Veit Jóhanna af þessu?

Jóhanna Sigurðardóttir sagði í ræðu sem hún hélt yfir  Samfylkingarmönnum, að ríkisstjórn hennar mundi hvergi hvika í innköllun aflaheimilda samkvæmt stjórnarsáttmálanum.

Daginn eftir tilkynnti sjávarútvegsráðherra í ríkisstjórn Jóhönnu að hann væri tilbúinn eða næstum því tilbúinn með lagafrumvarp sem mundi eyða óvissu og sátt gæti náðst um. Það hlýtur þá að vera eitthvað annað en Jóhanna er að tala um.

Þá kom garmurinn hans Steingríms, Björn Valur Gíslason þingmaður Vinstri grænna og sagði að hugmyndir þær sem Jóhanna talaði svo fjálglega um í samfélagi  Samfylkingarmanna væru fráleitar.

Þá er spurningin hver er stefna ríkisstjórnarinnar í sjávarútvegsmálum? Er hún yfir höfuð til.

Skyldi Jóhanna vita hver stefna ríkisstjórnarinnar  raunverulega er eða verður á endanum? 

Kyrrstaða í hálfa öld

Fólkið í Norður Afríku hefur litlu ráðið um örlög sín síðustu hálfa öld. Hvergi í svokölluðum Mahgrep löndum þ.e. Marokkó, Alsír, Túnir, Líbýu eða Egyptalandi hafa verið lýðræðisstjórnir í hartnær hálfa öld. Helmingur íbúa í þessum löndum eru yngri en 25 ára. Þannig þekkir meirihlutinn í þessum löndum enga aðra stjórn en stjórn þeirra manna sem fara með völdin og hafa gert það í hartnær hálfa öld.

Muammar Gaddafi hefur verið einræðisherra í Líbýu frá 1969. Abdelaziz Bouteflika forseti Alsír varð ráðherra 1963. Ben Ali var við völd í Túnis í 23 ár og tók við af Bourgipa einræðisherra, sem þá hafði verið við völd í áratugi. Í Marokkó er konungsveldi Alavíta, en núverandi konungur Múhammed VI hefur gert eitthvað í frjálsræðisátt.

Ben Ali hefur verið hrakinn frá völdum og ringulreið ríkir í Túnis. Dagar Mubarak Egyptalandsforseta eru taldir og spurning hvað tekur við. Þá verður að sjá hvort eitthvað gerist í Líbýu, Alsír og Marokkó og já einnig í Sýrlandi, Jórdaníu og Saudi Arabíu þar sem einræðis- og konungastjórnir eru við völd.

Það skiptir mál að stjórnarskipti og breyting í lýðræðisátt og til nútíma stjórnarhátta takist vel í þessum löndum. Það er aðeins hægt að vona að jákvæð þróun og nýsköpun taki við, en gegn því hafa einræðisöflin í þessum löndum barist í áratugi. 

Burt með lýðræðið og réttarríkið.

Eiríkur Bergmann kennari hefur ásamt félögum sínum í háskólasamfélagi Samfylkingarinnar kynnt, að Alþingi eigi að velja þau 25 sem sest hefðu á stjórnlagaþing væri kosningin ekki ógild, til að semja nýja stjórnarskrá og gefa þeim auknar valdheimildir.  

Hvað myndum við segja um stjórn Hvíta Rússlands ef æðsti dómstóll ríkisins ógilti kosningu, en þingið löggilti kosninguna síðan.  Það yrði talið  dæmi um stjórnarhætti í einræðis- eða flokksstjórnarríkis.  Gildir annað hér á landi?  Vinir Eiríks og félaga á Evrópuþinginu í Strassbourg mundu fordæma slíkt virðingarleysi við lýðræðið, ef Alþingi samþykkti þessa dæmalausu tillögu Eiríks og háskólaspekinganna?

Þessi tillaga sem Eiríkur segir að þau sem ætluðu sér að setjast á stjórnlagaþing séu sammála er andlýðræðisleg miðað við þær aðstæður sem eru fyrir hendi. Vilji Alþingi áfram hafa sérstakt stjórnlagaþing, þá verður að fara að reglum lýðræðisþjóðfélagsins og réttarríkisins.  Þá  verður að kjósa aftur. Helst án afskipta Samfylkingarspekinga í  verkfræði- og félagsfræðideild Háskóla Íslands, þannig að kosningar geti farið fram á forsendum kjósenda um fólk en ekki tölur.

Eiríkur Bergmann og skólaspekingar Samfylkingarinnar virðast ekki  enn átta sig á að kosningin var ógilt. Þess vegna eru fundir 25 menninganna, sjónarmið og ályktanir jafn mikilvægar og merkilegar og fundir í Bjórbindindisfélagi kvenna norðan Helkunduheiðar. Með fullri virðingu fyrir því félagi.

Háskólaspekingar Samfylkingarinnar sem hertóku undirbúning kosninga til  stjórnlagaþings, hönnuðu kosningareglur og buðu sig síðan fram og náðu góðum árangri vegna afskiptaleysis almennings, vilja nú síst af öllu að lýðræðislegar kosningar fari fram á nýjan leik hvað þá heldur að sá aðili sem á að sinna þessu verkefni samkvæmt stjórnskipun lýðveldisins, geri það.

Samsæriskenningar og staðreyndir

Þegar ákvarðanir eru teknar og þeir sem hlut eiga að máli eða hagsmuna  að gæta er ekki gefinn kostur á að gæta hagsmuna sinna þá er réttur brotinn á þeim einstaklingi. Þess vegna stenst ekki  málatilbúnaður innanríkisráðherra, að réttur hafi ekki verið brotinn á neinum við framkvæmd kosninga til stjórnlagaþings. Réttur var því brotinn á öllum frambjóðendum til sjórnlagaþings. Talning fór ekki fram opinberlega og frambjóðendur áttu þess ekki kost að gæta hagsmuna sinna.

Taka verður með í reikninginn að vafaatkvæði voru gríðarlega mörg og við mat á þeim gat skipt máli að gæslumenn hagsmuna frambjóðenda gætu komið sjónarmiðum sínum að varðandi mat á þeim og gildi. Þessi réttur var brotinn á frambjóðendum.

Ákvörðun Landskjörstjórnar að víkja frá reglum kosningalaga hvað varðar þennan ótvíræða rétt frambjóðenda sýnist mér vega þyngst þegar Hæstiréttur ógilti kosningar til stjórnlagaþings.

Þegar frambjóðandi hefur ekki haft möguleika á að gæta hagsmuna sinna svo sem hann á rétt á og vafaatkvæði og úrskurðaratriði skipta þúsundum þá er ekki hægt að halda því fram að réttur hafi ekki verið brotinn á einum eða neinum. Réttur var brotinn á öllum frambjóðendum. Það er aðalatriðið í málinu.

Verðlaunablaðamaðurinn Jóhann Hauksson sem hefur komið með fleiri samsæriskenningar og oftar hallað réttu máli en góðu hófi gegnir er búinn að finna út eitt allsherjarsamsæri Hæstaréttar í skrifum sínum í DV í dag og lætur að því liggja að hagsmuna- vina og fjölskyldutengsl ráði niðurstöðunni í þessu máli. Semsagt að Hæstiréttur hafi hallað réttu máli að því er virðist vegna þess að hagsmunirnir voru svo miklir.

Þarna er líka höfð uppi rakalaus og röng orðræða. Í fyrsta lagi voru hagsmunirnir nánast engir vegna þess að stjórnlagaþingið hafði engin völd. Í öðru lagi þá snérist úrlausnarefni Hæstaréttar ekki um fiskveiðistjórnina eða náttúruauðlindir heldur ákvæði kosningalaga. Í þriðja lagi þá er ekki á það sýnt fram á með lagalegum rökum að niðurstaða Hæstaréttar hafi verið röng.  Það er þó mergurinn málsins í þessu máli.

Niðurstaða Hæstaréttar liggur fyrir og hún verður ekki véfengd,  þannig að viðfangsefnið er að bregðast við. Það gera menn í lýðræðislegu þjóðfélagi með því að kjósa aftur og gæta þá að grundvallarréttindum frambjóðenda, hvers eins og einasta, annað gengur ekki í lýðfrjálsu landi.

Alþingi væri sómi að því að taka sem fyrst ákvörðun um nýjar kosningar eða þá að setja stjórnlagaþingsmálið í annan farveg.

Forsætisráðherra hefði boðað formenn allra stjórnmálaflokka til fundar við sig í stjórnarráðinu á miðvikudagskvöldið ef hún hefði verið vandanum vaxin,  til að freista þess að ná samkomulagi um framhald málsins og klára það í gær, í stað þess að Alþingi skyldi efna til  makalausrar umræðu um ekki neitt í gær. Svo virðist sem þjóðinni  hafi verið megn skapraun að þeim málflutningi sem þar var hafður uppi.

Jöklar stækka en minnka ekki samkvæmt nýrri rannsókn

Fyrir 2 árum birtist skýrsla rannsóknarnefndar Sameinuðu þjóðanna um loftslagsbreytingar vegna hnattrænnar hlýnunar. Skv. skýrslunni  var bráðnun jökla í Himalaya fjallgarðinum svo mikil að hnattræn vá var yfirvofandi. Jöklarnir mundu hverfa á næstu 25 árum.  Síðar kom í ljós að skýrsluhöfundar höfðu hagrætt staðreyndum.  Með öðrum orðum sagt ósatt.

Sameinuðu þjóðirnar fengu því sérfræðinga til að kanna málið. Niðurstaða þeirra liggur fyrir og hún sýnir að meir en helmingur jökla í Karakorum sé að vaxa en ekki minnka. Nýja rannsóknin er unnin af sérfræðingum frá háskólum í Kaliforníu og Potsdam. Niðurstaða þeirra er einnig sú að hnattræn hlýnun hafi ekki úrslitaáhrif á það hvort jöklar vaxa eða minnka.

Rannsakaðir voru 286 jöklar á milli Hindu Kush og landamæra Afghanistan-Pakistan við Bhutan og tók til sex svæða. Fyrirliði rannsóknarhópsins Dr. Bookhagen segir í skýrslunni að komið hafi í ljós að það sé engin dæmigerður jökull til  í Himalaya.  Afkoma þeirra er mjög mismunandi.

Óneitanlega vekur þessi nýja skýrsla vaxandi efasemdir um gildi fyrri rannsókna og niðurstöður um vaxandi hnattræna hlýnun af mannavöldum.

Gripið hefur verið til kostnaðarsamra aðgerða sem  draga úr framleiðslu og hagvexti vegna átrúnaðarins á hnattræna hlýnun af mannavöldum.  Miðað við síðustu rannsóknir  er rétt að staldra við og vinna að auknum hagvexti og bættum lífskjörum m.a. með því að afnema lög sem takmarka framleiðslu á grundvelli þeirrar pólitísku veðurfræði, að hnattræn hlýnun sé af mannavöldum. 

Jóhanna ábyrgðin er þín ekki íhaldsins

Óneitanlega var leiðinlegt að sjá til Jóhönnu Sigurðardóttur í lokaræðu hennar við umræður á Alþingi í gær um dóm Hæstaréttar vegna kosninga til stjórnlagaþings. Þar missti forsætisráðherra sig gjörsamlega og murraði út úr sér tilefnislausum upphrópunum um illsku íhaldsins, sem hafði ekkert með það mál að gera sem Alþingi kom saman til að ræða. Þessi ræða forsætisráðherra var jafn ómerkileg eins og ræða formanns Framsóknarflokksins var merkileg, þar sem fram komu hugmyndir um eðlileg viðbrögð löggjafans við þeim sorglegu tíðindum að kosning til stjórnlagaþings hafði verið ógilt.

Jóhanna Sigurðardóttir tók við ríkisstjórn og talaði um breytta stjórnarhætti og allir þyrftu að axla ábyrgð gerða sinna.  Eðlilegt væri að Jóhanna hugleiddi það núna hvað hana sjálfa varðar.

Jóhanna Sigurðardóttir var helsti forgöngumaður og flutningsmaður frumvarps um stjórnlagaþing. Reglurnar sem mótaðar voru um stjórnlagaþing og kosningar til þess voru frá henni komnar og unnar af helstu ráðgjöfum og vildarvinum hennar. Nú þegar fyrir liggur að löggjöfin sem Jóhanna ber ábyrgð á og ágallar við framkvæmd kosninganna sem Jóhanna ber framar öðrum ráðherrum ábyrgð á vegna aðkomu sinnar að málinu, þá er eðlilegt að spurt sé hvort Jóhanna eigi ekki að axla ábyrgð á málinu.

Það er alvarlegur hlutur að gangast fyrir kosningum þar sem 25 einstaklingar eru kosnir úr hópi rúmlega 500 frambjóðenda sem dæmdar eru ógildar. það er alvarlegur hlutur að gangast fyrir setningu laga sem fá að hluta til falleinkun hjá Hæstarétti. Það er líka alvarlegur hlutur að framkvæma kosningar með þeim hætti að ekki séu samrýmanlegar lögum.

Í samræmi við fyrri yfirlýsingar sínar ætti Jóhanna Sigurðardóttir nú að axla ábyrgð með þeim eina hætti sem stjórnmálamenn geta sýnt að þeir axli ábyrgð.

Þeir segja af sér.

Mariu Salamovu vísað úr landi í Noregi.

Ungri konu Mariu Salamovu sem flúði frá Rússlandi til Finnlands og þaðan til Noregs rétt upp úr aldamótum hefur verið vísað úr  landinu og sett upp í flugvél sem á að flytja hana til Rússlands. Maria er ekki með nein tengsl við Rússland. Hún er með tengsl við Noreg og talar norsku.

Maria Salamova hefur getið sér gott orð sem rithöfundur og mér vitanlega hefur hún fallið vel inn í norskt þjóðlíf og gert sér far um að vera góður Norðamaður þó hún sé ólöglegur innflytjandi.

Vanamálið með ólöglega innflytjendur er m.a.  að ekki er tekið á málum þeirra strax, en þeim mun meiri sem tengsl þeirra verða við landið sem þeir flytja til þeirm mun erfiðarar er að taka á málinu þannig að réttlætinu sé fullnægt. Í máli Mariu er ekki verið að fullnægja neinu réttlæti úr því sem komið er.

Norðmönnum er  vorkunn þar sem þeir hafa á síðustu árum orðið illa úti úr Múslima plágunni sem sækir á þá úr öllum áttum eftir að þeir ætluðu á síðasta áratug síðustu aldar og í byrjun þessarar að vera gott gistiríki fyrir fólk sem þeir töldu að ætti bágt. Afleðingarnar hafa verið þær að nú hafa Norðmenn heldur betur breytt um stefnu og átta sig á að það er ekki hægt að rétta þessu fólki litla fingurinn og ólöglegur flóttamenn sem ferðast yfir hálfan hnöttinn án vegabréfs þegar þeir koma til Noregs eru ekki flóttamenn.

Samt sem áður þá er það slæmt að þessi vonda reynsla Norðmanna af því að vera með léttúð í innflytjendamálum skuli bitna á þeim sem síst skyldi og í þessu tilviki þá er það ósæmilegt að vísa Mariu Salamovu úr landi.

Mokað í flórinn

Einu sinni var viðmiðun í frjálsum atvinnurekstri að eigendurnir bæru ábyrgð á rekstrinum. Nytu arðsins ef vel gengi, en töpuðu ef illa gengi. Önnur viðmiðun varð upp úr 2002. Þá tóku eigendur margra  fyrirtækja arð út úr þeim jafnvel þó að fyrirtækin væru rekin með tapi. Óábyrg lánastarfsemi banka og vafasamar bókfærslur endurskoðenda urðu til þess að þetta leit vel út.

Nýlega benti Ólafur B. Thors fyrrverandi forstjóri Sjóvá-Almennra trygginga á með hvaða hætti fyrirtækið hefði verið rekið meðan hann hélt um stjórnvölin og lýsti furðu á því að þeir hlutir hefðu gerst sem gerðust í rekstri fyrirtækisins eftir það og hvað bæri að varast.

Ætla hefði mátt að einhver hefði lært eitthvað af öllu þessu en svo er ekki. Bent hefur verið á dæmi þar sem bankarnir fella niður milljarða skuldir en keyra aðra í þrot.  Í samræmi við það fyrirkomulag var eðlilegt að nútíma eigandi fyrirtækis skyldi flytja þessa ræðu (stílfærða) fyrir nokkru.

Það er ómögulegt að standa í einkarekstri meðan bankinn afgreiðir ekki hlutina. Það er gjörsamlega óviðunandi að þurfa að vera í þessari óvissu þegar maður er með yfir hundrað manns í vinnu. Við erum búin að bíða eftir aðgerðum bankans í tæp tvö ár. Þetta er óþolandi fyrir fyrirtæki sem veitir svona mörgum vinnu.

Af umræðum sem fóru fram í kjölfar þessarar orðræðu var ljóst að samúð þeirra sem tjáðu sig um málið var hjá þeim stórhuga athafnamanni sem þarna talaði og viðskiptabankanum var formælt.

Við skoðun á reikningum fyrirtækisins mátti sjá að fyrirtækið var rekið með glórulausu tapi undanfarin ár. Heildarskuldir þess eru  tveir milljarðar og tapið síðustu 3 ár nam rúmum milljarði. Samt höfðu eigendur fyrirtækisins tekið út 200 milljónir í  arð á sama tíma. 

Er það ekki einmitt svona svona fólk sem á að halda áfram að stjórna fyrirtækjum landsins?

Er ekki hin sanna markaðshyggja nútímans fólgin í því að allir beri ábyrgð aðrir en eigandinn og allir leggi fram fé í fyrirtækið nema eigendur? 

Yfirsást einhverjum eitthvað einhversstaðar í þessu þjóðfélagi?  Með því að halda svona starfsemi gangandi út og suður er þá ekki verið að moka í flórinn áfram í stað þess sem átti að gera?

Réttlæting ofbeldis

Það var annkannanlegt að hlusta á þáttastjórnanda í morgunútvarpi Rásar 2, tala um það sem afsökun fyrir manndrápstilraun við Players um helgina, að það væri svo mikil reiði í þjóðfélaginu.  

Ég vona að þessi annars ágæti útvarpsmaður biðjist afsökunar á svona bulli þegar færi gefst.

Það er aldrei afsökun að ráðast á annað fólk og misþyrma því. Hvað þá að sparka ítrekað í höfuð á liggjandi fólki.  Slíkt hefur leitt til varanlegra örkumla ef til vill dauða.

Áður fyrr gátu menn látið hnefana tala, en þeim viðskiptum lauk þegar annar lét undan síga eða féll. Nú gerist það aftur og aftur að hópur fólks ræðst að liggjandi bjargarlausum einstaklingi með höggum og spörkum. Það er ógeðslegt og óverjandi.

Fjölmiðlafólkið ætti að hætta að tala um reiðina í þjóðfélaginu eða vísa til hennar sem afsökun fyrir afbrigðilegri og andfélagslegri hegðun.  Það er bull í þágu ofbeldisfólks, bófa og drullusokka.

Fjölmiðlafólk þarf jafnan að gera sér grein fyrir hvað mikla ábyrgð það ber. Við mundum ekki búa í jafnafgerandi bullukollusamkomfélagi og raun ber vitni ef við hefðum fleiri fjölmiðla og fjölmiðlafólk sem gerði sér grein fyrir ábyrgð sinni og mikilvægi þess að leggja mál fyrir af skynsemi.

 

Auðlindir og þjóðaratkvæði

Stuðfólkið Björk og Ómar hefur haldið söngvahátíðir til að vekja athygli á undirskriftarsöfnun. Rúmlega 48 þúsund undirskriftir hafa komið undir áskorun sem er verulegum annmörkum háð. Talsmaður samtakanna telur þetta vera boð um allsherjar þjóðnýtingu orkuauðlinda og er helst á honum að skilja að þar eigi að fara á svig við ákvæði stjórnarskrár um að fullt verð skuli koma fyrir verðmætin sem taka á eignarnámi.

Nú má einu gilda hversu mikið færri undirskriftirnar eru en 48 þúsund en ég sé það á vefnum að inni í talningunni af þeim síðustu 100 sem skrifa undir eru m.a. Kalli kúkur og 7777 ásamt ýmsum öðrum vafasömum aðilum.  Hvað sem því líður þá er ljóst að mikill fjöldi skrifar undir þessa áskorun. Þess vegna er slæmt að hún skuli vera jafn ómarkviss og röng og raun ber vitni.

Áskorunin er svona:

"Ég undirrituð/undirritaður skora á stjórnvöld að koma í veg fyrir söluna á HS Orku og skora jafnframt á Alþingi að láta fara fram þjóðaratkvæðagreiðslu um eignarhald á orkuauðlindum Íslands og nýtingu þeirra."

Nú er þess ekki getið af stuðboltunum hvað þá talsmanninum að salan á HS Orku hefur þegar farið fram.  Áskorunin er því marklaus hvað það varðar eins og  talsmaður hópsins viðurkenndi í viðtali við Karl Th. Birgisson í útvarpi fyrir nokkru. Eðlilegra hefði verið að hópurinn hefði orðað fyrri hluta áskorunarinnar þannig:  "Ég undirrituð/undirritaður skora á stjórnvöld að eyða 32 milljörðum af almannafé til að þjóðnýta orkuréttindi Magma Energy."   Ætli þúsund manns hefðu verið tilbúnir til að beina þeirri áskorun til stjórnvalda? Þetta er það sem Magma fjárfesti fyrir þegar í maí 2010.

Varðandi síðari hluta áskorunarinnar þá er spurt, gildir það sama um allar orkuauðlindir, nýtingu þeirra og eignarráð? Hvað með bæjarlækinn, vindorkuna og heita vatnið sem búandkarlar nota sumsstaðar til að gera heimarafstöðvar og/eða til upphitunar? Ótal fleiri spurninga mætti spyrja

Vatnsréttindi hvað með þau? Mikil umræða hefur verið um vatnalög og margir komið þar að. Má e.t.v. minna á gott starf Lúðvíks Bergvinssonar fyrrum þingflokksformanns Samfylkingarinnar og nefndar hans um þau atriði, en þar fór fram mikil og flókin sérfræðivinna. Hvað í sambandi við þá löggjöf vill fólk að greitt verði þjóðaratkvæði? Það kemur ekki fram í þessari yfirborðslegu og að hluta til villandi áskorun.

Það hefði verið betra ef áskorunin hefði fjallað um að taka upp svipaða löggfjöf og er í Alaska varðandi eignarráð á þjóðarauðlindum, en þangað tel ég að við Íslendingar eigum að leita fyrirmynda.

Jóhanna Sigurðardóttir ætlar að setjast niður með þeim Ómari, Björku og Jóni aðstoðarmanni til að ræða málin. Fróðlegt verður að vita hvernig þeim viðræðum verður háttað. Skyldi Jóhanna ætla að ræða það af hverju ríkisstjórn hennar vildi ekki kaupa vatnsréttindin af HS Orku, yfirtaka þau eða semja við Magma um styttingu nýtingartímans. Skyldi hún ætla að ómerkja það mikla starf sem ýmsir sérfræðingar hennar eigin flokks hafa þegar unnið á þessu sviði. Skyldi hún ætla að boða fráhvarf frá reglum  Evrópusambandsins í þessum málaflokki. Eða skyldi hún ætla að segja stuðboltunum og Jóni aðstoðar að þetta sé allt saman tóm vitleysa. Fróðlegt verður að heyra hver niðurstaðan verður af fundinum og hvort forsætisráðherra hefur dug í sér og uppburði til að tala mannamál við mannskapinn  og segja því skoðun sína tæpitungulaust. En ekki síður láta þau vita hvað hún ætlar að gera og hvað ekki.