Tími til að komast út úr döprum örlögum

Í bandarískri kvikmynd(The Groundhog day) segir frá manni, sem festist í sama deginum og endurlifir hann aftur og aftur.  Sjónvarpsmaðurinn reyndi allt til að komast út  úr þessum döpru örlögum að alltaf væri sami Dagurinn. Sömu döpru örlogin endurlifa Reykjavíkingar. Dagur B. Eggertsson, stjórnar Reykjavíkurborg jafnvel þó að kjósendur hafni honum ítrekað.  

Dagur varð fyrst borgarstjóri árið 2007. Síðan kom Jón Gnarr árið 2010, en Dagur var samt raunverulegur stjórnandi.

Jón Gnarr er flottur leikari. Meðan hann var borgarstjóri kom það vel í ljós. Á degi blindra fór hann um með hvíta stafinn blindastur allra, á degi fatlaðra fór Jón um á hjólastól fjölfatlaðastur allra og á hinsegin dögum var Jón Gnarr dragdrottning par exellance. Á meðan stjórnaði. Dagur B. á meðan dragdrottningin sveiflaði síðpilsinu í göngu hinsegin fólks. 

Frá 2014 hefur Dagur verið borgarstjóri og það hefur hallað undan fæti hjá borginni. Skuldasöfnun, spilling, umferðaröngþveiti og skortur á að hreinsun gatna og viðhald sé með þeim hætti sem nauðsynlegt er. 

Er fólk búið að gleyma Bragganum fræga í Nauthólsvíkinni og dönsku stráunum. Allt einstök spilling sem gerði það að verkum, að Dagur tilkynnti sig veikan og lét aðra um að svara fyrir óhroðann. Þó það dæmi væri svæsið þá var það aðeins eitt af mörgum, þar sem aðhalds og sparnaðar er ekki gætt enda verður fjárhagur Reykjavíkurborgar stöðugt verri undir stjórn Dags. 

Það er að vissu leyti snilld að geta stöðugt fengið nýja flokka sem hækjur til að styðjast við og geta verið áfram borgarstjóri. Dagur B. hefur verið snillingur í því, þvert á vilja borgarbúa.

Í lok  áðurnefndrar kvikmyndar, tókst manninum hann loks,að gera það besta út úr deginum. Í raunveruleikanum hafa menn fullreynt þennan Dag, sem er ekki að taka framförum nema síður sé og er vonandi að kvöldi kominn. 

Það er hægt að gera miklu betur en Dagur B Eggertsson og meðreiðarfólk hans. Það þarf framsækið fólk, sem vill stjórna með hagsmuni allra borgarbúa að leiðarljósi. Þess er að vænta að það komi fram og geri sig gildandi í kosningunum í vor. 

 

 

Orkuskortur

Landsvirkjun og Landsnet geta ekki svarað þörfum markaðarins á Íslandi fyrir raforku. Hvernig í ósköpunum skyldi standa á því? 

Forstjóri Landsvirkjunar segir, að það sé m.a. vegna þess hve lítið hefur ringt á Íslandi. Sem minnir mig á það að fyrrverandi Iðnaðar og orkumálaráðherra fyrir margt löngu dr. Gunnar Thoroddsen sagði að ekki þyrfti að óttast orkuskort meðan það rigndi á Íslandi. 

Úrkoma sunnanlands hefur verið með mesta móti allt þetta ár og þó þurkar hafi veri á Norðausturlandi, þá ætti það ekki að setja orkukerfið á hliðina og leiða til skömmtunar á rafmagni.

Hvað þá heldur þegar Landsvirkjun gengst aftur og aftur fyrir því að kanna hagkvæmni þess að selja raforku úr landi á grundvelli regluverks EES, sem mundi að sjálfsögðu leiða til mun hærra orkuverðs til neytenda á Íslandi og enn frekari orkuskorts.

Einfalda staðreyndin er sú, að VG hafa staðið gegn virkjunum í landinu. Mikil verður ábyrgð Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks, ef þeir láta VG ráða för í þessu efni. 

Núna þarf að hrinda framkvæmd vinnu við vatnsaflsvirkjanir,sem allra fyrst, t.d. það sem er óvirkjað í neðri hluta Þjórsár. Ódýrar hagkvæmar virkjanir, sem valda litlu raski. Sérkennilegt að VG skuli almennt vera á móti vistvænni orkuöflun með vatnsaflsvirkjunum.

Það rignir nóg á Íslandi og það er ekki rigningunni að kenna heldur mistökum í stjórnkerfinu að það þurfi að skammta rafmagn í landinu eða nota olíu til orkuframleiðslu í stað vatnsafls. 

Ný ríkisstjórn

Ný ríkisstjórn verður kynnt kl.13 í dag. Telja má víst, að flestir ráðherrarnir verði þeir sömu að undanskildum Kristjáni Þór Júlíussyni. Ekki er ólíklegt að Guðrún Hafsteinsdóttir verði ráðherra sennilega með þann beiska kaleik sem umhverfisráðuneytið getur verið vegna öfgaskoðana loftslagshlýnunar trúarbragðahópsins og andvirkjunarsinna.

Stjórnmálamenn verða að átta sig á því, að aldrei er hægt að gera öfgahópunum í umhverfismálum til geðs og mikilvægast er að miða við að daglegt líf verði þannig að horft sé til framþróunar og vaxtar í sátt við náttúruna til að geta skilað betra landi af okkur til komandi kynslóða, en við eigum ekki að þrengja svo að lífskjörum þjóðarinnar vegna tylliástæðna og hræðsluáróðurs, að líf fólks verði verra og kjörin lakari en þau hafa verið. Slík pólitík gengur hvort eð er aldrei upp til lengdar. 

En nú er að bíða og sjá hvað gerist kl.13 og fjalla þá betur um það sem þá liggur fyrir.  

 

Óvinurinn eini.

Eftir að kommúnistar og sósíalistar höfðu háð harða baráttu í 70 ár á síðustu öld við að skapa velferð og réttlátt þjóðfélag urðu þeir að viðurkenna sig gjaldþrota og kerfi þeirra dygði ekki og því fylgdi örbirgð og ógnarstjórn. Þeir gáfust upp.

Við blasti þegar Sovétríkin féllu,gríðarleg mengun, þar sem mörg níðingsverk höfðu verið unnin á "móður jörð". Markaðskerfið eða kapítalisminn þurfti til að koma til að tryggja að fólk yrði ekki hungurmorða víða í kommúnistaríkjunum og hreinsa til þar sem náttúruvá blasti við. 

Nú hafa sósíalistar gleymt arfleifð sinni eða vilja ekki muna og halda því óhikað fram að allt það vonda, sem gerist í veröldinni sé stórkapítalismanum að kenna.

Í leiðara Fréttablaðsins í dag fer ritstjórinn mikinn og kennir stórkapítalismanum um ástandið í loftslagsmálum og öllu því sem illa hefur farið í heiminum frá upphafi iðnbyltingar eða í tæp 400 ár.

Helstu stórkapítalistarnir í heiminum, Jeff Bezos hjá Amason ríkasti maður heims og Bill Gates hjá Microsoft sem fylgir þétt í kjölfarið eru þá vafalaust í þeim hópi sem verður um kennt, að mati leiðarahöfundar. Raunar eru þeir Jeff og Bill meðal ötulustu talsmanna grænna gilda og prédika ógnina af hlýnun jarðar á milli þess sem þeir fljúga á einkaþotunum sínum heimsálfa á milli. 

Hægt er að kenna markaðskerfinu um ýmislegt og það er fjarri því að vera fullkomið, en ritstjórinn hrapar að rangri niðurstöðu þegar hann gerir stórkapítalismann ábyrgan fyrir allri náttúruvá í heiminum og meintri hnattrænni hlýnun. 

Á líftíma ritstjórans hefur mannkyninu fjölgað um marga milljarða. Hver einstaklingur skilur eftir sig kolefnisspor og þarf að nýta sér það sem jörðin gefur af sér. Stórkapítalismanum verður ekki um það kennt nema e.t.v. ef á að taka það með í reikninginn, að markaðskerfið, kapítalisminn hefur tryggt gríðarlega framleiðsluaukningu matvæla. Í stað stórkostlegra hungursneyða, sem hefðu kostað milljónir mannslífa, þá hefur að mestu verið komið í veg fyrir þá vá,með skilvirkni kapítalismans nema í stríðshrjáðum löndum og þar sem kapítalisminn kemst ekki að eins og í Norður Kóreu og nú í Afganistan.

Í Kína er kommúnistaríki, þar sem kommúnistarnir sem stjórna landinu hafa áttað sig á því, að útilokað er að auka velmegun í landinu og koma  í veg fyrir hungursneyð nema með því að virkja markaðshagkerfið,kapítalismann. Þeir hafa því gert það og þeirra viðmiðun er sú, að það mikilvægast sé að tryggja borgurum Kína velmegun með markaðskerfinu. Saga kapítalismans í Kína er auk heldur svo stutt, að fólkið þar og stjórnendur landsins muna, að það var kapítalisminn líka stórkapítalisminn, sem lyfti Kína frá örbirgð og hungursneyð, þar sem milljónir dóu úr hungursneyð.

Kommúnistiarnir í Kína láta ekki fólk með hugmyndafræði nítjándu aldar sósíalisma eins og ritstjóra Fréttablaðsins segja sér að þeim líði betur í örbirgð og hungursneyð en með því að virkja kapítalismann þannig að fólkið hafi nóg að borða og njóti velmegunar.

Því miður virðast Vesturlönd hafa gleymt þessum grundvallaratriðum og þessvegna sækir Kína nú fram á meðan Evrópa er að dæma sig til efnahagslegs sjálfsmorðs.

 

 

30.000

Þrjátíuþúsund sanntrúaðir koma saman í Glasgow á lofstlagsráðstefnu Sameinuðu þjóðanna, COP 26. Fulltrúar Íslands eru 50,fjölmennasta sendinefndin m.v. fólksfjölda. Minna má ekki gagn gera þar sem íslensku sendinefndirnar hafa heldur betur samið af sér bæði í Kýótó og París svo alvarlega að við eigum ekki annars kost ef við viljum búa við góð lífskjör og berjast gegn fátækt í landinu en segja okkur frá þessum samningum.

Á umliðnum loftslagsráðstefnum hefur lítið farið fyrir tillögum íslensku sendinefndanna, jafnvel ekkert. Þó bar svo við í Kaupmannahöfn og París um árið, að íslensku fulltrúarnir, gumuðu af því að hafa komið inn í umræðuna því mikilvæga atriði "kynræn áhrif á loftslagsvandann".

Vel kann að vera að Katrín Jakobsdóttir telji að við svo búið megi ekki standa og íslenska sendinefndin verði nú að láta til sín taka og knýja í gegn ályktun um kynáttunarvanda sem og kynjavandann með tilliti til loftslagshlýnunar af manna völdum þá sérstaklega karlmanna. Slíkt framlag yrði ómetanlegt í baráttunni fyrir vistvænum heimi. 

Þau 30 þúsund sem streyma nú til Glasgow í farþegaflugi og með einkaþotum hafa býsnast yfir því að alþýðan skuli leyfa sér að fara í sólarlandaferð einu sinni á ári og skuli auk þess aka um á einkabíl. Slíkt á ekki að vera í boði fyrir aðra en hina nýju upphöfnu stétt "nomen klatura" ríkisveldis ný-sósíalismans. 

Ráðstefnan í Glasgow er andvana fædd og þar gerist ekkert nema e.t.v. að Evrópa ákveði að hraða enn meir efnahagslegu sjálfsmorði sínu til þess að Kína fái enn meir afgerandi stöðu í heimsviðskiptum.

Kína mætir ekki til leiks og Gréta Túnberg og þau 30 þúsund sanntrúaðir í Glasgow ættu að fara á Torg hins himneska Friðar í Peking til að upplýsa alþýðu um loftslagsvanda af mannavöldum.  Kína ber jú ábyrgð á losun meir en þriðjungi meintra skaðlegra lofttegunda, en Evrópa innan við 10%. Sá er líka munurinn að Kína bætir stöðugt í, en Evrópa dregur úr. 

Hvernig stendur annars á því að þetta vistvæna fólk,sem mætir á trúarbragðahátíðina í Glsgow heldur ekki fjarfund. Af hverju datt hinum hugumstóra,framúrstefnulega forsætiráðherra Íslands í fóstureyðinga, kynjafræði og lofstlagsmálum þetta ekki í hug? 

Hvað svo með Kóvíd. Skiptir það engu máli þegar yfirstéttin kemur saman. Þrjátíuþúsund manns, sem þurfa ekki að undirgangast neinar skimanir og funda mun fleiri saman en þau hámörk sem miðað er við fyrir almenning. Það skiptir engu máli þegar útvaldir eiga í hlut. 

Þegar horft er til þeirra stóru miklu og alvarlegu aðsteðjandi og raunverulegra vandamála, sem heimurinn á við að stríða í dag og veldur dauða þúsunda og hundraðaþúsunda á ári hverju, þá er eðlilegt að spurt sé hvort vandamál, sem raungerist ekki á næstu árum megi ekki bíði um sinn meðan ráðist er að raunverulegum aðkallandi vanda:  

Hungri. Skorti á hreinu vatni. Malaríu og Fátækt. Barátta til að yfirvinna þessi vandamál er mest aðkallandi í núinu en Nomen katúran. Hin nýja stétt virðist ekki sjá það. Því miður. Lúxus nomen klatúrunnar gengur fyrir öðru á kostnað alls annars. 

 

 

Neyðarástandið

Þýski heimspekingurinn Shcopenhauer sagði í bók sinni "Die Kunst Recht zu Behalten" eða listin að vera réttu megin, að það væri engin skoðun, svo vitlaus, sem fólk mundi ekki auðveldlega snúast til fylgis við ef hægt væri að sannfæra það um að hún væri almennt viðurkennd rétt. 

Viðreisn vill lýsa yfir neyðarástandi vegna hnattrænnar hlýnunar af mannavöldum. En hver er neyðin? Hvar eru vandamálin annarsstaðar en í ítrekuðum skýrslum loftslagsstofnunar Sameinuðu þjóðanna, IPCC, sem RÚV túlkar sem heilagan sannleika. 

IPCC hefur gefið út skýrslur um hamfarahlýnun síðustu áratugi. Ályktanir þeirra hafa ítrekað reynst rangar auk þess sem þar á bæ hefur staðreyndum verið hagrætt og þær jafnvel falsaðar eins og átti sér t.d. stað árið 2009. Reynt var þá og reynt er enn að þagga þær staðreyndir niður og IPCC heldur áfram í sama farinu enda löngu komið út fyrir eðlilega vísindalega nálgun og hefur breyst í pólitíska áróðursstofnun. 

Allt fárið í kringum hnattræna hlýnun,sem er ötullega studd t.d. af Indlandi og Kína sem hafa verið að auka stórkostlega framleiðslu á gróðurhúsalofttegundum síðustu 30 ár snýst að meginstefnu um að koma gríðarlegum fjármunum frá Vesturlöndum til mengunarlandanna eins og t.d. Kína og Indlands.

Í bók sinni "An appeal to reason a cool look at global warming" segir Nigel Lawson fyrrum fjármálaráðherra Breta, að það séu framkvæmdaaðilar í Indlandi og Kína sem hafi grætt þúsundir milljóna dollara á að byggja verksmiðjur, sem hafi þann eina tilgang að framleiða gróðurhúsalofttegundir, svo að viðskiptaaðilar Carbon aflátsbréfa á Vesturlöndum borgi fyrir að draga úr losuninni. Þetta er eitt dæmi en þau eru mörg enda eru stórkapítalistarnir orðnir helstu talsmenn aukinnar skattheimtu og greiðslna Vesturlanda til mengunarsóða í svokölluðum þróunarlöndum og hirða síðan vænar summur eftir að auðtrúa almúginn á Vesturlöndum hefur fallist á að skattleggja sjálfan sig í átt til fátæktar til að þjóna hagsmunum kauphallarfursta og ofurmilljarðamæringa.

Pólitíska viðfangsefnið hér á landi ætti að vera að spurt yrði spurninga eins og þeirra, hvort það sé afsakanlegt eða rétt, að við greiðum yfir 50 milljarða á næstu árum til einhvers sem á að hafa áhrif á loftslagið í heiminum? Er afsakanlegt að skattleggja fólk í þessu skyni á grundvelli einhvers sem er ekki brýnast að bregðast við hvað sem öðru líður? Er afsakanlegt að við skattleggjum neytendur með því að hækka vöruverð vegna aðgerða í loftslagsmálum? Hvernig er hægt að vinna gegn fátækt með slíkri stefnu? Hvernig er hægt að auka og bæta lífsgæðin í landinu með slíkri stefnu?

Þetta eru allt spurningar sem stjórnmálamenn ættu að gaumgæfa og taka afstöðu til sem og kynna sér málin áður en þeir taka þátt í margradda áróðri fjölþjóðafyrirtækja og helstu mengunarsóðanna. Áttar fólk sig virkilega ekki á því hvað er að gerast þegar svo lítið og einfalt dæmi sé tekið, þegar Landsvirkjun er orðið að Carbon sóðafyrirtæki og græðir milljarða á því að selja aflátsbréf. 

Telur fólk að það sé virkilega einhver vitræn glóra í að skattleggja okkur í átt til fátæktar vegna meintrar hnattrænnar hlýnunar og gera raunverulegum framleiðslufyrirtækjunum stöðugt erfiðara fyrir en það gæti leitt til stórfellds efnahagshruns á Vesturlöndum í nánustu framtíð og aukið raunverulega fátækt.

 

 

 

Hlýjasta árið til þessa var 1934 

Færri fiskar úr sjó

Hafrannsóknarstofnun krefst þess að 13% færri þorskar verði dregnir úr sjó á næsta fiskveiðiári. Verði farið að tillögunum dragast tekjur í sjávarútvegi gríðarlega mikið saman og þjóðartekjurnar sem því nemur. 

Um árabil voru veidd árlega á Íslandsmiðum tæp 500 þúsund tonn af þorski. Ýmsir fiskifræðingar töldu það algjöra ofveiði. Í skýrslu 1966 hvetur þáv. forstöðumaður Hafrannsóknarstofnunar til víðtækrar friðunar vegna algjörrar ofveiði á þorski. Ekki gekk það eftir og svartari og svartari skýrslur komu í kjölfarið, þó veiðin væri samt sem áður góð. Svo fór þó, að löggjafinn féllst á það árið 1983 að sjávarútvegsráðherra gæti ákveðið skiptingu hámarksafla á árinu 1984. Kvótakerfið varð til. 

Kvótakerfið var til og hefur staðið með breytingum frá þeim tíma og valdið gríðarlegri auðsöfnun þeirra, sem nutu úthlutunar ríkisins á þjóðarauðlindinni og misskiptingu auðs. 

Kvótaúthlutuninni má að mörgu leyti líkja við það, að ákveðið hefði verið að Íslandsbanki yrði einkavæddur og þeir sem væru inn í bankanum við lokun kl. 17. þ. 15.maí 2021 ættu bankann, án þess að þurfa að leggja nokkuð fram.

Forsenda kvótakerfisins árið 1984 og síðar er sú, að með þeirri vísindalegu nálgun sem til væri hjá Hafrannsóknarstofnun yrði veiðum stillt í hóf svo að nýliðun þorsks yrði meiri og meiri. Við værum með því að takamarka veiðarnar að byggja upp eins konar bankareikning þar sem vaxtatölurnar yrðu ævíntýralega háar með stigvaxandi þorskafla þegar fram í sækti. Allt hefur þetta reynst rangt. Aflinn hefur alla tíð frá því að kvótakerfið var tekið upp verið minni en hann var fyrir daga kerfisins.

Þegar fólk lemur ítrekað höfðinu við steininn og fær alltaf þá sömu útkomu, að því verður illt í höfðinu við þann árekstur mætti ætla að flestir mundu átta sig á, að það væri ekki farsælt að halda áfram að berja höfðinu við steininn. En ráðamenn þjóðarinnar gera það samt.

Jón Kristjánsson fiskifræðingur hefur ítrekað haldið því fram, í ræðu og riti, að beita þurfi öðrum aðferðum og veiða meira og með því mundi stofnstærðin aukast. Þau sjónarmið styður hann líffræðilegum og fiskifræðilegum vísindasjónarmiðum. 

Þegar nú blasir enn og aftur við, að hugmyndafræðin á bakvið núverandi hömlur á veiðar og forsendur kvótakerfisins er röng, er þá ekki rétt, að breyta um stefnu.

Spurning er um hvort íslenskir stjórnmálamenn átti sig á mikilvægi þessa máls. Það ætti að verða helsta viðfangsefni stjórnmálanna við næstu þingkosningar þar sem svo gríðarlegir hagsmunir eru í húfi á sama tíma og nauðsynlegt er að þjóðarsátt náist um skipulag fiskveiða og útdeilingu fiskveiðiréttinda í framtíðinni.  

Kolefnissporið

Á fréttastöðinni Al Jaseera var viðtal við páfa réttrúnaðar loftslagskirkjunnar Al Gore. Hann hafði þá sögu að segja, að allt væri að fara til fjandans (raunar einn ganginn enn) Ísinn í Norðurhöfum og Suðurhöfum væri óðum að hverfa, hundruð milljóna fólks væru flóttafólk vegna loftslagshlýnunar og uppblástur og eyðilegging blasti allsstaðar við auk þess sem hitinn færi stöðugt hækkandi á jörðinni vegna þess kolefnisspors sem alþýða manna stigi með atferli sínu. 

Einhvern veginn þá ríma þessar upplýsingar Al Gore ekki við raunveruleikann sem blasir við. Allt sem hann heldur fram er rangt. Auk þess sem það hefur ekkert hlýnað sem heitið getur frá aldamótum eins og Ágúst Bjarnason hefur bent skilmerkilega á. En Katrín Jakobsdóttir, sem norpar hér í 7 gráðu hita eða þaðan af minna trúir hverju einasta orði og hún og flokkur hennar, sem er innvígður í samfélag heilagra í loftslagsmálum, hefur knúið fram miklar greiðslur til réttrúnaðarkirkju Al Gore og sértök aukaframlög frá skattgreiðendum á Íslandi upp á milljarða. 

Í reikningum bílaleiga á Spáni er áskilið, að reiknað sé kolefnisspor sem hver leigjandi skilur eftir sig með akstri. Allt er það liður í áróðursstríði réttrúnaðarkirkjunnar til að fólk verði sakbitið yfir þessari sóun. Þeir sem fordæma eru fólk eins og Al Gore, Karl Bretaprins, Emma Thopmson leikkona og margir aðrir sem láta það þó eftir sér að ferðast um á einkaþotum og skilja eftir sig kolefnisspor sem nemur væntanlega því sama og öll umferð bifreiða á Íslandi. 

En í þessu efni er ekki það sama Jón og sr. Jón. Alþýðan á að blæða með hærra vöruverði og auknum sköttum á meðan yfirstétt auðfólks,sem borgar hlutfallslega miklu minni skatta hamast við að troða því inn hjá almenningi að það verði að sætta sig við skert lífskjör vegna þessara trúarbragða. 

Þessi falskenning er jafn fráleit og sú, sem sett var fram í upphafi síðustu aldar, að ekki yrði hægt að fara um New York vegna þess aða borgin yrði fljótlega full af hrossaskít og ekkert yrði við ráðið.

 

 

Vér einir vitum

Arfakóngar á fyrri öldum voru sannfærðir um að þeir hefðu þegið völd sín frá Guði og vissu einir hvað væri sannleikur. Orð þeirra voru lög. Nú trúa þessu fáir,sem betur fer, en enska konungsfjölskyldan er þó enn þessarar skoðunar. 

Karl Bretaprins telur sig hafaspásagnaranda í loftslagsmálum, sem hann vafalaust telur sig hafa þegið frá Guði. Í júlí 2009 sagði Karl, að hlýnun jarðar af mannavöldum væri svo mikil og hröð að við ættum aðeins 96 mánuði eftir þangað til að allt yrði komið í óefni. Júlí 2018 kom og 96 mánuðirnir liðnir, en ekkert gerðist. Ári síðar, endurnýjaði Karl spá sína og sagði nú, að við ættum 18 mánuði eftir þangað til að úti yrði um mannkynið. Janúar 2021 kom 18 mánuðirnir voru liðnir, en þá gerðist heldur ekki neitt.

Sonur Karls Harry bætti um betur og í júnímánuði 2019 sagði hann að við værum eins og froskar, sem værum í sjóðandi vatni vegna hlýnunar af mannavöldum. Í tilefni þess fór hann í fjórar utanlandsferðir á einkaþotum, en er enn ekki steiktur í eiginlegri merkingu. 

Fésbók, twitter og google dettur ekki í hug að loka á svona falsfréttir og spádóma. Það er bara gert gagnvart þeim, sem mótmæla pólitísku veðurfræðinni og hamfaraspámönnunum og segja eins og barnið á keisarann í nýju fötunum forðum:

" En það hefur nánast ekkert breyst." 

 

Ruslahaugur veraldarinnar

Í nauðum sínum hefur heilbrigðisráðherra orðið þjóðinni út um þúsundir skammta af Astra Seneca bóluefni, sem norsk heilbrigðisyfirvöld telja of hættulegt að sprauta í landa sinna. Er það virkilega vilji heilbrigðisyfirvalda, að taka þessa áhættu?

Núna deyja mun fleiri í kjölfar bólusetninga hér á landi en vegna Kóvíd. Er ástæða til að taka aukna áhættu og nýta það sem aðrir telja of hættulegt?

Á sama tíma berast fréttir af því að fyrirtækið Carpfix ætli að vera með móttöku- og niðurdælingarstöð í Straumsvík til að dæla niður í hraunið á Reykjanesi 3 milljón tonnum af koldíóxíði árlega sem flutt yrði inn frá útlandinu til þess hugsanlega að valda óbætanlegu tjóni á lífríki landsins í framtíðinni. 

Ekki skorti á það þegar gleðifrétt sú, að Íslendingar ætluðu að taka að sér úrgangsefni frá heimsbyggðinni var kynnt, en kallaður væri til leiks Ólafur Ragnar Grímsson fyrrverandi forseti, sem lét hafa sig í það að dásama þessa ruslahaugavæðingu íslenskrar náttúru með sama hætti og lautinant Valgerður vitnaði á sínum tíma "um veginn af Drottins náð"  og Steinn Steinar gerði ódauðlegt í kvæði sínu um Ólaf Kristófer kadett.

Þessi förgun á koldíoxíði er til að fína ríka fólkinu geti liðið betur og talið sér og öðrum trú um að það sé að gera flotta hluti í baráttunni við meinta loftslagsvá.

Sá gjörhuguli vísindamaður Ágúst H. Bjarnason hefur hinsvegar reiknað það út, að þetta skipti ákkúrat engu máli í þeirri baráttu en reiknað á skala sanntrúaðra loftslagsvásérfræðinga þá mundi þessi ruslahaugavæðing í Straumsvík nema lækkun hitastigs í veröldinni um einn milljónasta úr gráðu. Sú var nú heldur betur óveran eins og kerlingin sagði þegar hún týndi hundasúrur upp úr nestispakkanum.

Er ekki ástæða til að staldra við og setja sér ákveðnari of framsæknari markmið fyrir land og þjóð,  en að taka við einhverju sem aðrar þjóðir vilja ekki nota vegna þess að það er hættulegt eða úrgangi sem þær þurfa að koma frá sér.