Af hverju ekki biðraðir?

Fjölskylduhjálpin, Þjóðkirkjan, Mæðrastyrksnefnd og ýmsir aðrir frjálsir velgjörðarhópar dreifa matvælum og öðrum nauðsynjum til fátækra. Eðlilega myndast biðraðir vegna þess að það geta ekki allir fengið afgreiðslu í einu. Ekki frekar en í bönkum.  Önnur samtök velviljaðs fólks gefur vinnu og matvæli til að þurfandi fólk fái heitan mat.

Umræðan um þetta mikla, góða og fórnfúsa velgjörðarstarf sem þessir aðilar sinna hefur verið á villigötum. Einblínt er á biðraðir og því haldið fram að svona lagi finnist ekki í nágrannalöndum okkar. Það er rangt þó að biðraðir geti þar verið með öðrum hætti. Þá er því haldið fram að þetta sé til skammar. Það er líka rangt. Það er ekki til skammar að til skuli vera fórnfúsar hendur sem vilja deila gæðum með okkar minnstu bræðrum og systrum. Þvert á móti.

Nú sjá margir ekki aðra lausn en búa til stofnun hins opinbera, ríkis eða sveitarfélaga nema hvort tveggja sé til að úthluta opinberum greiðum og velgjörðum. Er það endilega betra en það fyrirkomulag sem hefur þróast hér?

Sjálfboðaliðastarf í velferðarmálum leysir mikinn vanda og sparar mikil útgjöld. Það er reynsla allra þjóða sem þekkja til víðtækrar samhjálpar á þeim grundvelli. Víða er því talað um að hið opinbera veiti aðstoð og styrki til samtaka sem vinna að velferðarmálum og vinni með því með markvissari hætti og ódýrari að því að útdeila gæðum en með því að stofna opinbert apparat.

Er einhver þörf á því að eyðileggja gott og óeigingjarnt hjálparstarf  á grundvelli ríkishyggjunnar í stað þess að styðja við hjálparstarfið þannig að þeir sem að því standa geti unnið enn betur. Hvort er líklegra til að gagnast betur þeim sem á þurfa að halda?

Uppljóstrun eða Barbabrella?

Már Guðmundsson Seðlabankastjóri er um margt athyglisverður maður. Í dag sagði hann í ræðu að starfsmenn Seðlabankans hefðu vitað það árið 2006 að íslenska hagkerfið stefndi í þrot, en ekki þorað að birta þær niðurstöður. Starfsmennirnir hefðu birt rangar niðurstöður. Semsagt logið að þjóðinni allt frá árinu 2006.

Í framhaldi af þessari yfirlýsingu verður Már að skýra frá því hverjir gáfu þjóðinni rangar upplýsingar og hvers vegna. Einnig hvort það var geðþóttaákvörðun viðkomandi starfsmanna eða einhverra annarra að leyna þjóðina upplýsingum og birta rangar.

Þá verður Már að sýna hverjar voru niðurstöður starfsmanna Seðlabankans frá 2006 og áfram og bera saman þær niðurstöður og það sem viðkomandi starfsmenn og Seðlabankinn sendu frá sér opinberlega.

Þá liggur fyrir að Seðlabankinn hefur engan trúverðugleika í kjölfar þessarar yfirlýsingar Más Guðmundssnar nema þeir víki sem gáfu þjóðinni rangar upplýsingar og máið verði upplýst að fullu.

Víki Már Guðmundsson Seðlabankastjóri sér undan að upplýsa þjóðina um þær spurningar sem vakna í kjölfar uppljóstrunar hans, þá er ekki hægt að líta á yfirlýsinguna öðrum augum en eins konar Barbabrellu, sem Seðlabankastjóri kann þá að hafa lært af borgarstjóranum.

Eða af stjórnendum Goldman Sachs bankans sem hann heimsótti undirdánugastur ásamt fjármálaráðherra í Bandaríkjaför sinni. En þeir hjá Goldman Sachs bankanum þykja hvað hugmyndaríkastir hrunbankamanna heimsins.

Skömmum fortíðina

Þegar ráðamenn valda ekki verkefnum nútíðar og geta ekki mótað stefnu framtíðar má altént skamma fortíðina.

Umræður og tillögur frá ríkisstjórn og Alþingi um rannsóknarnefndir og rannsóknir á löngu liðnum tíma og ákvörðunum sem engu skipta í núinu eða fyrir framtíðina vísa til  úrræðaleysis og vanmátt við að ráða fram úr aðgerðum augnabliksins og framtíðarinnar.

Viðfangsefni dagsins í dag er að koma á lánakerfi sem er sambærilegt því sem er á hinum Norðurlöndunum og raunlækka höfuðstól verðtryggðu lánanna að raunveruleikanum.

Viðfangsefni dagsins í dag er að móta atvinnustefnu og skapa skilyrði öflugs atvinnulífs og eyða atvinnuleysi og versnandi lífskjörum.

Viðfangsefni dagsins í dag er að minnka verulega umsvif hins opinbera og lækka skatta.

Ríkisstjórn sem og stjórnarandstaða verða að móta stefnu framtíðar eða fara frá ella ef þeir hafa engar tillögur eða hugmyndir.

Krefjast verður þess af sérstökum saksóknara nú þegar hann er laus við Evu Joly, að hann fari að vinna vinnuna sína, þannig að einhver árangur sjáist. Eigum við ekki að krefjast þess af sérstökum að hann og dómstólar geri upp við fortíðina sem fyrst?

Látum sérstakan um fortíðina en þá um framtíðina sem eiga að stjórna þessu landi.

Hvað er svona merkilegt við það að

Sama dag og íslenskar konur minntust kvennafrídagsins með myndarlegum hætti var tilkynnt að 523 einstaklingar hefðu boðið sig fram til Stjórnlagaþings.  Af þessum 523 frambjóðendum voru aðeins 159 konur eða innan við þriðjungur frambjóðenda.

Framboð til Stjórnlagaþings eru einstaklingsbundin framboð þar sem fólk þarf sjálft að hafa fyrir því að koma sér á framfæri og mér vitanlega standa hvorki stjórnmálaflokkar né önnur félagsmálaöfl almennt að þessum framboðum. Óneitanlega er það umhugsunarefni að konur skuli ekki gefa kost á sér í meira mæli en raun ber vitni.  

Í þessu tilviki standa konur jafnfætis körlum og hafa alla sömu möguleika eða er ekki svo?

Verkafólk mæti í vinnu einu sinni í viku.

 Einhver reiknaði það út að konur ættu að hætta að vinna kl. 14.25 í dag því  þá hefðu þær lokið vinnudegi sínum í samanburði við hefðbundin launamun karla og kvenna.

Mismunandi launakjör eru fyrst og fremst  launamunur milli einstaklinga. Þannig þarf fiskverkakonan ekki að mæta nema 1-2 daga  í mánuði í vinnuna miðað við launamun hennar og forstöðukvenna  Auðar Capital. Verkamaðurinn hjá íslenska ríkinu þarf ekki að mæta nema einu sinni í viku miðað við útreikning á launakjörum hans og bankastjóra í einum af ríkisbönkunum. Þegar Kaupþingsforstjórarnir fengu sem mest þá hefði hinn almenni verkamaður og verkakona þá átt að mæta einn dag tíunda hvert ár með sama samanburði.

Um leið og ég óska íslenskum konum til hamingju með baráttu fyrir eðlilegum réttindum sínum þá minni ég á að barátta fyrir jafnri stöðu karla og kvenna er í raun og á að vera barátta fyrir jafnri stöðu einstaklinga. Mannréttindabarátta varðar eðli máls samkvæmt  einstaklinga fremur en hópa í okkar samfélagi.

 

Heillastjarna Halldórs Ásgrímssonar

Heillastjarna Halldórs Ásgrímssonar svíkur hann ekki þessa daganna.

Fyrir nokkrum dögum síðan gjaf Landsbankinn honum og fjölskyldu hans milljarða með því að fella niður milljarðaskuldir fyrirtækis þeirra.  Það vakti sérstaka athygli við þessa gjöf til Halldórs að ASÍ forustan hafði ekkert við hana að athuga og hvorki sú forusta né bankarnir töldu að þessi rausnarlega gjöf til Halldórs og fjölskyldu skipti þjóðhagslega nokkru máli.  Þar gegnir raunar öðru máli en með 20 milljón króna skuld Valdimars Viðarssonar verkamanns sem verður ásamt fjölskyldu sinni sviptur eignum sínum og íverustað enda gæti skuldaniðurfelling hjá honum riðið hagkerfinu á slig og eyðilagt grundvöll og stöðu lífeyrissjóðanna.

Í gær var Halldór endurráðinn sem framkvæmdastjóri Norðurlandaráðs án þess að hafa nokkra þá kosti sem mæla með honum til áframhaldandi starfa þar að einum undanskildum, sem hefur þó almennt ekki nema neikvæð áhrif við starfsráðningar.

Óneitanlega var það athygliverð stund að sjá Katrínu Jakobsdóttur menntamálaráðherra og Norðurlandaráðsráðherra, trítla upp í ræðustól á Alþingi og afneita allri ábyrgð á endurráðningu Halldórs þó að hún geti engum öðrum um kennt, ekki einu sinni starfsfólki Alþingis. Katrín ber nefnilega fulla ábyrgð á endurráðningu Halldórs. Hún hafði með málið að gera og hún ber ábyrgðina.

Heillastjarna Halldórs bregst  ekki hvað sem á dynur. Maðurinn sem kom á kvótakerfinu, laug að þjóðinni um staðfestu við að stunda hvalveiðar á sama tíma og hann samþykkti að hætta þeim. Var svo dáðríkur stjórnmálamaður að Framsóknarflokkurinn nánast þurkaðist út þegar hann gafst upp sem formaður eftir snautlegustu dvöl í forsætisráðuneytinu sem nokkur maður hefur hingað til átt þar. 

Nú fær Halldór endurráðningu frá ríkinu á vettvangi Norðurlanda og tvo milljarða til viðbótar frá vinstri stjórninni sem kennir sig við jafnaðarmennsku þó hann hafi aldrei verið til þurftar flokki sínum og þjóð. 

ASÍ ber ábyrgð á hruninu

ASÍ og lífeyrissjóðir í vörslu forkólfa verkalýðsrekenda bera mikla ábyrgð á hruninu. Fróðlegt verður að sjá með hverju forseti ASÍ ætlar að afsaka ábyrgðarlausa þátttöku ASÍ og lífeyrissjóðanna í gróðabralli banka og fjármálasukki síðustu ára. Launafólk sem og aðrir landmenn eiga heimtingu á að Gylfi Arnbjörnsson geri heiðarlega úttekt á aðgerðum og aðgerðarleysi verkalýðshreyfingarinnar og lífeyrissjóðanna varðandi efnahagshrunið og hrunadansinn frá aldamótum fram að hruni.

Forusta ASÍ og lífeyrissjóðafurstarnir berjast eins og grenjandi ljón gegn því að launafólki í landinu verði skilað til baka hluta þess ránsfengs sem lífeyrissjóðirnir hafa haft af launafólki með óréttmætri og siðlausri verðtryggingu lána. Gylfi Arnbjörnsson þarf að gera þjóðinni grein fyrir því á ársfundi ASÍ sem hefst á morgun hvernig sú afstaða hans og forkólfa verkalýðshreyfingarinnar samræmist hagsmunum launafólks.

Lífeyrissjóðirnir hafa tapað hundruðum milljarða á banka-sjóða- og verðbréfasukki og forustumenn þeirra höguðu sér með sama hætti og þeir útrásarvíkingar og bankamenn sem verkalýðsforustan ásakar nú um að bera ábyrgð á hruninu. Verkalýðsforustunni væri hollt að horfa á eigin spegilmynd til að sjá bjálkann í eigin augum.

Fróðlegt verður að sjá hvort verkalýðsforkólfarnir sem hittast á ársfundi ASÍ klappa á bak hvers öðrum og finna leiðir til að kenna öllum öðrum en sjálfum sér um.  Þá verður fróðlegt að sjá hvort þeir ætla að afsaka sig með innantómum marklausum Samfylkingarfrösum um frjálshyggju, einkavæðingu og spilavíti. Sé svo þá  ættu þeir í leið að huga að því að það voru þeir sjálfir sem spiluðu hvað djarfast með lífeyrissjóðina. Það voru þeir sem helltu peningaolíunni á spilavítiseld útrásarvíkinganna og það voru þeir sem sátu í stjórnum fjármálafyrirtækja og hentu hundruðum milljarða í fjármálafyrirtæki og önnur fyrirtæki sem og erlent verðbréfabrask.

Gylfi Arnbjörnsson og félagar í ASÍ og lífeyrisfurstarnir ættu að horfast í augu við sjálfa sig eigin ábyrgð og segja af sér og leyfa raunverulegum fulltrúum fólksins að komast að.

Á að leggja jólin niður?

Samfylkingin, Besti flokkurinn og Vinstri grænir standa að því í Mannréttindaráði Reykjavíkur að bannað verði að syngja jólasálma eða fara með bænir á jólahátíðum. Auk þess að bannað verði að dreifa Nýja testamenntinu í skólum eða ástunda bænahald.

Fjölmenningarpostulinn Margrét K. Sverrisdóttir, sem nú er pólitísk próventukona hjá Samfylkingunni og formaður Kvenréttindafélags Íslands stendur fyrir þessari aðför að íslenskri trúarhefð og menningu. Það er raunar athyglivert með þá konu, að hún og félag hennar hefur iðulega amast við smámunum í íslensku samfélagi, en gætt þess vandlega að tala ekki um kvennakúgun í Íslömskum ríkjum. Raunar hefur þessi kona séð ástæðu til að setja á höfuð sér tákn kvennakúgunarinnar þegar hún þurfti að sækja próventu sína á þær slóðir.

Á sama tíma og fólk í Evrópu gerir sér grein fyrir því að nauðsyn ber til að gæta að þjóðlegri menningu og standa vörð um trúarleg gildi eins og kom m.a. fram í ræðu kanslara Þýskalands í gær, þá sér fjölmenningarfólkið í Mannréttindanefnd ástæðu til að sækja að kristni og íslenskri trúarhefð.

Gangi tillögur þessar eftir er spurning hvort ekki sé rökrétt að leggja jólahald  og jólaskreytingar alfarið niður í skólum og afnema jólafrí.

Skyldi þessi fjölmenningarlegi meirihluti hafa velt því fyrir sér hvert börnin í grunnskólum Reykjavíkur eigi að leita huggunar ef eitthvað bjátar á. Í slíkum tilvikum verður líklega bannað að fara með bænir eða leita til þjóna kristinna safnaða gangi tillögur nefndarinnar eftir.

Tillögur Mannréttindanefndarinnar sýna að pólitík skiptir máli og það getur verið dýrt að henda atkvæðinu sínu í vitleysu. Yfir 90% þjóðarinnar aðhyllist kristna trú og meiri hluti þeirra sem gera það ekki amast ekki við kristnihaldi eða kristilegri boðun. Hvað veldur því þá að þessi öfgaboðskapur Margrétar Sverrisdóttur nær fram að ganga í Mannréttindanefnd?  Ekki er það í samræmi við stefnu Samfylkingarinnar- eða er það svo?

Hvika nú allir stjórnarliðar nema Ögmundur?

Svo virðist sem Jóhanna og meðreiðarlið hennar í ríkisstjórninni sé horfið frá niðurfærslu lána allir nema Ögmundur Jónasson sem enn stendur vel í ístaðinu og virðist skynja alvöru málsins og samhengi hlutanna.

Á tímum kaupmáttarskerðingar upp á rúman tug prósenta, skattahækkana og verðlækkunar á fasteignum, þá þýðir ekki fyrir fjármálastofnanir og lífeyrissjóði að ætlast til þess að fólk sætti sig við eitthvað annað og minna en eðlilega niðurfærslu verðtryggðra lána.

Stjórnarandstaðan ætti að láta myndarlega í sér heyra varðandi þetta réttlætismál og knýja á um það að almenn leiðrétting lána í samræmi við staðreyndir í þjóðfélaginu nái fram að ganga.

Gerviheimur verðtryggingarinnar býr ekki til nein raunveruleg verðmæti, en hún getur eyðilagt sum.

Tjáningarfrelsið og Geert Wilders

Formaður hollenska frelsisflokksins Geert Wilders var ákærður fyrir hatursáróður gegn Íslam m.a. að benda á hvað væri líkt með  Íslam og nasisma. Í kvikmynd sem Wilders gerði "Fitna" gerir hann ítarlega grein fyrir þeim sjónarmiðum og kenningum Íslam sem hann telur andstæð sjónarmiðum vestrænna lýðræðisríkja um mannréttindi, jafnræði og lýðfrelsi.

Óneitanlega er það sérstakt að tjáningafrelsinu kunni að vera sniðinn svo þröngur stakkur að stjórnmálamenn og aðrir sem benda á staðreyndir eða fjalli um mál á hugmyndafræðilegum grundvelli,  þurfi að þola ákærur ríkisins á hendur sér. 

Það merkilega við ákærur á hendur Geert Wilders er m.a. það að saksóknarinn vildi ekki ákæra hann og biður nú um það við meðferð málsins fyrir dómi að Wilders verði sýknaður af öllum ákærum og telur ákærurnar byggðar á veikum forsendum. Saksóknarinn bendir m.a. á að ummæli Wilders séu byggð á því að Íslam sé ákveðin hugmyndafræði sem hann gagnrýni sem slíka.  Dómararnir geta að sjálfsögðu komist að annarri niðurstöðu.  

Annað er líka merkilegt við þetta mál á hendur Wilders. Óháður saksóknari vildi ekki ákæra Wilders en neyddist til að gera það vegna þess að áfrýjunardómstóll komst að þeirri niðurstöðu að um væri að ræða mikilvægar ávirðingar á hendur áhrifamiklum stjórnmálamanni.  Óneitanlega athyglivert það. 

Vegna skoðana sinna þarf Geert Wilders að hafa um sig fjölmennt lífvarðalið til að tryggja öryggi sitt gagnvart Íslamistum, en hann er ekki fyrsti hollenski þingmaðurinn sem býr við það. Ayaan Hirsi Ali þingmaður bjó og býr líka við þessa.  Hollenska þjóðin gleymir ekki þeim Pim Fortyn sem benti á svipaða hluti og Wilders varðandi Islam og var myrtur  og  Theo van Gogh sem gerði myndina "Submission"  um stöðu kvenna í Íslam, hann var líka myrtur.  Skoðað í ljósi þessara staðreynda verður fróðlegt að sjá hver verður niðurstaða dómstólsins sem mun dæma í máli Wilders í næstu viku.

Óneitanlega verður þessi hollensku dómur ákveðinn prófsteinn á gildi tjáningarfrelsis, en hæstiréttur Íslands hefur í það eina skipti sem svona mál var til meðferðar fyrir dóminum fallið á prófinu og dæmt gegn tjáningarfrelsinu þó um ómerkilegt og lítilfjörlegt mál væri að ræða.

Þeir sem tjá sig með svipuðum hætti og Wilders eru almennt brennimerktir sem hægri öfgamenn þó það fari oft víðs fjarri að það sé rétt sbr. vinstri sinnaða blaðakonan Oriana Fallaci heitin,  sem hvað harðast hefur gagnrýnt Íslam. Óneitanlega er sérkennilegt að ákafir gangrýnendur mannréttindabrota skuli af vinstra fólki vera kallað "öfgafullt hægra fólk".  En það er ein leið til að reyna að þagga niður í gagnrýninni.