Hjarta Pírata

Kapteinn Pírata segir að hjarta sitt slái með grísku þjóðinni. Þá átti hún við að hún hefði samsamað sig stefnu Vinstri öfga flokks Tsipiras forsætisráðherra og væntanlega þeim Grikkum sem greiða atkvæði með því að greiðslufall verði hjá gríska ríkinu. Spurning er hvort það sé skynsamleg afstaða eða ekki.

Ólíkt því sem var hér á landi þá er ekki verið að tala um skuldir óreiðumanna úti í bæ heldur skuldir gríska ríkisins.  Talið er að gríska ríkið skuldi þrefalda árs þjóðarframleiðslu, sem er langt umfram það sem hægt er að borga. Þess vegna þarf að koma til myndarleg skuldaniðurfellling sé vilji til að Grikkir komist út úr þessum hremmingum. Spurning hvort það sé í boði ef annað gengur veit ég ekki frekar en kapteinn Pírata.

Kröfur Evrópusambandsins sem þvælist fyrir vinstri stjórn Tsipiras eru þær helstar að virðisaukaskattur verði hækkaður í 23%. Að eftirlaunaaldur verði hækkaður í 67 ár. Að eyjarnar Santorini og Mykonos njóti ekki sérstaks skattahagræðis. Að dregið verði úr ríkisútgjöldum. Ekkert af þessu virðast ósanngjarnar kröfur miðað við skattheimtu og ríkisútgjöld og umfang ríkisumsvifa í öðrum Evrópuríkjum.

Yfirlýsing kapteins Pírata felur í sér þá afstöðu. Að ríkisstjórnir eigi ekki að borga skuldir sínar. Í öðru lagi að ríkisstjórnir sem eru að biðja skattgreiðendur annarra Evrópuríkja  um hjálp eigi ekki að þurfa að taka til heima hjá sér.

Hver á þá að borga ágæti kapteinn?

Verði greiðslufall hjá gríska ríkinu lendir meir en helmingur skulda þess á evrópskum skattgreiðendum.  Slær Píratahjartað þá ekki með fátækum skattgreiðendum á Írlandi, Spáni, Ítalíu og Portúgal sem þurfa þá að borga skuldir óreiðumannanna á Grikklandi.

Stríðsæsingar og flóttamenn

Erdogan forseti Tyrklands hefur ásamt stjórnum Saudi Arabíu, Katar og Bandaríkjanna stutt uppreisnina í Sýrlandi með vopnum og gríðarlegum fjárframlögum. Fullyrða má að hefðu þessi ríki ekki stutt við uppreisnina eins og þau hafa gert væri henni löngu lokið með ósigri uppreisnarliðsins og engin flóttamannavandamál í Sýrlandi.

Erdogan Tyrkjaforseti krefst þess nú að Evrópuríki taki við fleiri flóttamönnum sem hrakist hafa frá heimilum sínum vegna útþennslustefnu hans dómgreindarlausrar utanríkisstefnu Bandaríkjanna undir Obama. Væri ekki rétt að þeir sem hafa búið til vandamálið taki afleiðingunum af því.

Ævintýramennska Bandaríkjanna varðandi borgarastyrjöldina í Sýrlandi er ótrúleg. Þeir hafa í raun búið til vígasveitir öfgafullra Íslamista, vopnað þær og fjármagnað. Eftir mistökin sem þeir gerðu í Afganistan þegar þeir bjuggu til Al Kaída mætti ætla að þeir hefðu næmari skilning á því að vígamennirnir sem berjast gegn óvinum þeirra verða ekki englar með því

Af hverju er Evrópa gjörsamlega sofandi í þessu máli og leyfir Tyrklandi, Bandaríkjunum, Katar og Saudi Arabíu að búa til þetta ástand. Milljónir fólks á flótta. Þjóðarmorð, konum nauðgað í hundraða tali dag hvern og þær seldar mannsali auk ýmiss annars hryllings. Hvað lengi ætlar Evrópa að horfa upp á þennan hrylling og ímynda sér að Bandaríkin geti verið leiðtogar í siðvæðingu heimsins?

Hvika þeir nú allir nema Eiríkur.

Flestir eru sammála um að leið ríkisstjórnarinnar til að aflétta gjaldeyrishöftum sé vel heppnuð og betri en nokkur þorði að vona. Svo góður árangur hefur náðst við undirbúning lagafrumvarpa ríkisstjórnarinnar og saminga við kröfuhafa að stjórnarandstaðan hefur tekið undir að hér sé vel að verki staðið - nema einn Eiríkur Bergmann prófessor í Evrópufræðum.

Stjórnarandstaðan með Steingrím J í broddi hefur sammælst um að tillögur ríkisstjórnarinnar séu í raun þeirra tillögur sem hafi verið fullbúnar árið 2011 þó engin hafi nokkurn tíma séð þær tillögur enda þær ofnar úr sama vef og "nýju fötin keisarans" í sögu H.C. Andersen.

Svo afkáraleg er þessi tilraun forustumanna VG og Samfylkingarinnar við að reyna að slá höfundarrétti á tillögur ríkisstjórnarinnar að það væri eins og Æri Tobbi segðist hafa kveðið Lilju, sem þá þótti það ljóð sem hafði verið dýrast kveðið hér á landi.

Samt er það einn sem hvikar ekki og það er garmurinn hann Skammkell í líki Eríkis Bergmanns prófessors í Evrópufræðum. Hann segir að það hefði mátt ná mun betri samningum en þeim sem ríkisstjórnin náði og átelur ríkisstjórnina fyrir aðför að kapítalismanum. Raunar kemur á óvart skyndileg ástúð Eíríks Bergmann á kapítalismanum en batnandi mönnum er best að lifa.

Í þessu sambandi er e.t.v. ekki úr vegi að benda á að þessi sami Eiríkur hélt því fram að samþykkja yrði fyrsta Icessve samninginn (Svavarssamninginn) annars mundi þjóðin einangrast frá öllu alþjóðlegu samstarfi- eða næsti bær við kenningar Kúbu Gylfa Magnússonar.

Með aukinni lífsreynslu hef ég orðið þess áskynja að háskólasamfélagið hefur tekið upp þá himnesku lífsspeki sem Davíð Stefánsson gerði svo einstök skil í "Sálinni hans Jóns míns" að kasta aldrei neinu á glæ hversu guðlaust sem það er. Að breyttum breytanda þá kastar háskólasamfélagið engu á glæ hversu óvísindalegt sem það þó kann að vera ef það á annað borð er komið inn fyrir hið Gullna hlið fræðamannasamfélagsins.

Tuddameldað í Brussel

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur setti iðulega hausinn undir sig eins og naut sem ætlar að stangast á við einhvern og kom þannig málum fram, en endaði með að setja allt í hnút. Afleiðing varð nánast óstarfhæft Alþingi og leiðinlegri bragur yfir þeirri stofnun en áður.

Nú hefur ríkisstjórn Sigmundar Davíðs tekið þennan ósið upp eftir stjórn Jóhönnu og virða þing og þjóð að vettugi en fara sínu fram hvað sem öðru líður.

Það er kallað að tuddamelda í spili þegar leikmaður fer sínu fram án þess að spyrja samleikendur sína að einu eða neinu. Þannig fór utanríkisráðherra að í gær þegar hann ákvað að slíta aðildarviðræðum að ESB í Brussel.

Ólíklegt er þó annað en að ráðherrann hafi haft í farteskinu samþykki ríkisstjórnarinnar en af ummælum eins þingmanns Sjálfstæðisflokksins var það ekki borið undir þingflokk þess stjórnarflokks og ekki undir utanríkismálanefnd þó meiri háttar ákvarðanir í utanríkismálum eig að bera undir þá nefnd.

Aðildarviðræðurnar hafa aldrei verið annað en sýndarmennska. Það sem ræða þarf ef við viljum vita hvort þess er kostur að Ísland geti gengið í Evrópusambandið er fiskveiðar og landbúnaður. Annað er nánast allt um samið með EES aðildinni. Aldrei var tæpt á þeim málum þau ár sem aðildarviðræður stóðu. Það var því aldrei nein alvara í aðildarviðræðunum. 

Þó aðildarviðræðurnar hafi ekki þvælst fyrir neinum og sér í lagi ekki ríkisstjórn sem er andvíg aðild, er samt mikilvægt að virða lýðræðislegar reglur og umgangast pólitíska andstæðinga af virðingu. Þess vegna hefði verið betra að fara með málið í gegn um þingið, en allra best að leggja það undir dóm þjóðarinnar. 

Miðað við það sem á undan var gengið var eðlilegt að leggja málið undir dóm þjóðarinnar enda málið það mikið rætt að einfalt hefði verið fyrir fólk að mynda sér skoðun á málinu. En tuddameldingar utanríkisráðherra og virðingarleysi fyrir pólitískum andstæðingum og jafnvel einstaka stjórnarþingmönnum kunna ekki góðri lukku að stýra.

Það er aldrei skynsamlegt fyrir ríkisstjórn að fara í bardaga sem hún þarf ekki að fara í.

Gegn Guði

Eftir að Jón Ásgeir helsti skuggastjórnandi 365 miðla hf gerði mágkonu lögmanns síns að yfirstjórnanda miðilsins var það eitt fyrsta verkið að láta fyrrverandi ritstjóra Fréttablaðsins hætta með laugardagspistla sem hann hafði skrifað um árabil. Þeir pistlar voru skrifaðir á vandaðri íslensku og fjölluðu jafnan um Evrópusambandið.

Í staðinn var Jón sem kallar sig Gnarr fenginn sem pistlahöfundur. Stílbrögð hans eru til muna einfaldari og fjalla um pistlahöfundinn sjálfan upplifanir hans og baráttu. Síðasti pistillinn sem hefði eins getað heitið "Barátta mín" fjallar um átök pistlahöfundar við Guðdóminn og þá niðurstöðu hans að Guð sé ekki til.

Raunar eru þessar hugleiðingar borgarstjórans fyrrverandi léleg eftiröpun á heimspeki Friedrich Nietsche sem sagði m.a. á næst síðustu öld: "Faðirinn í Guði hefur verið rækilega afsannaður" Niðurstaðan var síðan hin sama og hjá Jóni Gnarr að afneita allri tilvist æðri máttar af því að Guð væri dauður eða ekki til. 

Þó pistlar ritstjórans fyrrverandi hafi á stundum verið einsleitir þar sem hann fjallaði nánast eingöngu um Evrópusambandið, þá er þar þó af meiru að taka og mun víðtækra, mikilvægaara og flóknara viðfangsefni en umfjöllun Jóns Gnarr um sjálfan sig.

Hætt er við að fljótlega þrjóti Jón Gnarr örendið ef hann ætlar eingöngu að einbeita sér að umfjöllun um þetta takmarkaða viðfangsefni,sjálfan sig og barátttu sína. Þó er dæmi þess að stjórnmálamaður fyrir miðja síðustu öld í Þýskalandi hafi um árabil haldið úti skrifum um sjálfan sig og baráttu sína og endað með  því að gefa út bók um efnið,  sem hét einmitt því merka nafni

"Barátta mín."  

Úrræðið góða.

Eftir mikla umhugsun og hamþrunginn fund utanríkisráðherra NATO ríkjanna fannst loks lausn sem tryggja mun öryggi Evrópu. Fyrirfólkið í Brussel ákvað nefnilega að koma á fót sérstöku 5000 manna hraðliði.

Evrópubúar anda að sjálfsögðu léttara yfir því að slík vígasveit hraðliða skuli taka til starfa og öryggi álfunar verður að sjálfsögðu allt annað og betra. Þrátt fyrir að ISIL bardagamennirnir séu fimm sinnum fleiri þá skiptir það ekki máli þar sem hraðsveitin á fyrst og fremst að vandræðast við Rússa.  

Hraðsveitin mikla á að vera samsett af hermönnum frá Póllandi, Frakklandi, Þýskalandi, Ítalíu og fleiri landa og verður þá jafn tungumálalega hamin og her Austurríska keisaradæmisins í fyrri heimstyrjöld þar sem hermennirnir skildu illa fyrirskipanir.

Sagt er að Pútín forseti Rússlands og ríkisstjórn hans séu illa á sig komnir eftir hláturskastið sem sótti að þeim þegar þeir heyrðu af hraðliðs varnarviðbrögðum NATO og ræður ráðamanna NATO ríkjanna af því tilefni voru þýddar fyrir þá.

 

Að hluta til okkar sök.

Bandaríski þingmaðurinn Ron Paul sagði í gær að ríkisstjórnum Bandaríkjanna og Frakklands væri að hluta til um að kenna vaxandi fylgi við Íslamskar öfgastefnur. Bræðurnir sem réðust inn á ritstjórnarskrifstofur franska blaðsins höfðu eytt sumrinu til að berjast í Sýrlandi gegn ríkisstjórn Assads. En þingmaðurinn bendir á að Bandaríkin og Frakkland hafi þjálfað og sent vopn og vistir til erlendra vígamanna sem færu til Sýrlands til að berjast gegn Assad s.l. fjögur ár. Eða með öðrum orðum þegar málið snýr að Sýrlandi segir Ron Paul þá voru þessir vígamenn okkar menn og hafa  notað frönsk eða bandarísk vopn meðan þeir börðust í Sýrlandi.

Ron Paul bendir einnig á að Bandaríkjamenn og bandamenn þeirra hafi byrjað í Afganistan árið 1980 að sá öfgaskoðunum í huga Íslamskra vígamanna í þeirri von að þeir mundu bara berjast við þá sem þeim væri sagt að berjast við. En það hafi komið í ljós með árásinni á tvíburaturnana að svo væri ekki og sama væri varðandi mannvígin í París í síðustu viku. En Ron Paul segir að vestrænir stjórnmála- og fjölmiðlamenn vilji trúa hugarburðinum um að þessir vígamenn ráðist á okkur vegna þess að þeir hati frelsið sem við búum við eða séu á móti tjáningarfrelsi.

Ron Paul segir að e.t.v. sé ein leið til að skapa meira öryggi fyrir Bandaríkin og bandamenn þeirra sé að hætta að styðja þessa öfgahópa Íslamista.

Þessar skoðanir Ron Paul eru athyglisverðar og leiðir til hugleiðinga um hvað Bandaríkjamenn, Bretar og Frakkar bera mikla ábyrgð á ólgunni fyrir botni Miðjarðarhafsins og í Norður Afríku.

Saddam Hussein var steypt af stóli af Bandaríkjamönnum og Bretum og innrásin var brot á alþjóðalögum. Eftir það hefur Írak verið miðstöð hryðjuverka og gróðrarstía öfgahópa sem ekki voru til í landinu áður. Kristið fólk sem hafði búið þarna í tæp 2000 ár hefur nánast allt neyðst til að flýja land.

Í Líbýu steyptu Frakkar og Bretar Ghaddafi af stóli en við það myndaðist eyða og inn í hana hafa sótt Íslamskir vígamenn og landið er nánast óstjórnhæft og Bretum og Frökkum virðist ekki koma það við.

Í fjögur ár hafa Bandaríkjamenn, Bretar og Frakkar ásamt Tyrkjum og Saudi Aröbum þjálfað íslamska vígamenn til að steypa Assad Sýrlandsforseta af stóli. Þessar aðgerðir þeirra hafa valdið flótta milljóna manna hatursárásum á kristið fólk í Sýrlandi og meiri flóttamannastraum til Evrópu en áður hefur þekkst.

Þurfa Bandaríkjamenn, Bretar og Frakkar ekki að taka utanríkisstefnu sína til endurskoðunar eða eru þeir og vestrænir fjölmiðlar öllu viti firrtir.

Kosningum afstýrt

Forsætisráðherra Svíþjóðar tilkynnti fyrir stundu að kosningum hefði verið "afstýrt". Kosningar voru ráðgerðar í mars 2015.  Í lýðræðisríki er nokkuð sérstakt að tala um að kosningum hafi verið afstýrt.

Ágreiningur var um fjárlög og Sósíaldemókratar og fylgihnettir þeirra gátu ekki komið fram fjárlögum í andstöðu við borgaraflokkana og Svíþjóðardemókrata. Nú hafa veður skipast þannig að borgaraflokkarnir sömdu við Sósíaldemókrata til að "afstýra" kosningum. Sósíaldemókratar ráða því í Svíþjóð enn um stund með fulltingi borgaraflokkana. Það er nýlunda.

Þeim holdsveiku í sænskri pólitík, Svíþjóðardemókrötum var spáð stórsigri í kosningunum í mars á næsta ári og þá bauð sænskur þjóðarsómi að komið yrði í veg fyrir það. Bandalag var stofnað til að afstýra því að þjóðarviljinn sem er ekki í samræmi við hefðbundnar skoðanir hefðbundinna sænskra stjórnmálaflokka fengi framgang. 

Miðað við stefnuskrá Svíþjóðardemókratanna þá er ekki um öfgaflokk að ræða eða hóp fólks sem boðar andstöðu við lýðræði eða lýðræðislega hugsun. Glæpur þeirra er að vilja breytta innflytjendalöggjöf.

Það er veikleiki í lýðræðisríki þegar ekki má ræða mikilvæga málaflokka og þeir sem víkja frá heðbundnum skoðunum eru stimplaðir öfgafólk þó þeir berjist á grundvelli lýðræðis.  

Verðtrygging og nauðsynlegar upplýsingar.

EFTA dómstóllinn hefur dæmt að íslenska verðtryggingin brjóti ekki í bága við regluverk Evrópusambandsins. Dómur EFTA dómstólsins nú snýst um hvort upplýsingagjöf fjármálastofnana til neytenda vegna töku verðtryggðs láns hafi verið fullnægjandi. Niðurstaða dómsins er sú að útreikningur miðað við 0% verðbólgu séu ófullnægjandi upplýsingagjöf.

Hvaða þýðingu það hefur er erfitt að segja vegna þess að í því efni er EFTA dómstóllinn óræðari en véfréttin í Delfí í Forn Grikklandi. Ítrekað er vísað til þess að það sé fyrir íslenska dómstóla að dæma um það hvaða afleiðingar það hafi. Þá er einnig vísað til þess hvað neytandi vissi og mátti vita.

Veruleg óvissa er um hvort einhverjir geti fengið verðtryggða lánasamninga sína ógilta á grundvelli svara EFTA dómstólsins. Miðað við orðalag og forsendur EFTA dómstólsins í málinu þá geta lögaðilar og þokkalega menntaðir einstaklingar ekki átt von á því að verðtryggðum lánasamningum þeirra verði vikið til hliðar.

Verðtrygging á neytendalánum er óréttlát og bitnar illa á neytendum. Þess vegna er nauðsynlegt að losna við hana og hafa svipuð lánakör í boði fyrir neytendur og í nágrannalöndum okkar. Lausn á því máli næst ekki fram fyrir dómstólum. Það er pólitísk ákvörðun og nýgengin dómur EFTA dómstólsins breytir þar engu. Sá dómur fjallar eingöngu um hvort að mistök við upplýsingagjöf til neytenda varði ógildingu sumra lánasamninga en tekur ekki á hinu stóra meini

VERÐTRYGGINGUNNI

Verðtryggingin verður að fara af öllum neytendalánum dómstólar munu ekki dæma hana ógilda miðað við fyrirliggjandi regluverk. Það mál verður að sækja á Alþingi. 

Má e.t.v. minna á loforð ríkisstjórnarinnar í því efni?

Vangeta og veruleikafirring

Eftir byltinguna í Úkraínu í vetur kepptust forustumenn Evrópu og Bandaríkjanna og Íslands við að heimsækja landið og fagna með byltingarforingjunum yfir þeim sigri lýðræðisins að víkja réttkjörnum forseta frá völdum og lofa stuðningi þjóða sinna.

Eðlilega taldi valdatökufólkið í Úkraínu að því væru allar leiðir færar. Bandaríkjamenn og Evrópusambandið lýstu yfir vilja til að veita Úkraínu myndarlega fjárhagsaðstoð og losa landið úr skuldum við Rússa. Stjórnvöld í Úkraínu héldu því í stríð við við fólk í austurhéruðum Úkraínu.

Eftir að Rússar tóku Krímskaga og engin lyfti litla fingri hefðu augu stjórnenda Úkraínu átt að opnast fyrir því að það eru pappírstígrisdýr sem stjórna Evrópu og Bandaríkjunum. Samt héldu þeir vígreifir áfram og sendu aukið herlið til austurhéraða landsins í stað þess að leita samninga.

Nú nokkrum mánuðum síðar hefur tæp milljón rússneskumælandi Úkraínmanna flúið heimili sín og farið yfir landamærin til Rússlands. Það hefur að verulegu leyti farið framhjá vestrænum fréttastofum. Það er engin sem flýr heimili sitt nema sá hinn sami telji sér hættu búna.

Þúsundur hafa fallið í bardögum.  Iðulega er haldið fram að Rússar aðstoði aðskilnaðarsinna og það er vafalaust rétt. Sýndar voru myndir af nokkrum rússneskum hermönnum sem farið höfðu að eigin sögn af misgáningi yfir landamærin. En það er ekki sagt frá því að meira en 300 Úkraínskir hermenn hafa farið yfir landamærin til Rússlands og Rússar verið svo vinsamlegir að semja um að láta þá lausa.

Það er ekki fjallað um það að eftir æfingar síðustu mánaða er Úkraína á barmi gjaldþrots og aðstoðin mikla úr Vestrinu lætur á sér standa. Efnahagsþvinganir gegn Rússum bitna líka á Úkraínu og tæpur fjórðungur landsframleiðslu Úkraínu er á þeim svæðum þar sem barist er.

Í dag sagði Obama Bandaríkjaforseti að Bandaríkin muni ekki koma Úkraínumönnum til aðstoðar hernarðarlega. Engin gerir ráð fyrir að Evrópusambandið geri neitt. Rússar gætu þess vegna lagt undir sig Úkraínu. Á grundvelli þessara staðreynda er súkkulaðiframleiðandinn og oligarkinn í stöðu forseta Úkraínu nú að biðja Pútin um að semja vopnahlé sem Pútin hefur nú gert. En þá er myndin sú að ekki verður betur séð en aðskilnaðarsinnar hafi unnið hernaðarlegan sigur. 

Forustumenn Evrópu hafa hist á mörgum fundum til að ræða þessi mál og ítreka vanmáttugar hótanir um aðgerðir.  Stjórnendur Bandaríkjanna hafa talað digurbarkalega, en engin innistæða hefur verið fyrir þeim orðum.  Þessir stjórnendur bera ábyrgðina á vandamálum Úkraínu. Þeir öttu Úkraínustjórn á foræðið.

Skyldu strákarnir í ISIS búast við því að sama óraunsaæið,  úrræðaleysið og pólitíski gunguhátturnin verði ofan á hjá stjórnendum Evrópu og Bandaríkjanna hvað þá varðar.  Þeir hafa nánast óáreittir framið þjóðarmorð og mannsal ásamt því að forsmá öll grundvallarmannréttindi og reglur um meðferð á stríðsföngum og herteknu fólki. Þeir hafa líka horft á það að stríðið í Úkraínu tekur hug og hjarta Evrópskra stjórnmálamanna á meðan þeir fremja hryllileg hryðjuverk og aðför að kristnu fólki sunnanmegin við Miðjarðarhafið.  

Það væri e.t.v. ráð að hætta að troða illsakir við Rússa og fá þá með í baráttuna gegn þeim hryllingi sem fólkið sunnan Miðjarðarhafsins þarf að þola og mun skola að ströndum Evrópu fyrr en síðar verði ekki brugðist við af fullri hörku.