Öfgamenn með skrýtnar jaðarskoðanir

Guðmundur Andri Þórsson þingmaður Samfylkingarinnar sagði í ræðu á Alþingi í gær að öfgamenn með skrýtnar jaðarskoðanir ættu ekki að ráða ferð þegar málefni Ríkisútvarpsins væru til umræðu. Lýðræðishugmyndir þingmannsins eru því þær að aðeins útvaldir með ásættanlegar skoðanir megi hafa skoðun og þeir í Samfylkingunni séu þeir einir sem hafi dómsvald í málinu.

Þessi ummæli þingmannsins eru í samræmi við þá skoðun forustufólks Samfylkingarinnar, að þeir einir séu með ásættanlegar skoðanir og geti því talað úr háhæðum og dæmt alla aðra sem taka þátt í pólitískri umræðu. Samfylkingarfólk telur sig almennt þess umkomið að tala úr hásætum heilagleikans niður til annarra vegna skoðana þeirra.

Ummælin lét þingmaðurinn falla þegar rætt var um frjálsa fjölmiðlun gagnvart ofurvaldi Ríkisútvarpsins. Þingmaðurinn telur ófært, að frjáls samkeppni fái að ríkja á fjölmiðlamarkaði, en skylda skuli alla borgara landsins til að greiða til RÚV. 

Spurning er hvort það eru ekki einmitt öfgamenn með skrýtnar jaðarskoðanir sem afneita frjálsu markaðshagkerfi og heimta að fólk borgi fyrir fjölmiðlun, sem það hefur engan áhuga á og stuðli þannig að fákeppni á fjölmiðlamarkaði. 

Í máli þingmannsins kom líka fram, að mikill meirihluti þjóðarinnar styddi Ríkisútvarpið og vildi hag þess  hinn mestan. Liggur fyrir einhver nýleg könnun á því. En sé svo er þá nokkuð vandamál að veita fólki fjölmiðlafrelsi? Þeir sem vilja greiða fyrir áskrift að RÚV geri það, en þeir sem hafa ekki áhuga á því verði þá lausir undan því oki. Miðað við þróun á fjölmiðlamarkaði er það þá ekki hið eðlilega en frávikin skrýtnar jaðarskoðanir.

Er ekki valfrelsi, frjáls samkeppni og lýðræði það sem almennt er talið hefðbundnar skoðanir í lýðræðisþjóðfélagi? Sé svo þá má spyrja hvort að þingmaðurinn hafi ekki verið að sneiða að sjálfum sér þegar hann talar um öfgamenn með skrýtnar sérskoðanir.

En þó svo sé, þá á slíkt fólk eins og Guðmundur Andri Þórsson sama rétt og aðrir til að halda fram sínum sérskoðunum hversu svo galnar sem einhverjum öðrum kann að finnast þær og reyna að vinna þeim fylgi með lýðræðislegum hætti. Mikið ósköp væri æskilegt að Samfylkingarfólk færi að tileinka sér þessar grunnhugmyndir lýðræðisins.

 

 

Vondu kapítalistarnir og bjórinn.

Í frábærum þætti Veröld sem var sem sýndur var um helgina í sjónvarpinu var fjallað um fyrirbrigðið bjórlíki og afnám banns við bjórsölu. 

Vafalaust finnst mörgum skondið í dag, að það skuli hafa verið leyft að drekka sterk vín, meðalsterk vín og létt vín, en ekki bjór. En það tók heldur betur tíma að ná meirihluta stuðningi á Alþingi við að leyfa bjórinn. 

Í ofangreindum þætti var viðtal við Guðnýju Halldórsdóttur vegna bjórbannsins, en faðir hennar Nóbelsskáldið Halldór Kiljan Laxnes var einlægur stuðningsmaður þess að bjórinn yrði leyfður. Í viðtalinu sagði Guðný að vondir kapítalistar hefðu staðið á móti því að bjórinn yrði leyfður. Það er rangt. Það voru góðir kapítalistar, sem náðu því fram.

Fyrst flutti Pétur Sigurðsson frumvarp til breytinga á áfengislögum þess efnis, að bjór yrði leyfður. Síðan flutti ég frumvarp um að bjór yrðu leyfður og það í tvígang og þeir sem voru meðflutningsmenn á frumvarpinu sem fór í gegn með breytingum voru þeir Ingi Björn Albersson og Geir H. Haarde eða allt þingmenn Sjálfstæðisflokksins. Þannig að fyrirstaðan var ekki hjá kapítalistunum Guðný. 

Staðreyndin er líka sú að lengi vel var einn flokkur sem skar sig úr og hafði flokkslega afstöðu gegn því að bjór yrði leyfður en það var Alþýðubandalagið helsti andstöðuflokkur okkar kapítalistanna, en mikill meirihluti þingmanna Sjálfstæðisflokksins greiddi ávallt atkvæði með því að bjór yrðu leyfður í landinu.

Það hefði því verið réttara hefði Guðný sagt að það hafi verið vondu kommarnir sem voru á móti því að fólk nyti frelsisins, en kapítalistarnir hefðu barist þá sem fyrr fyrir frelsinu.

Halldór Kiljan Laxnes, var eins og áður sagði einlægur áhugamaður um að bjórinn yrði leyfður og var að því leyti í andstöðu við flokkinn sem eignaði sér hann. Hann skrifaði ítrekað greinar í blöð því til stuðnings og hafði nokkrum sinnum samband við mig eftir að ég flutti frumvörp um að leyfa bjórinn og lagði mér margt til, sem ég notaði í framsöguræðu mína í málinu á Alþingi á sínum tíma með leyfi höfundar.  

 

Eru bara sumir verðugir launa sinna?

Gjörskyggnir Íslendingar gerðu sér grein fyrir því, að kæmi til þess, að alþingisfólk tæki sér 44% launahækkun skv. niðurstöðu Kjararáðs um launakjör alþingisfólks og háembættismanna, þá mundi það leiða til ófarnaðar í þjóðfélaginu. 

Sumir urðu til að vara við þ.á.m.Styrmir Gunnarsson fyrrum ritstjóri, sá sem þetta ritar og margir fleiri. En stjórnmálastéttin lét sér þau varnaðarorð í léttu rúmi liggja. Pólitísk samstaða myndaðist um það á Alþingi að þingmenn tækju sér 44% launahækkun.

Í frétt í Fréttablaðinu í dag segir fyrrum fjármálastjóri Alþingis Karl M. Kristjánsson frá því þegar hann var kosinn í sveitarstjórn í litlu hreppsfélagi við höfuðborgina, þá hafi hann séð, að þar höfðu sveitartjórnarmenn hækkað greiðslur til sín og nefndarlaun um það sama og alþingisfólk skammtaði sér.

Karl bendir á, að á sama tíma hafi laun fólksins sem vinnur fyrir sveitarstjórnirnar ekki fengið neina launahækkun. Sama gildir raunar um ríkisstarfsfólk. Þrátt fyrir að þingfólk hafi hækkað laun sín um 44% þá datt því ekki í hug, að skrifstofulýðurinn hjá ríkinu eða aðrir launaþrælar þar á bæ ættu rétt á nokkurri launahækkun í líkingu við fína fólkið á Alþingi eða í sveitarstjórnum.

Þá hefur komið í ljós að bæjar- og sveitarstjórar höfðu tekið sér gríðarlegar launahækkanir víða jafnvel umfram það sem Kjararáð skenkti alþingisfólki svo rausnarlega. 

Finnst stjórnmálastéttinni virkilega skrýtið að almennt launafólk telji sig eiga rétt til kjarabóta til jafns við það fólk, sem að hluta til mundi ekki einu sinni fá vinnu væri það á hinum almenna vinnumarkaði og engin nein ofurlaun?

Hætt er við að stjórnmálafólk sem þannig hagar sér þrjóti örendið fyrr fremur en síðar. Alla vega ættu kjósendur að hlutast til um það.

Huglæg þráhyggja og forræðishyggja

Dagur B. Eggertsson borgarstjóri hefur verið haldinn þeirri huglægu þráhyggju, að Borgarlínan svokallaða mun leysa allan vanda í samgöngumálum höfuðborgarsvæðisins. Nú hefur Dagur eignast samherja í þessari þráhyggju, en það er Helga Vala Helgadóttir alþingiskona.

Í grein sem Helga Vala skrifar í Morgunblaðið þ.21.september s.l. fjallar hún um stórátak ríkisstjórnarinnar í loftslagsmálum og segir að stinga megi "þessu stórátaki í loftslagsmálum strax ofan í skúffu og stimplað, falleg orð á blaði, en lítið í verki" Ég vona að hún hafi rétt fyrri sér.

Ástæða þess að Helga Vala kemst að þessari niðurstöðu varðandi stórátakið í loftslagsmálunum er sú, að ríkisstjórnin hugsar ekki um það mikilvæga skref að fækka einkabílum á götum borgarinnar. Eins og Dagur hefur hamast við að reyna að gera með litlum árangri.

Þau Dagur og Helga Vala eiga það sameiginlegt að vilja hafa vit fyrir fólki og segja því hvernig það á að hegða sér og ganga iðulega langt í forræðishyggjunni. Að þeirra mati er vont að fólk skuli aka um á einkabílum. 

Nú er það svo að furðufyrirbrigði ríkisstjórnarinnar um stórátak í loftslagsmálum tekur forræðishyggju Helgu Völu og Dags fram að nokkru leyti. Skv. áætluninni á að banna fólki að kaupa og nota bíla sem brenna jarðefnaeldsneyti. En það er ekki nóg að mati Helgu Völu enn frekari tálmanir skulu lagðir í götu einkabílsins og þá er það Borgarlínan sem leysir allan vanda. 

Í bið eftir Borgarlínunni mega síðan íbúar höfuðborgarsvæðisins norpa í kulda og norðangarra af því að það er gott að ferðast með þessum nýmóðins strætó og þetta forræðishyggjufólk nú í öllum flokkum telur að Borgararnir séu þess ekki umkomnir að velja sjálfir með hvaða hætti þeir telja hentugast að komast milli staða. 

En jafnvel þetta er ekki nóg fyrir Helgu Völu lengra skal haldið. Spurningin er hvort hún skrifar næst pistil um að allir skuli neyddir til að borða skv. matseðli frá Lýðheilsustöð ríkisins.

Sannleikurinn er sagna verstur

Amineh Kakabaveh er 47 ára Kúrdi frá Íran og hún barðist í röðum Peshmerga. Þessi kona er ekki líkleg til að vera hægri sinnaður pópúlisti, rasisti og á móti Íslam(Íslamophope)

Hún var dæmd til dauða í heimalandi sínu og flúði til Svíþjóðar 1992. Hún var ólæs þegar hún kom til Svíþjóðar, en fór í skóla m.a. háskóla og gekk í Vinstri flokkinn í Svíþjóð. 

Saga hennar er saga um innflytjenda sem gekk frábærlega vel í framandi landi. Hún varð þingmaður Vinstri flokksins (sem er lengst til vinstri)En þarf nú á lögregluvernd að halda allan sólarhringinn vegna hættu sem henni stafar af trúarsystkinum sínum og vinstri öfgahópum.

Glæpur Kakabaveh var sá að gera athugasemdir við þöggunina um innflytjendamál í Svíþjóð. Hún hefur gagnrýnt það hvernig Svíar hafa tekið á móti 400.000 þúsundum hælisleitenda frá 2012 og segir að Svíþjóð hefði haft innflytjendavandamál í 20 ár og þetta fjölmenningarsamfélag hafi leitt til aðskilnaðar og hliðstæðra samfélaga, sem lifa hvert út af fyrir sig.

Kakabaveh bendir á að umræðan um fjöldainnflutning fólks sé sjúkleg og raunar megi ekki ræða um málið og þess vegna séu Svíþjóðardemókratar hetjur almennings af því að þeir segi það sem aðrir flokkar þora ekki að segja þrátt fyrir að milljónir fólks hafi áhyggjur af þessum málum. 

Hvernig brást svo Svíþjóð við þessum orðum konu, sem er vinstri sinnuð,femínisti og innflytjandi? Allt í einu varð hún úrhrak vinstri elítunnar og er ógnað af Íslamistum. Vinstri flokkurinn hafnaði því að setja hana á lista flokksins af því að þeir telja hana vera rasista.

Athyglisert,að Kúrdi frá Íran, sem gagnrýnir innflytjendastefnu Svía  og er vinstri sinnaður femínisti skuli allt í einu vera orðin hægri öfgamaður vegna þess eins að hún gagnrýnir innflytjendastefnu Svíþjóðar. 

Saga Kakabaveh sýnir vel hversu sjúk umræðan um innflytjendamálin eru í Svíþjóð.

Það er nauðsynlegt að Íslendingar bregðist við og láti ekki það sama henda sig og Svía, að brennimerkja sannleikann sem lygi.

Jógúrt eða Kóka Kóla

Kóka Kóla er ekki talið til hollustuvara og er það ekki. Sykurmagn í Kóka Kóla er himinhátt. Jógúrt er aftur á móti talið til hollustuvara, en allt of fáir vita að sykurmagn í Jógúrt er iðulega hærra en í Kóka Kóla.

Foreldrar sem troða Jógúrt ofan í börnin sín vita sjaldnast um að oftar en ekki er um stórskaðlega næringu að ræða með litlu næringargildi.

Í nýlegri könnun sem gerð var í Bretlandi kemur í ljós, að aðeins grísk jógúrt og hrein jógúrt(natural)eru með lítinn sykur. Öll önnur jógúrt er hásykruð fæða, sem inniheldur iðulega helming af ráðlögðum dagsskammti sykurs.

Það er litið á jógurt sem heilsuvöru mun frekar en ávaxtasafa og sykraða gosdrykki, en staðreyndir úr könnuninni sýna að jógúrtin er iðulega sínu verst.

Hér á landi eru sykraðar mjölkurvörur afar vinsælar og hætt er við að við sláum jafnvel Breta út hvað varðar ofboðssykrun mjólkurvara. Væri ekki ráð, að kanna þetta hér á landi með sama hætti og í Bretlandi.

Það er út af einhverju, sem við erum orðin feitasta þjóð í Evrópu og þar kemur fleira til en ofboðssykruð jógúrt.  

Sænska siðferðiskenndin. Engin er nyfiken lengur.

Í gær voru skemmtilegar leiðtogaumræður í sænska ríkissjónvarpinu. Frammistaða ríkissjónvarpsins hefur verið til fyrimyndar í þessari kosningabaráttu og þangað til í gær þegar annar af tveim stjórnendum leiðtogaumræðnanna vék af vegi hlutleysisins og hlutlægninnar og mótmælti harðlega sjónarmiðum Jimmy Åkesson þegar hann sagði "sumir innflytjendur passa ekki inn í sænkst samfélag" 

Í sjálfu sér var engin þörf á því fyrir stjórnandann að andæfa þessum sjónarmiðum þar sem tvær kynsystur hennar formenn sinna flokka höfðu gert það harðlega. En hún gerði það samt og blandaði sér því í umræður með ósmekklegum og ómálefnalegum hætti. Fraukurnar þrjár sem máttu ekki vatni halda yfir þessum ummælum sjá greinilega eða vilja ekki sjá það sem er og hefur verið að gerast í landi þeirra. 

Ef til vill sér elítan ekki nema hluta af þeim veruleika sem almenningur í Svíþjóð og sænska lögreglan sér í sambandi við innflytjendur. Þar utan má ekki segja sannleikann í Svíþjóð um vandann sem stafar af innflytjendum og eru þeir ekki einir um það þó þeir gangi hvað lengst. 

Þessi ummæli Jimmy Åkesson um að sumir innflytjendur passi ekki inn í sænskt samfélag. Eru þau rétt eða röng. Passa innflytjendur sem lifa í samræmi við Sharia lög, neita að læra sænsku og stunda bílabrennur inn í sænkst samfélag? Að sjálfsögðu ekki. Skyldu þeir sem búa í Roesngården í Malmö almennt passa inn í sænskt samfélag. Sænska lögreglan fer ekki inn í hverfið nema vel víggirt og hópum saman. Skyld það vera vegna þess að íbúarnir passa svo vel inn í sænskt samfélag. 

Svo var það eins og danskurinn segir Alle tiders þegar fréttstofa RÚV fékk til sín svonefndan fréttaskýranda til að fjalla um þetta hneyksli þáttastjórnandans, sem ruglaði um sérstakt sænskt siðferði.

Vá sænsku klámmyndirnar, jeg er nyfiken gul, röd og blå eru greinilega ekki lengur á dagskrá í sænsku samfélagi af því að siðferðið er svo sérstakt og á svo háu plani í Svíþjóð. Eða er allt í lagi með jeg er nyfiken gul, röd eller blå og það er bara sannleikurinn í innflytjendamálum, sem hreyfa við stinga prjóni eða þaðan af hættulegra vopni í sænsku siðferðiskenndina.  

Karl Marx Stadt sama sem Chemnitz lygi og sannleikur

Einu sinni var borg í Þýsklandi sem hét Karl Marx Stadt. Hún var fyrirmyndarborg og til sýnis í hinu Kommúníska Austur-Þýskalandi.  Nú heitir hún Chemnitz og þar hafa hópar venjulegra Þjóðverja mótmælt undanfarna daga, morðum og nauðgunum sem innflytjendur eru sekir um. Í frásögn helstu fréttamiðla eru mótmælendur kallaðir hægri öfgamenn, yst til hægri eða nasistar. Sannleikurinn er sá að einhverjir slíkir eru í hópnum, en þeir eru minnihluti mótmælendanna.

Þýskur maður var myrtur fyrir nokkrum dögum í borginni Chemnitz og það er kveikjan að mótmælunum. Í ljós kom að innflytjendur frá Írak og Sýrlandi eru grunaðir um morðið og reiði fjölmiðla og yfirvalda beindist að fangaverði sem sagði frá þjóðerni þeirra. Af hverju mátti ekki segja frá því?

Þjóðverjinn sem var myrtur hét Daniel Hillig 35 ára trésmiður. Fjölmiðlar hamast við að segja frá því að hann sé Þjóðverji af kúbönskum ættu. Allt í einu skipti það máli. Af hverju? Faðir hans er þýskur og móðirinn frá Kúbu. Er hann þá ekki Þjóðverji með sama hætti og maður sem er íslenskur ríkisborgari og á íslenskan föður og sómalska móður er hann ekki íslenskur. Ef hann er drepinn af innflytjendum verður hann þá allt í einu íslenskur sómali? Í stað þess að vera bara Íslendingur? Af hverju finnst þjóðarfréttastofum svona mikilvægt að tönnlast á því að hinn myrti hafi ekki verið "alvöru Þjóðverji"? 

Sögusagnir hafa verið á kreiki, hvað hafi valdið því að innflytjendurnir myrtu Hillig. Sumir segja þetta ránsmorð. Aðrir að hann hafi lent í deilum við innflytjendurna og enn aðrir að hann hafi verið að hjálpa konu sem innflytjendurnir höfðu ráðist á. Lögreglan segir ekki neitt utan þess að mótmæla því að hann hafi komið konu til hjálpar. Því miður treysta Þjóðverjar ekki lengur því sem lögreglan segir þegar kemur að innflytjendum því að hún hefur ítrekað verið afhjúpuð fyrir að ljúga til um staðreyndir mála eins og t.d. um fjöldanauðganirnar í Köln á nýársnótt fyrir nokkrum árum.  

Í blaðinu Daily Telegraph í dag segir að reiðin í Chemnitz sé ósvikin og haft er eftir íbúum, að hægri öfgafólk sé að reyna að stela mótmælunum. Pressan hjálpar þeim alla vega vel við það. 

Í mótmælagöngu í gær báru allmargir göngumenn myndir af Þjóðverjum sem höfðu verið myrtir eða nauðgað af innflytjendum. Sá hópur er stór og yfirvöld hafa reynt hvað þau geta til að ljúga til um þann veruleika sem þjóðin stendur frammi fyrir eftir asnaspark Angelu Merkel þegar hún opnaði landamærin árið 2015. Lygin og yfirhilmingin er til að koma í veg fyrir opnar raunhæfar umræður um vandamálið. Yfirvöld vonast greinilega til þess, að takist vel að hilma yfir glæpi innflytjenda, að þá hverfi vandamálið. 

Það hefur ekki verið reynslan nokkurs staðar í veröldinni. En afleiðingarnar því miður þær, að viðbrögðin verða að lokum ofsafengnari og öfgakenndari en þau hefðu orðið ef eðlileg umræða og stefnumótun ætti sér stað. 

Það er dæmigert fyrir strútshátt þeirra sem vilja opin landamæri eða verja innflytjendastefnuna í Evrópu þ.m.t. á Íslandi að segja að verið sé að búa til ógn sem sé ekki fyrir hendi sbr. Eiríkur Bergman sérfræðing í sósíalískri analýsu á pólítík. Myndirnar af Þjóðverjum sem hafa fallið í valinn eða verið nauðgað af innflytjendum til Þýskalands bera því hins vegar vitni að ógnin er raunveruleg. Hún verður enn verri meðan yfirvöld hilma yfir og ljúga að borgurunum. Slík viðbrögð yfirvalda er besta leiðin til að fæða af sér öfgar. 

Af hverju mega staðreyndirnar ekki koma í dagsljósið? Af hverju má ekki ræða þessi mál? Af hveru eru útgjöld vegna innflytjenda hér á landi falin eins vandlega og mögulegt er og allt reynt til að koma í veg fyrir alvöru umræður um málið? 

Heldur virkilega einhver að það sé til farsældar fallið?