Kolefnissporið

Á fréttastöðinni Al Jaseera var viðtal við páfa réttrúnaðar loftslagskirkjunnar Al Gore. Hann hafði þá sögu að segja, að allt væri að fara til fjandans (raunar einn ganginn enn) Ísinn í Norðurhöfum og Suðurhöfum væri óðum að hverfa, hundruð milljóna fólks væru flóttafólk vegna loftslagshlýnunar og uppblástur og eyðilegging blasti allsstaðar við auk þess sem hitinn færi stöðugt hækkandi á jörðinni vegna þess kolefnisspors sem alþýða manna stigi með atferli sínu. 

Einhvern veginn þá ríma þessar upplýsingar Al Gore ekki við raunveruleikann sem blasir við. Allt sem hann heldur fram er rangt. Auk þess sem það hefur ekkert hlýnað sem heitið getur frá aldamótum eins og Ágúst Bjarnason hefur bent skilmerkilega á. En Katrín Jakobsdóttir, sem norpar hér í 7 gráðu hita eða þaðan af minna trúir hverju einasta orði og hún og flokkur hennar, sem er innvígður í samfélag heilagra í loftslagsmálum, hefur knúið fram miklar greiðslur til réttrúnaðarkirkju Al Gore og sértök aukaframlög frá skattgreiðendum á Íslandi upp á milljarða. 

Í reikningum bílaleiga á Spáni er áskilið, að reiknað sé kolefnisspor sem hver leigjandi skilur eftir sig með akstri. Allt er það liður í áróðursstríði réttrúnaðarkirkjunnar til að fólk verði sakbitið yfir þessari sóun. Þeir sem fordæma eru fólk eins og Al Gore, Karl Bretaprins, Emma Thopmson leikkona og margir aðrir sem láta það þó eftir sér að ferðast um á einkaþotum og skilja eftir sig kolefnisspor sem nemur væntanlega því sama og öll umferð bifreiða á Íslandi. 

En í þessu efni er ekki það sama Jón og sr. Jón. Alþýðan á að blæða með hærra vöruverði og auknum sköttum á meðan yfirstétt auðfólks,sem borgar hlutfallslega miklu minni skatta hamast við að troða því inn hjá almenningi að það verði að sætta sig við skert lífskjör vegna þessara trúarbragða. 

Þessi falskenning er jafn fráleit og sú, sem sett var fram í upphafi síðustu aldar, að ekki yrði hægt að fara um New York vegna þess aða borgin yrði fljótlega full af hrossaskít og ekkert yrði við ráðið.

 

 

Hrollvekjan

Oft er reitt hátt til höggs í pólitískri orðræðu jafnvel svo mjög að þó þau séu allsendis ómakleg og fordæmanleg, að þá eru þau fyrst og fremst hlægileg. Illskeytt og rætin orðræða sem fer yfir öll velsæmismörk er jafnvel þó hlægileg sé fordæmanleg og sýnir vel innræti þess og þeirra, sem henni beita. 

Það hefur komið á óvart að undanförnu, hvað sá hópur, sem vill gera flest til að afsala þjóðinni ákvörðunarvaldi í eigin málum, ganga í Evrópusambandið, skipta um þjóð í landinu og tryggja útlendingum fullan aðgang að kaupum lands, fasteigna og annarra landgæða fer hart fram gegn þeim, sem krefjast þess, að allt vald sé í höndum þjóðkjörinna fulltrúa íslendinga sjálfra og gjalda varhug við áformum um að afsala eða deila fullveldi þjóðarinnar meir en gert hefur verið, en krefjast þess í stað að íslendingar sjálfir og Alþingi hafi fullt vald á eigin málum sér í lagi setningu íslenskra laga.

Það hefði því ekki átt að koma svo mjög á óvart, að lesa rætin ummæli um einn frambjóðanda í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í SV kjördæmi Arnar Þór Jónsson, en í Fréttablaðinu segir:

"Eins og túnfíflar finnur hressa íhaldið sér alltaf leið. Blasir nú við að þeirra næsta hrollvekja er rétt handan við hornið í líki Arnars Þórs Jónssonar sem er líklegur inn í Kraganum"

Óneitanlega er sérstakt þegar sómakær hugsjónamaður eins og Arnar Þór Jónsson, gefur kost á sér í prófkjöri, að þá skuli dynja á honum skammir frá þeim, sem vilja að helstu ákvarðanir um framtíð landsins séu teknar í Brussel. Einstakt að slíkum manni skuli líkt við "hrollvekju" og þar er farið yfir mörk eðlilegrar umræðu.

Hvað skyldi svo þessi frambjóðandi Arnar Þór Jónsson héraðsdómari hafa unnið sér til sakar hjá þessum hópi landssölufólks svo notað sé mildara orðfæri en í tilvitnaðri grein. 

Arnar hefur vakið athygli á því, að fullveldi Íslands hefur verið skert og lagasetningarvaldið hefur að hluta verið flutt til Brussel. Hann hefur krafist þess, að við höfum sjálf með eigin löggjöf að gera. Eru þessi stefnumál fullveldis og sjálfsákvörðunarréttar íslensku þjóðarinnar virkilega sá þyrnir í augum Evrópusambandssinna, að þeir telji þær hrollvekju?

Sé svo, þá er ljóst að illbrúanleg gjá er komin upp á milli þeirra sem vilja varðveita landsréttindi Íslands og sjálfsákvörðunarrétt þjóðarinnar og þeirra, sem sjá enga framtíð nema við afsölum okkur fullveldi þjóðarinnar til Evrópusambandsins. 

Þessar árásir ættu að vera hvatning fyrir frjálshuga fólk sem er annt um réttindi þjóðarinnar og framgang hennar í nútíð og framtíð til að fjölmenna á kjörstað í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Suðvesturkjördæmi og kjósa hugsjónamann eins og Arnar Þór Jónsson, sem hefur verið öflugur talsmaður fullveldis íslensku þjóðarinnar.

Draumheimi í

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir var gustmikil í ræðustól Alþingis við eldhúsdagsumræðurnar í gær. Á það skorti hinsvegar að rökrænt samhengi væri milli yfirlýsinga og fullyrðinga ræðumanns og raunveruleikans. 

Evrópusambandsvíman virðist hafa borið formann Viðreisnar af leið raunveruleikans inn í draumaheima, þess sem gengur ekki upp í Evrópusamstarfinu. Glýjan hefði þó að einhverju leyti átt að rennan af henni, þegar samningaviðræður Sviss og Evrópusambandsins fóru út um þúfur á dögunum vegna óbilgirni kommisarana í Brussel.

Fyrsta boðorðið í Evrópustefnu Viðreisnar er að lausn vandamála íslensku þjóðarinnar sé að taka upp Evru. Í gærkvöldi boðaði formaðurinn að þetta þyrfti nauðsynlega að gera strax svo atvinnulífið gæti hlaupið hraðar eins og hún orðaði það, með því að gera breytingar á EES samningnum og tengja íslensku krónuna við Evru með sama hætti og Danir gera við sinn gjaldmiðil. 

En útfærsluna á því með hvaða hætti ætti að gera þetta skorti hjá formanninum. Í sjálfu sér kemur það ekki á óvart þar sem þetta er ekki hægt. Allt hjal um að þetta sé nauðsynleg bráðaaðgerð sem hægt sé að framkvæma er því röng og því algjörlgega innihaldslaus.

Í annan stað þurfti formaðurinn að leggja lykkju á leið sína til að snupra þá þingmenn, Sjálfstæðisflokksins sem höfðu haldið fram málstað frelsisins og hún barði sér á brjóst fyrir það hún og flokkur hennar hefðu alltaf kokgleypt allar tilskipanir um sóttvarnir án þess að gera minnstu athugasemdir við þær eða velta því yfir höfuð fyrir sér hvort þær væru réttar eða rangar. Þorgerður sýnir með þessu að hún er stjórnmálamaður sem hugsar ekki þegar hún telur að forsendur sérfræðinnar heimili það ekki jafnvel þó sótt sé að frelsinu.

Loks fjallaði Þorgerður réttilega um kommúnistastefnu ríkisstjórnarinnar í heilbrigðismálum og nauðsyn þess að breyta henni. Hægt er að taka undir hvert orð sem hún sagði í þeim efnum og jafnvel ganga lengra. En kemur þessi stefna Viðreisnar þá ekki í veg fyrir að Logi hinn hugumstóri formaður Samfylkingarinnar telji Viðreisn stjórntækan flokk?

Krónan verði tengd við evruna

Ráðgjafinn snjalli

Formaður Samfylkingarinnar Logi Einarsson er maður mikilla sanda og mikilla sæva eins og alþjóð veit. Nýlega samþykkti danska þingið með miklum atkvæðamun frumvarp Mette Fredriksen forsætisráðherra Dana um breytingar á útlendingalöggjöfinni, sem er ætlað að koma í veg fyrir að hælisleitendur og annar sambærilegur mannsöfnuður leiti eftir vist í Danmörku. 

Formanninum hugumstóra Loga Einarssyni hugnast ekki þessi stefna sagði henni, að með þessu færu Danir villur vegar í útlendingamálum. Mette svaraði og sagðist mega heyra formannsins orð, en ráðin væri hún í að hafa þau að engu, þar sem þau væru glórulaus vitleysa. Logi mun ekki hafa gefist upp við svo búið heldur bent á að með þessu væru danskir kratar búnir að taka upp stefnu Piu Kærsgaard og Framfaraflokksins í útlendingamálum. Mette sem er skynsemishyggjustjórnmálamaður telur að það sé sama hvaðan gott kemur.

Hinn hugumstóri formaður Samfylkingarinnar mun síðan hafa farið hnugginn og sneyptur af samskiptamiðli þeirra Mette  sér í lagi eftir að Mette benti hinum íslenska sósíalistaforingja á, að hann og flokkur hans væri orðinn eins og nátttröll í útlendingamálunum í samfélagi norrænna krata, sem allir væru horfnir sem lengst frá "open border" leið Samfylkingarinnar.

Nú er stóra spurningin hvort Helga Vala Helgadóttir og Logi Einarsson og e.t.v. allur þingflokkur Samfylkingarinnar, muni sýna Mette Frederiksen forsætisráðherra Dana á sér skutstykkið þegar þau eiga þess kost að hlusta á hana tala, með svipuðum hætti og Helga Vala Helgadóttir gerði á Þingvöllum forðum þegar Pia Kærsgaard skoðanasystir Mette Frederiksen í þessu máli ávarpaði á hátíðarsamkomu á Alþingis fyrir nokkrum árum. Allavega ætti Helga Vala að gera það ef hún vill vera samkvæm sjálfri sér.   

Úrslit í prófkjöri.

Atlagan að stöðu Guðlaugs Þórs sem helsta forustumanns Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík geigaði. Hann fékk flest atkvæði í prófkjörinu og er því enn ótvíræður foringi Sjálfstæðisfólks í Reykjavík og full ástæða til að óska honum og Flokknum til hamingju með það. 

Sterk staða nýliðans Diljá Mist Einarsdóttur,vekur athygli,en hún vann 3. sætið með glæsibrag og er glæsilegur fulltrúi venjulegs ungs fólks innan Sjálfstæðisflokksins. Diljá hefur getið sér góðs orðs hvarvetna sem hún hefur starfað og mikils af henni að vænta í framtíðinni. 

Þingmennirnir Brynjar Níelsson og Birgir Ármannsson héldu sjó og Kjartan Magnússon og Friðjón Friðjónsson mega vel við sinn hlut una.

Nokkur atriði eru umhugsunarverð fyrir Sjálfstæðisfólk að loknu þessu prófkjöri og að fengnum þessum úrslitum.

Í fyrsta lagi er Sigríði Andersen fyrrum dómsmálaráðherra hafnað. Það er alvarlegt mál.Ekki síst fyrir það, að Sigríður er ötulasti málsvari borgaralegs frelsis innan þingflokks Sjálfstæðisflokksins. Það er alvarlegt mál þegar Sjálfstæðisfólk refsar ötulasta málsvara grundvallarsjónarmiða sjálfstæðisstefnunnar, vegna þess ótta, sem byggður hefur verið upp til réttlætingar hömlum og ófrelsi.

Í öðru lagi voru það afgerandi mistök að hafna Ingibjörgu Sverrisdóttur formanni félags eldri borgara í Reykjavík, helsta málsvara félagslegs réttlætis fyrir aldraða og verkafólk í þessu prófkjöri.

Í prófkjörinu sannaðist enn sem fyrr máttur peningana og auglýsinga í pólitískri baráttu og sýnir venjulegu fólki, hvað þarf til að ná árangri í prófkjörsbaráttu innan Sjálfstæðisflokksin. Milljónir á milljónir ofan þurfa til að koma. Þannig á það ekki að vera og má ekki vera og knýr á um að leita annarra leiða við val á frambjóðendum Flokksins í framtíðinni.

Þáttakan í prófkjörinu var góð miðað við það sem verið hefur undanfarin ár, en er léleg miðað við t.d. prófkjör Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjórdæmi þar sem um 5000 manns kusu í helmingi fámennara kjördæmi en í Reykjavíkurkjördæmnum. Þá er þessi þáttaka svipur hjá sjón miðað við það sem áður var þegar gott betur en 10 þúsund manns mættu til að kjósa í prófkjöri Sjálfstæðisflokksisn í Reykjavík.

 

Úrslit í prófkjöri.

Atlagan að stöðu Guðlaugs Þórs sem helsta forustumanns Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík geigaði. Hann fékk flest atkvæði í prófkjörinu og er því enn ótvíræður foringi Sjálfstæðisfólks í Reykjavík og full ástæða til að óska honum og Flokknum til hamingju með það. 

Sterk staða nýliðans Diljá Mist Einarsdóttur,vekur athygli,en hún vann 3. sætið með glæsibrag og er glæsilegur fulltrúi venjulegs ungs fólks innan Sjálfstæðisflokksins. Diljá hefur getið sér góðs orðs hvarvetna sem hún hefur starfað og mikils af henni að vænta í framtíðinni. 

Þingmennirnir Brynjar Níelsson og Birgir Ármannsson héldu sjó og Kjartan Magnússon og Friðjón Friðjónsson mega vel við sinn hlut una.

Nokkur atriði eru umhugsunarverð fyrir Sjálfstæðisfólk að loknu þessu prófkjöri og að fengnum þessum úrslitum.

Í fyrsta lagi er Sigríði Andersen fyrrum dómsmálaráðherra hafnað. Það er alvarlegt mál.Ekki síst fyrir það, að Sigríður er ötulasti málsvari borgaralegs frelsis innan þingflokks Sjálfstæðisflokksins. Það er alvarlegt mál þegar Sjálfstæðisfólk refsar ötulasta málsvara grundvallarsjónarmiða sjálfstæðisstefnunnar, vegna þess ótta, sem byggður hefur verið upp til réttlætingar hömlum og ófrelsi.

Í öðru lagi voru það afgerandi mistök að hafna Ingibjörgu Sverrisdóttur formanni félags eldri borgara í Reykjavík, helsta málsvara félagslegs réttlætis fyrir aldraða og verkafólk í þessu prófkjöri.

Í prófkjörinu sannaðist enn sem fyrr máttur peningana og auglýsinga í pólitískri baráttu og sýnir venjulegu fólki, hvað þarf til að ná árangri í prófkjörsbaráttu innan Sjálfstæðisflokksin. Milljónir á milljónir ofan þurfa til að koma. Þannig á það ekki að vera og má ekki vera og knýr á um að leita annarra leiða við val á frambjóðendum Flokksins í framtíðinni.

Þáttakan í prófkjörinu var góð miðað við það sem verið hefur undanfarin ár, en er léleg miðað við t.d. prófkjör Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjórdæmi þar sem um 5000 manns kusu í helmingi fámennara kjördæmi en í Reykjavíkurkjördæmnum. Þá er þessi þáttaka svipur hjá sjón miðað við það sem áður var þegar gott betur en 10 þúsund manns mættu til að kjósa í prófkjöri Sjálfstæðisflokksisn í Reykjavík.

 

Löngu tímabær samræming

Um árabil hafa fjölþjóðafyrirtæki getað nýtt sér, að hoppa frá einu ríki til annars til að lágmarka skattgreiðslur sínar eða jafnvel sjá til þess, að þær verði engar. Sú hagkvæmnir og skattasparnaður sem fjölþjóðafyrirtækin hafa notið með þessu, hafa skekkt samkeppnisgrundvöllinn gagnvart þeim fyrirtækjum, sem eiga þess ekki kost að koma í veg fyrir skattgreiðslur með þessum hætti 

Nú hafa 7 fulltrúar ríkisstjórna 7 helstu iðnríkja heims, samþykkt að samræma skattheimtu á fjölþjóðafyrirtæki og líta verður á það sem fyrsta skref í þeirri baráttu, að fjölþjóðafyrirtæki geti sjálf búið sér til sín skattakjör og notið hagræðis umfram önnur fyrirtæki til tjóns fyrir eðlilega samkeppni. 

En þetta er lítið byrjunarskref og furðulegt, að ekki skuli hafa verið hugað að breytingum á skattkerfi með alþjóðlegu samkomulagi þjóða, þar sem að skattkerfi sem var hannað og unnið með síðan frá seinni hluta síðustu aldar er fjarri því að vera réttlátt og skapa eðlilegan grundvöll frjálsrar samkeppni. 

Næstu skref verður að reyna að koma í veg fyrir feluleik og skattaskjól stórfyrirtækja og auðmanna með fjölþjóðlegu samkomulagi. 

En það er líka nauðsyn á fleiri fjölþjóðlegum samþykktum. Það gengur t.d. ekki, að fjölþjóðafyrirtæki sem eru markaðsráðandi á sviði samskiptatækni ákveði sjálf hvað má segja og hvað megi ekki segja, hver sannleikurinn sé og hver ekki og útiloki fólk og skoðanir eftir hentugleikum. Mikilvægt er að alþjóðlegar leikreglur tjáningarfrelsis verði samþykktar, en ekki ákveðnar einhliða að fésbók eða Google. 

Samkomulag G7 um fjármagnstekjuskatt í höfn

Aftur til fortíðar

Í júní 1974 var ég í Berlín ásamt vini mínum Haraldi Blöndal heitnum. Við ákváðum að fara austur fyrir þáverandi Berlínarmúr, til Austur Berlínar.

Þegar við komum á brautarstöðina austan múrsins tóku við passaskoðanir og skimanir. 

Eftir þrjár atrennur skoðana að okkur félögum komumst við í gegn og inn í Austur Berlín. 

Í gær kom ég til landsins frá útlöndum og þar biðu jafnmargar skoðanir og skimanir og í Austur Berlín forðum.

Svona er þegar stjórnvöld telja einstaklinga fyrirfram hættulega, jafnvel þó þeir hafi vottorð upp á hið gagnstæða. 

Annað sem mér fannst annkannanlegt. Enginn af þeim sem ég þurfti að eiga samskipti við í þessum þrem móttökustöðum Cóvíd óttans talaði íslensku. Hvað varð að þjóðernislegum metnaði þessar þjóðar varðandi íslenska tungu. Hvers eiga Íslendingar að gjalda að geta ekki talað eigið tungumál í eigin landi þegar þeir meira að segja ræða við fulltrúa innlends allmannavalds.

 

Tökum Dani til fyrirmyndar í hælisleitendamálum.

Danska þingið samþykkti að senda umsækjendur um alþjóðlega vernd eins og það heitir á máli fína og góða fólksins til ríkis í Afríku meðan þeir bíða niðurstöðu sinna mála (raunar heitir það utan Evrópu en Danir hafa verið í samningaviðræðum um þetta við Afríkuríki) 

Þetta er það eina skynsamlega í stöðunni og því miður erum við ekki í lagasamstarfi við Dani hvað þetta varðar. 

Því miður hefur dómsmálaráðherra alveg látið þessa umræðu fram hjá sér fara og andæft gegn þessum sjónarmiðum, sem Ólafur Ísleifsson þingmaður Miðflokksins hefur sett fram og mælt fyrir. 

Eðlilegt hefði verið að Áslaug Arna dómsmálaráðherra hefði farið til móts við framtíðina og tekið Dani til fyrirmyndar í málefnum hælisleitenda í stað þess að gera Angelu Merkel að leiðtoga lífs síns í þeim efnum og galopna landið með öllum þeim kostnaði og öðrum vondum afleiðingum sem það hefur fyrir þjóðfélagið. Að þessu leyti stefnir dómsmálaráðherra í sömu átt og Angela Merkel gerði árið 2015 þegar hún galopnaði Þýskaland  með þeim hörmulegu afleiðingum sem það hafði. 

Af hverju getur fólk, sem telur sig vera framtíð í pólitík ekki áttað sig á því að borgarar þessa lands kalla á að það búi við öryggi og friðsæld í stað þess að þurfa að sæta þeim ógnunum og öryggisleysi, sem innflytjendastefna Áslaugar og Merkel færir borgurunum. 

Danir samþykkja umdeild lög um hælisleitendur

Hatursorðræðan og glæpasamtökin

Fyrir nokkru var forgangsraðað með þeim hætti í lögreglunni, að stofnuð var sérstök deild til að fylgjast með hatursorðræðu. Þeir glæpir hafa aldrei verið fyrirferðamiklir í íslensku samfélagi eða skaðað fólk verulega eða valdið því fjörtjóni.

Á sama tíma er ljóst, að að það eru önnur mál, sem skipta meira máli fyrir heill og öryggi borgaranna.

Þá er einnig ljóst, að lögreglan er of fáliðuð og hefur orðið hlutfallslega fáliðaðri á undanförnum árum, þrátt fyrir að verkefnin hafi vaxið með auknum íbúafjölda og gríðarlegri fjölgun ferðamanna. Dómsmálaráðherra hefur ekki gætt þess, að gera tillögur um og sjá svo til, að lögreglan sé svo búinn hvað varðar mannskap, tæki og aðbúnað að hún geti sinnt brýnustu verkefnum sínum. 

Það segir e.t.v. sína sögu, að á sama tíma og lögreglumenn eru uppteknir viða að skoða meinta hatursorðræðu á samfélagsmiðlum, þá skuli ná rótfestu í landinu 15 erlend glæpagengi, eftir því sem yfirmenn í lögreglunni greina frá. Þau víla ekki fyrir sér að fremja alvarlega glæpi, sem varða líf og heilsu borgaranna.

Það er óneitanlega ámælisvert,að dómsmálaráðherra skuli ekki hafa gert neitt í þessu máli og forgangsraðað fyrir öryggi borgaranna en ekki gæluverkefni.