa bæði varðandi Geir persónulega sem og íslenskt stjórnkerfi. Hatursmennirnir í Vinstri grænum höfðu engar áhyggjur af því hve mikið þeir sköðuðu einstaklinga og hagsmuni þjóðarinnar. Pólitíska ákæran varð að hafa sinn framgang.

Talsmaður Steingríms J. Sigfússonar, Björn Valur Gíslason sagði í gær að það mætti eins strika yfir hrunið og setja skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis í tætarann eins og draga til baka pólitísku ákæruna á hendur Geir. Ætli væri ekki nær að segja að með því að hætta ofsóknum á pólitíska andstæðinga, draga ákæruna á hendur Geir til baka og hefja vitrænar umræður um bankahrunið þá komumst við nær sannleikanum og sjáum að sumt af þeirri ranghugsun sem kom fram í  Rannsóknarskýrslu Alþingis væri best komið í tætarann.

Því miður komu Steingrímur J. Sigfússon og Jóhanna Sigurðardóttir í veg fyrir vitrænar umræður um bankahrunið, orsakir og afleiðingar þess, en reyndu þess í stað að slá pólitískar keilur. Rannsóknarnefnd Alþingis skilaði gölluðu starfi því miður og þingnefnd Atla Gíslasonar vann aldrei vinnuna sína líka því miður. Þetta eru þær staðreyndir sem við stöndum uppi með.

Það er vissulega til athugunar fyrir íslensku þjóðina að hvergi í heiminum þar sem bankahrun varð eða þar sem efnahagshrun blasir við er talið að stjórnmálamenn beri mesta sök, hvað þá stjórnarskráin eða löggjafarvaldið. Hvernig skyldi standa á að umræðna er með öðrum hætti hér? Gæti það verið vegna áhrifa skuldakóngana, útrásarvíkinga og þiggjenda milljarðaafskriftana á fjölmiðlun í landinu?

Björt framtíð?

Hópur Gnarrista segist vera áhugahópur um bjarta framtíð og ætlar að bjóða fram til kosninga, þegar búið er að finna viðunandi nafn. Björt framtíð kemur ekki til greina, en það sýnir að fólkið er ekki með öllu veruleikafirrt.

Jón Gnarr hinn andlegi leiðtogi hópsins hefur sig ekki í frammi þar sem að hans grín gufaði endanlega upp á barnaleikvöllum borgarinnar. En það kemur maður í manns stað. Guðmundur Steingrímsson þingmaður ætlar sér forustu  fyrir nýja flokkinn.

Allt frá því að Guðmundur sagði sig úr Framsókn hef ég fylgst vel með því sem Guðmundur segir og skrifar um þjóðmál. Því fer fjarri að það hafi verið tímafrekt. Þingmaðurinn kveður sér nánast aldrei hljóðs á Alþingi og skrifar nánast aldrei neitt. Guðmundur hefur ekkert að segja.

Einu pólitísku skoðanir  Guðmundar varða aðild að Evrópusambandinu og að drífa af að samþykkja tillögur stjórnlagaráðs um nýja stjórnarskrá. Nánast sömu forsendum og Svavar Gestsson vildi drífa af Icesave samninginn á sínum tíma, sem hefði þegar kostað þjóðina yfir 200 milljarða ef sá fáránleiki hefði verið samþykktur.

Þess vegna skil ég ekki af hverju Guðmundur fer ekki aftur í Samfylkinguna. Ég get hins vegar skilið  að Guðmundi finnist meira gaman af Jóni Gnarr en Jóhönnu Sigurðardóttur. Ósköp er það samt rýrt veganesti þegar lagt er upp í pólitíska vegferð.

Fjarri fer því  að Gnarr og Guðmundur bjóði upp á bjarta framtíð fyrir íslenska þjóð. Nú er komin reynsla á Gnarr og sporin hræða. Þess vegna þarf hreyfingin að leita að nafni sem hæfir. Björt framtíð dugar ekki.

Leiðir Ingibjargar og Samfylkingarinnar skilja.

Almennt er fagnaðarefni að fólk segi sig úr Samfylkingunni. Flokkurinn er hugsjóna- og hugmyndafræðilegt rekald. Útilokað er að átta sig á fyrir hvað Samfylkingin stendur í íslenskri pólitík í dag annað en að ganga í Evrópusambandið og selja Nubo,  sama sem Kínverska alþýðulýðveldinu,  hluta Íslands.

Þó það sé fagnaðarefni að viti borið fólk segi sig úr þessum landssöluflokki, þá varð ég óneitanlega hugsi þegar ég sá að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir hafði sagt sig úr Samylkingunni vegna fyrirhugaðra fyrirlestra Jóns Baldvins um skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis.

Þó Jón Baldvin sé e.t.v. merkilegur þá er hann ekki svo merkilegur að það sé sæmandi fyrir fyrrverandi formann Samfylkingarinnar að láta hann hrekja sig úr flokknum. 

Jón Baldvin hefur ekki frekar en Jóhanna Sigurðardóttir komið fram með vitæna skilgreiningu á banka- og efnahagshruninu. Bæði eiga það sameiginlegt að kenna pólitískum andstæðingum um. Hvorugt horfist í augu við eigin ábyrgð og allt þeirra tal eru pólitísk slagorð og hrakyrði. Hvorugt er tilbúið til að greina málið með sama hætti og gert er t.d. í Bretlandi og Bandaríkjunum. Raunar á það einnig við um rannsóknarnefnd Alþingis að hún greinir málin með öðrum hætti en sambærilegir aðilar í Bretlandi og Bandaríkjunum.

Jón Baldvin er andstæðingur Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur og hefur komið það hraklega fram við hana á síðustu árum að það er skiljanlegt að henni sé ofboðið þegar Jón er látinn setjast í dómarastætið við fræðslu um mál sem hann virðist hafa takmarkaðan skilning á.

Það er annars merkilegur flokkur Samfylkingin. Ákveðínn hluti flokksmanna hafa ekki sett sig úr færi við að lítillækka og smána þennan fyrrverandi formann sinn Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur.

Ég hef aldrei verið pólitískur aðdáandi Ingirbjargar Sólrúnar Gísladóttur, en viðurkenni samt að henni er margt til lista lagt. Mér ofbauð hins vegar að horfa upp á það pakk í Samfylkingunni sem fannst það viðeigandi og sæmandi að veitast að Ingibjörgu Sólrúnu í desember 2008 og janúar 2009 þegar hún var helsjúk að berjast fyrir lífi sínu. Svoleiðis fólk sem veittist að henni er skítapakk, eins og Vilmundur heitinn Gylfason sagði. (annar pólitískur andstæðingur Jóns Baldvins)