Hvað segja tölurnar okkur?

Niðurstaða Landskjörstjórnar um úrslit í þjóðaratkvæðagreiðslunni 20.10. s.l. liggja fyrir.  Á kjörskrá voru 236.903 kjósendur. Atkvæði greiddu 115.980 um 49% eða minni hluti kjósenda.

Þeir sem greiddu því atkvæði að leggja skyldi tillögur stjórnlagaráðs til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá voru 73.408 eða 31% kjósenda á kjörskrá.  Það þýðir að 69% kjósenda greiddi þeirri tillögu ekki atkvæði sitt.

Hafa verður í huga að verið er að tala um mikilvægustu lagasetningu í þjóðfélaginu. Grundvöll stjórnskipunar og mannréttinda. Þegar áhugi fyrir breytingum á grundvallarlögum sem þessum nýtur ekki víðtækari stuðnings en raun ber vitni þá er spurning hvernig á að túlka það.

Þýðir þetta að alþingismenn séu bundnir við þessa niðurstöðu? Stjórnarskrárvarinn réttur þingmanna til að greiða atvkæði í samræmi við sannfæringu sína segir að svo sé ekki.

Ávallt hefur legið fyrir að Alþingi er stjórnarskrárgjafinn og þess vegna er búið að fara í vinstri hringleið með atlöguna að eðlilegri stjórnskipan í landinu sem hefur kostað mikið en skilað litlu.

Athyglivert er að skoða það að þeir stjórnmálaflokkar sem harðast börðust fyrir tillögum stjórnlagaráðs, Samfylking, Borgarahreyfingin og Vinstri grænir fengu samtals 109.805 atkvæði í síðustu Alþingiskosningum eða rúmum 36.000 atkvæðum meira en tillögurnar um stjórnlagaráðstillögurnar hlutu í þjóðaratkvæðagreiðslunni.

Segir þetta einhverja sögu?

Athugasemdir

[Halldór Halldórsson (IP-tala skráð) 31.10.2012 kl. 14:31]

Þótt "stóru línurnar" séu fróðlegar, er ég alls ekki ánægður með birtingu kosningaúrslita, eins og Landskjörstjórn birtir þau.  Þeir birta nefnilega tölurnar eins og landið allt hafi verið eitt kjörsvæði.  Ég tel að það verði að birta tölurnar, eins og um sex kosningar í hverju og einu kjördæmi hafi verið um að ræða.  Þannig vil ég t.d. fá að sjá "kjörsókn" og "úrslit" í spurningunni um þjóðkirkjuna í Norð-Austurkjördæmi go bera það saman við "kjörsókn og úrslit" um sömu spurningu, t.d. í Suð-Vesturkjördæmi og svo koll af kolli!

Ég hef spurt Landskjörstjórn um þetta mál og þeir segja mér að Innanríkisráðuneyti hafi verið bent á þetta og óskað hafi verið eftir því að fá fjármagn til að afla þessara upplýsinga. Hvað svo verður, veit nú enginn, miðað við efndir loforða á þeim bæ (þ.e. ríkisstjórn)?!

[Kári (IP-tala skráð) 31.10.2012 kl. 15:43]

Við sem ekki tókum þátt í þessari atkvæðagreiðslu litum á hana sem atkvæðagreiððlu um samsettning frá ólöglegu  ráði og því ómarktæka. Lutum því ekki svo lágt fyrir hroka valdhafanna gagnvart dómstólunum, að taka þátt í ruglinu

[Jón Magnússon, 31.10.2012 kl. 16:40]

Þakka þér fyrir góða ábendingu Halldór. Hagstofan sundurgreinir venjulega kosningar nokkuð vel en það tekur tíma þangað til þær upplýsingar koma.

[Jón Magnússon, 31.10.2012 kl. 16:40]

Ég veit það Kári það voru margir sem hugsuðu þannig. En þeir mættu líka láta heyra meira í sér.

[Óskar, 31.10.2012 kl. 20:48]

ótrúlegt hvernig þið sjallar reynið að fiska í gruggugu vatni.  Kjósendur sem ekki taka þátt í kosningum eru einfaldlega ekki með í menginu og því þýðir ekkert að skella þeim á aðra  hvora línuna.  Þeir voru einfaldlega ekki með, það er ekkert hægt að flækja þetta.  Ég t.d. komst ekki á kjörstað þennan dag en Bjarni Ben og þú leyfið ykkur að túlka það að ég hefði kosið samkvæmt ykkar höfði hefði ég mætt!   Hreinn og klár dónaskapur að gera hálfri þjóðinni upp skoðanir.

[Jón Magnússon, 31.10.2012 kl. 23:07]

Mengið er allir kjósendur á kjörskrá Óskar það þarf ekkert að flækja það. Ég hef aldrei sagt eitt eða neitt um það hvernig þú mundir hafa greitt atkvæðí. Ég bendi einfaldlega á tölulegar staðreyndir.  Það er hvergi í þessari færslu sem þú ert að gera athugasemd við sagt eitt eða annað um það hvað þú eða þínir líkar hefðu kosið.

[Skeggi Skaftason, 31.10.2012 kl. 23:29]

Aðeins um 15% kjosenda mættu á kjörstað og sögðu NEI við tillögunum.

Það þýðir að um 85% allra kjósenda höfnuðu ekki tillögunum.

Ansi stór meirihluti það.

[Ómar Ragnarsson, 31.10.2012 kl. 23:56]

Í vændum er kosning í valdamesta og mikilvægasta embætti í heimi, embætti forseta Bandaríkjanna. Þrátt fyrir það hve gífurlega mikilvæg sú kosning er, liggur fyrir að svipuð niðurstaða verði og í forsetakosningum vestra hingað til: Yfir 70% fólks á kosningaaldri í Bandaríkjunum mun ekki hafa áhuga á þessum mikilvægu kosningum svo að notað sé orðalag þitt og skilningur, og að aðeins rúm 25% munu ljá komandi forseta stuðning sinn.

Og í sumar töldu aðeins um 34% kosningabærra Íslendinga sig geta ljáð Ólafi Ragnari Grímssyni atkvæði sitt. Samt var réttilega talað um að hann hefði unnið stórsigur í kosningunum og fengið 52% atkvæða, og þetta sögðu margir þeirra sem taka alveg öfugan pól í hæðina varðandi stjórnarskrárkosningarnar.

[Ragnar Sverrisson (IP-tala skráð) 1.11.2012 kl. 00:57]

Með nákvæmlega sömu hundakúnstum í útreikningi má benda á að um 37.000 atkvæðabærra manna greiddu atkvæði gegn því að að leggja skyldi tillögur stjórnlagaráðs til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá sem eru um 15% það merkir að um 85% eru því ekki andvígir að leggja skuli tilögur stjórnlagaráðs til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá.

[K.H.S., 1.11.2012 kl. 08:59]

Þó einn og einn Samfestingur eins og Óskar, hafi ekki náð á kjörstað, þá breitir það ekki því, að mengi þeirra sem ekki mættu, ákváðu að taka ekki þátt í þessum dónaskap við lög og rétt í landinu.

[Sigurður M Grétarsson, 1.11.2012 kl. 21:46]

Það er ekkert sem liggur fyrir um það að stór hluti kjósenda hafi ekki kostið vegna þess að þeir hafi talið kosninguna ólöglega. Það er allt eins líklegt að það hafi verið vegna þess að þeir hafi ekki talið að neitt yrði gert með niðurstöðuna. Það er til dæmis staðreynd að almennt er kjörsókn mun lakari í ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslum heldur en bindandi þjóðaratkvæðagreiðslum.

Bara það eitt að kjörsókn var mun meiri í Garðabæ og Álftanesi þar sem líka var kosið um sameiningu þessara bæjarfélaga sem var bindandi kostning segir ansi margt.

Niðurstaða kosninganna var í mjög góðu samræmi við niðurtöðu skoðanakönnunar sem gerð var í apríl. Það er því allt sem bendir til þess að skoðanir þeirra sem ekki mættu hafi verið mjög svipaðar og þeirra sem mættu á kjörstað. Það er einna helst hvað varðar þjóðkirkjuákvæðið sem niðurstaðan var önnur en í skoðanakönnuninni og niðurstaðan varðandi þá spurningu er í raun eina tilfellið þar sem líkur eru á að dræm þátttaka hafi leitt til annarrar niðurstöðu en í raun er meðal þjóðarinnar.

Það var aðeins 44 prósent kosningaþátttaka þegar við kusum um fullveldið árið 1918. Samt er engin í vafa um að það hafi verið vilji meirihluta þjóðarinar að stíga það skref. Með sömu rökum og sumir hafa beitt eftir síðustu þjóðaratkvæðagreiðslu þá var ekkert að marka þá kosningu og þar með erum við þá væntanlega ekki fullvalda ríki heldur hluti af Danmörku og þar með aðilar að ESB. Ég persónulega hefði ekkert á móti því síðarnefnda en að sjálfsöðgu er þetta ekki svona.

Lykilatriðið er þó það að það er klárlega mikill meirihlutavilji fyrir því að leggja tillögur stjórnlagaráðs til grunvallar breytingu á stjáórnarskránni, að auðlindir sem ekki eru í einkaeigu verði skilgreindar í þjóðareigu, að persónukjör verði heimilað í meira mæli en nú er, að vægi atkvæða verði jafnað og að ákveðin hluti þjóðarinnar geti krafist þjóðaratkvæðagreiðslu um tiltekin mál. Þegar saman fer niðurstaða þjóðaratkvæðagreiðslunnar og skoðanakönnun þá er þetta klárlega staðreynd málsins.