Gyðingahatur?

Vinstri meirihluti borgarstjórnar Reykjavíkur hefur samþykkt að sniðganga vörur framleiddar í Ísrael svo lengi sem "hernám" Ísraelsmanna á landssvæði Palestínu varir".  Miðað við orðalag samþykktarinnar þá er sá skýringarkostur tækur að  vinstri menn við stjórn Reykjavíkurborgar vilji ekki hafa viðskiptaleg samskipti við Ísrael fyrr en landamærin frá 1967 hafa orðið til að nýju. Öllum er ljóst að þau landamæri verða aldrei virk aftur þannig að samþykktin tekur þá til viðskiptabanns á Ísrael um aldur og ævi miðað við orðalag tillögunnar.

Annar skýringarkostur á tillögu vinstri meiri hlutans í Reykjavík er þó e.t.v. nærtækari, þar sem þeir tala um hernám Ísraels á Palestínu.

Hvað er Palestína? Paelestína eða Filistaland, er allt það landssvæði sem núverandi Ísrelsríki tekur yfir og gott betur. Ber þá að skilja það svo að vinstri meiri hluti borgarstjórnar Reykjavikur hafi þá stefnu að Ísraelsríki hverfi af landakortinu og Gyðingar verði flæmdir burtu af því svæði sem nú heitir Ísrael. Miðað við orðalag tillögunar þá er nærtækast að skilja samþykkt meirihluta borgarstjórnar með þeim hætti.  

Vera kann að meiri hluti borgarstjórnar Reykjavíkur hafi ekki ætlað sér að samþykkja rasíska tillögu sem felur í sér megnt Gyðingahatur. Ég ætla þeim sem skipa meirihlutann það ekki, en orð geta verið dýr og samþykktin felur einmitt það sem að ofan greinir í sér.

Þó mörgum finnist framferði Ísraelsmanna ámælisvert t.d. varðandi Gasasvæðið, landnemabyggir, aðskilnaðarmúrin, hernám Vesturbakkans og ekki skuli hafa verið samið um sjálfstætt ríki Palestínumanna sem ég styð eindregið, þá er ekki hægt að horfa á Ísrael og Gyðinga með annarri mælistiku en aðrar þjóðir. Hvað t.d. með Katar og Saudi-Arabíu sem styðja hryðjuverkasamtök og eiga stóran hluta af stórverslunum Lundúnaborgar og ýmislegt fleira. Hvað með Kína eru þeir betri gagnvart Tíbet?

Vonandi hefur meiri hlutinn samþykkt þessa vitlausu tillögu í athugunarleysi, en þá má fella hana úr gildi á næsta borgarstjórnarfundi. Verði það ekki gert þá er ekki hægt að líta á það með öðrum hætti en þeim að vinstri meiri hlutinn í Reykjavík sé á móti sjálfstæðri tilvist Ísraelsríkis og hafi sérstaka andúð á Gyðingum. Þess vegna er óskandi að einhverjir í þessum meiri hluta sjái að sér og afturkalli þessa vitleysu.

 

Skikka skal stúdenta til bókakaupa

Í gær var sagt frá áhyggjum Rúnars Vilhjálmssonar prófessors í félagsfræði við Háskóla Íslands vegna þess að minna en þriðji hver stúdent við Háskóla Íslands kaupir sínar námsbækur. Rúnar telur þetta óásættanlegt og hefur hvatt til samhæfðra aðgerða.

Ekki kemur fram til hvaða samhæfðu aðgerða prófessorinn vill að gripið verði. Vafalaust skortir ekki úrræðin í frjóum hugmyndabanka starfslítilla prófessora við Háskóla Íslands. Þeim kæmi e.t.v. í hug að banna þeim sem kaupa ekki nýjar bækur að taka próf. Eða gefa nemendum sem kaupa nýjar bækur 2 í forskot í einkunn og áfram mætti telja.

Prófessorinn telur að minnihluti stúdenta HÍ kaupi nýjar bækur í Bóksölu stúdenta af því að þeir séu í yfirborðsnámi og temji sér slæmar námsvenjur. Auk þess nefnir prófessorinn að minna bóklestri sé um að kenna, námslánin séu ekki nógu góð,nemendur ljósriti og stundi ólöglegt niðurhald og gangi jafnvel svo langt að kaupa notaðar bækur.

Síðan hvenær urðu notaðar bækur verri en nýjar?

Félagsfræðiprófessornum kemur ekki í hug hið augljósa varðandi minnkandi bókakaup stúdenta. Námsbækur sem stúdentum er ætlað að kaupa eru svívirðilega dýrar. Þær eru svívirðilega dýrar m.a. vegna þess að prófessorar við HÍ ætla margir að innleysa gróða af fræðiskrifum sínum sem allra fyrst á kostnað stúdenta.

Í stað þess að vandræðast með að stúdentar kaupi ekki námsbækur eftir innlenda fræðimenn á uppsprengdu verði eða erlendar námsbækur sem fást á Amason fyrir 20-30% af verðinu sem Bóksala Stúdenta krefur fyrir sömu bók, þá væri nær að prófessorinn léti sér annt um hagsmuni nemenda sinna og annarra stúdenta. Mætti t.d. auðvelda nemendum að spara í bókakaupum m.a. með því að lærifeður litu á fræðistörf sín, sem skattgreiðendur greiða hvort sem er, sem hluta af framlagi til nemenda og gæfu þeim kost á að nálgast afrakstur fræðistarfanna á netinu eða með öðrum aðgengilegum hætti í stað þess að okra á ungu fólki.

það er ekkert annað en hrósvert að háskólastúdentar skuli í vaxandi mæli leita hagkvæmra leiða til að varðveita peningana sína og láti ekki okra á sér. Það er mikill mannsbragur af því þvert á það sem prófessorinn í félagsfræði heldur fram. Vonandi er það vísbending um að við komumst út úr okursamfélagi framleiðenda og fjármálastofnana þegar þessi kynslóð sem nú er í Háskólum landsins tekur við stjórnun þessa lands.

Valdbeitingarhugmyndir prófessorsins í félagsfræði gagnvart skynsemi nemenda sinna eru hins vegar nálægt því að vera teknar úr hugmyndabanka vinsælla stjórnmálastefna fyrir miðja síðustu öld. Það ætti hann að gera sér góða grein fyrir sem prófessor í félagsfræði.

Mjök erumk tregt tungu að hræra.

Svo mjög er hluti íslensks stjórnmalafólks rofið úr tengslum við hagsmuni launafólks og hagsmuni þjóðarinnar að það telur sjálfsagt að slíta löngu arðbæru viðskiptasambandi við Rússa. Forustufólk Samfylkingarinnar, Bjartrar Framtíðar og Pírata ber sér á brjóst og talar digurbarkalega um að við eigum hvergi að hvika og Katrín Jakobsdóttir VG tekur undir með krúsídúllum eins og henni er lagið.

Skilur þetta fólk virkilega ekki hvaða afleiðingar svona rugl í utanríkismálum getur haft fyrir alþýðu þessa lands og þjóðarhag? Kann að vera að hagsmunir íslensku þjóðarinna sé afgangsstærð hjá þessu fólki.

Hvaða hagsmuni er verið að verja? Erinda hverra er verið að ganga með þeirri fráleitu utanríkisstefnu sem utanríkisráðherra hefur mótað gagnvart Rússum? Evrópusambandsins.

Hvað með stjórnarflokkana? Hefur þetta mál fengið rækilega umræðu í þingflokkum og flokksfundum þeirra. Getur verið að þingflokkar þessara flokka hafi ekki rætt þessi mál. Getur verið að ríkisstjórnin hafi ekki rætt þessi mál á ríkisstjórnarfundum? En ríkisstjórnin ber öll ábyrgð á þessu.

Þessi helstefna stjórnmálafólks þesa lands gegn hagsmunum þjóðarinnar til að þjónusta útþennslustefnu Evrópusambandsins er svo vitlaus að mér verður orða vant. Þetta er vægast sagt sorglegt og svo vitlaust að ég get tekið undir með Agli Skallgrímssyni forföður okkar í kvæði hans Sonatoreki.

"Mjök erumk tregt tungu að hræra."

 

 

Sögulausir stjórnmálamenn

Bretar settu viðskiptabann á Ísland um miðja síðustu öld vegna þess að Ísland sótti rétt sinn til að ráða yfir eigin fiskimiðum og vernda nytjastofna hér við land fyrir ofveiði. Við leituðum nýrra markaða fyrir íslenskar sjávarafurðir en þeir voru ekki auðfundnir. Loks opnaðist á viðskipti við Sovétríkin.

Viðskiptin við Sovétríkin urðu til að rjúfa það kverkartak sem Bretar reyndu að hafa á okkur og koma í veg fyrir að smáþjóð næði rétti sínum. Allt frá þessum tima hafa Rússar verið meðal okkar traustustu og verðmætustu viðskiptaþjóða.

Þrátt fyrir að við værum ekki sammála Rússum og Sovétríkjunum í utanríkismálum þá kom það ekki í veg fyrir að þjóðirnar ættu góð samskipti og mikilvæg viðskipti. Engum stjórnmálamanni á Íslandi datt í hug að rjúfa viðskiptatengsl við Sovétríkin þrátt fyrir innrás þeirra í Ungverjaland 1956, Tékkóslóvakíu 1968 og síðar innrás í Afganistan. Í öllum þeim tilvikum voru þeir þó að ráðast með hervaldi inn í ríki sem þeir höfðu aldrei átt tilkall til.

Í dag stendur stjórnmálaelítna saman um að setja viðskiptabann á Rússland vegna yfirtöku á Krímskaganum sem hefur tilheyrt Rússum um aldir og um 90% íbúanna eru Rússar. Rússar eru tilbúnir til að svara í sömu mynt og það þýðir að tugir milljarða tapast í útflutningstekjum ár hvert. Rofni viðskiptasambandið við Rússland þá er ekki þar með sagt að því verði svo auðveldlega komið á aftur. Það þýðir árlegt tap upp á marga milljarða.

Fari svo að Rússar svari sögulausu íslensku stjórnmálaelítunni í sömu mynt þá er hætt við að lífskjör versni og kaupmáttaraukning sú sem samið var um í síðustu kjarasamningum fari beinustu leið út um gluggann og þjóðin fái að upplifa enn eina verðbólguholskefluna og versnandi lifskjör.

Er það virkilega á þær hættur sem við vilum tefla?

Hlutleysi gleðikonunnar

Utanríkismálanefnd Alþingis stóð saman um að viðhalda vitlausri stefnu í utanríkismálum. Mest kom á óvart að Píratar skyldu ákveða að fella sjálfa sig algerlega inn í flokkamunstrið á Alþingi, þannig að ekki sæist neinn munur á þeim og hinum flokunum. Tal um kerfisflokka og Pírata sem andstæður eru orðin tóm. Píratar hafanú  opinberað sig sem kerfisflokk, sem stendur fyrir viðskiptaþvingunum vegna þess að Bandaríkin og Evrópusambandið hafa sagt ríkisstjórninni og Pírötum að þannig skuli það vera.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur á Alþingi hinn mikla viskubrunn í holdgervi Vilhjálms Bjarnasonar. Vilhjálmur þessi upplýsir þjóðina úr háhæðum Háskólaspekinnar eins og honum er tamt, að ekkert hlutleysi sé til nema hlutleysi gleðikonunnar. Vissulega þurfa viðskiptafræðingsr eins og Vilhjálmur að tala og móta skoðanir sínar út frá sínum reynsluheimi og þekkingu, en hún þarf samt ekki að vera sú rétta. Ekki frekar en blindu mannanna sem skoðuðu fílinn.

Samkvæmt kenningu Vilhjálms var Ísland aldrei hlutlaust ríki. Svíar og Sviss ekki heldur af því að þjóðríki geta ekki verið hlutlaus. Það geta bara gleðikonur.

Vilhjálmur segir að Ísland eigi að beita Rússa viðskiptaþvingunum af því að þeir hafi innlimað Krímskaga hluta af öðru ríki. Íbúar þess skaga eru nánast allir Rússar,en það skiptir þingmanninn ekki máli þar sem formið ræður en ekki efnið.

Vilji Ísland fylgja kenningu Vilhjálms til hins ítrasta um að beita lönd sem hafa innlimað hluta af öðru ríki í land sitt þá er af nógu að taka í Evrópu. Pólland innlimaði hluta Þýskalands við lok síðara heimsstríðs, Króatar innlimiðu hluta af Serbíu og Hersegóvínu í átökunum í Júgóslavíu, Ítalir innlimuðu Suður Týrol,Rúmenar hluta af Ungverjalandi, Bretar hernámu Gíbralatar og áfram mætti telja. Það gæti því farið svo að Ísland ætti ekki í mörg hús að venda með viðskipti væri kenningum Vilhjálms fylgt út í æsar.

Vinsamleg samskipti við aðrar þjóðir eru mikilvæg og hlutleysi í átökum sem okkur koma ekki við. Slíkt hlutleysi er viðurkennt í þjóðarrétti. Þetta vafðist ekki fyrir merkum mönnum sem áður sátu á þingi fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Mönnum eins og m.a. lagaprófessorunum Bjarna Benediktssyni og Gunnari Thoroddsen, sem þrátt fyrir þekkingu sína töluðu aldrei úr háhæðum Hásklólaspekinnar en fjölluðu á fræðilegan hátt um hlutleysi ríkja.

Nú hefur Vilhjálmur Bjarnason andmælt þeim Bjarna Benediktssyni og Gunnari Thoroddsen og sett fram nýja kenningu í þjóðarrétti um að hlutlaus geti engin verið nema sá hinn sami sé gleðikona. 

Hvers eigum við karlmenn eiginlega að gjalda?

 

Utanríkismál eru alvörumál

Fátt er smáþjóðum mikilvægara en að eiga vinsamleg samskipti við nágranna sína og helstu viðskiptaþjóðir. Velferð og öryggi smáþjóða er undir því komið að vel takist til í utanríkismálum. Þessi staðreynd virðist hafa farið framhjá Gunnari Braga Sveinssyni utanríkisráðherra.

Til þess gæti komið að Ísland tapaði milljarða samningum um sölu afurða vegna galgopalegrar framgöngu utanríkisráðherra í garð Rússa vegna ágreinings þeirra við núverandi stjórnvöld í Kiev. 

Meðan Sovétríkin voru og hétu með þá hugmyndfræði að sameina ætti allar þjóðir í dýrðarríki kommúnismans bar nauðsyn til að varðstaða væri til að koma í veg fyrir þau áform heimsyfirráða sem valdamann í Kreml viðruðu í öllum helstu hátíðarræðum. Íslenskir ráðamenn sinntu þeirri varðstöðu af festu, en áttu samt í góðum samskiptum við Sovétríkin sem góða viðskiptaþjóð.

Samskipti Íslands og Rússlands hafa verið með miklum ágætum frá því að Sovétríkin féllu. Rússland er mikilvæg viðskiptaþjóð og við getum átt samstöðu með Rússum í mörgum málum. Þess vegna er ekkert sem afsakar það að við tökum þátt í aðgerðum gegn Rússum vegna Úkraínu. Engin þau hugsjóna- eða grundvallarmál afsaka slíkar aðgerðir af okkar hálfu.

Þegar Íslandi stóð til boða að gerast stofnaðili að Sameinuðu þjóðunum með þeim skilyrðum að við segðum Þjóðverjum og Japönum stríð á hendur árið 1945 þekktu íslenskir stjórnmálamenn undir forustu Bjarna Benediktssonar heitins sinn vitjunartíma og svöruðu því að Íslendingar væru vopnlaus þjóð og við mundum ekki taka þátt í styrjaldarátökum.

Væri sömu stefnu fylgt og reyndist þjóðinni svo vel á síðustu öld ættum við vinsamleg samskipti við Rússa. Kröfum um ómálefnalegar refsiagðerir gegn þeim væri hafnað. 

 

Hjarta Pírata

Kapteinn Pírata segir að hjarta sitt slái með grísku þjóðinni. Þá átti hún við að hún hefði samsamað sig stefnu Vinstri öfga flokks Tsipiras forsætisráðherra og væntanlega þeim Grikkum sem greiða atkvæði með því að greiðslufall verði hjá gríska ríkinu. Spurning er hvort það sé skynsamleg afstaða eða ekki.

Ólíkt því sem var hér á landi þá er ekki verið að tala um skuldir óreiðumanna úti í bæ heldur skuldir gríska ríkisins.  Talið er að gríska ríkið skuldi þrefalda árs þjóðarframleiðslu, sem er langt umfram það sem hægt er að borga. Þess vegna þarf að koma til myndarleg skuldaniðurfellling sé vilji til að Grikkir komist út úr þessum hremmingum. Spurning hvort það sé í boði ef annað gengur veit ég ekki frekar en kapteinn Pírata.

Kröfur Evrópusambandsins sem þvælist fyrir vinstri stjórn Tsipiras eru þær helstar að virðisaukaskattur verði hækkaður í 23%. Að eftirlaunaaldur verði hækkaður í 67 ár. Að eyjarnar Santorini og Mykonos njóti ekki sérstaks skattahagræðis. Að dregið verði úr ríkisútgjöldum. Ekkert af þessu virðast ósanngjarnar kröfur miðað við skattheimtu og ríkisútgjöld og umfang ríkisumsvifa í öðrum Evrópuríkjum.

Yfirlýsing kapteins Pírata felur í sér þá afstöðu. Að ríkisstjórnir eigi ekki að borga skuldir sínar. Í öðru lagi að ríkisstjórnir sem eru að biðja skattgreiðendur annarra Evrópuríkja  um hjálp eigi ekki að þurfa að taka til heima hjá sér.

Hver á þá að borga ágæti kapteinn?

Verði greiðslufall hjá gríska ríkinu lendir meir en helmingur skulda þess á evrópskum skattgreiðendum.  Slær Píratahjartað þá ekki með fátækum skattgreiðendum á Írlandi, Spáni, Ítalíu og Portúgal sem þurfa þá að borga skuldir óreiðumannanna á Grikklandi.

Hleranir og glæpir

Í gær bað Obama Bandaríkjaforseti Frakklandsforseta afsökunar á því að hafa hlerað símtöl hans og sagðist hætta því. Hann bað fyrri forseta sem sættu líka hlerunum ekki afsökunar.

Bandaríska þjóðaröryggisstofnunin hefur hlerað síma forustumanna helstu bandalagsríkja sinna auk ýmissar annarrar njósnastarfsemi sem er með ólíkindum. Miðað við upplýsingar sem fram hafa komið m.a. frá Wikileaks, hafa Bandaríkin stundað grimmar víðtækar viðskipta-og iðnarðarnjósnir auk þess að hafa njósnað persónulega um forustufólk í stjórnmálum

Vísireglan er sú að þegar upp kemst um svona athæfi þá er það einungis toppurinn á ísjakanum. Nú er komið í ljós að þjóðaröryggisstofnunin sem margir stjórnmálamenn í Bandaríkjunum vöruðu við að yrði sett á laggirnar hefur mun víðtækara njósnahlutverk en að berjast gegn hryðjuverkaógn. Krafa bandalagsþjóða Bandaríkjanna í Evrópu ætti í ljósi nýrra upplýsinga að vera að Bandaríkjamenn gerðu hreint fyrir sínum dyrum í samskiptum þjóðanna.

Það ætti einnig að vera krafa evrópskra NATO ríkja að Bandaríkin gerðu hreint fyrir sínum dyrum varðandi vopnvæðingu og fjárstyrki til hryðjuverkasamtaka og afskipti t.d. af styrjöldinni í Sýrlandi sem hefur valdið þjáningum tuga milljóna einstaklinga og stuðlað að mesta flóttamannavandamáli í nútímasögu. Þá verða Bandaríkjamenn líka að gera hreint fyrir sínum dyrum varðandi pyntingar fanga, dráp á saklausum borgurum m.a. með drónum og sérþjálfuðum vígasveitum að öðrum kosti verður það sama að gilda um forustumenn þeirra og aðra forustumenn að gera þá ábyrga fyrir meintum stríðsglæpum ef á sannast.

Á sama tíma og Bandaríkin eru sökuð um að hlera síma þjóðhöfðingja og helsta áhrifafólks í Evrópu og stýra ákvarðanatöku þeirra ríkja og hafa áhrif á viðskiptahagsmuni þá kalla þau eftir víðtækri samtöðu um baráttu gegn meintri útþennslustefnu Rússa.

Árið 2013 fóru síðustu skriðdrekar Bandaríkjanna frá Evrópu sem táknræn birtingarmynd þess að kalda stríðinu væri lokið. Nú tveim árum síðar hamast þeir við að senda skriðdreka sína aftur til ýmissa landa Evrópu vegna ímyndaðrar hættu af Rússum. Sú hætta er fyrst og fremst tilbúningur Obama forseta og starfsmanna hans í Pentagon sem vilja halda áfram stríðsleikjum á kostnað bandaríksra skattgreiðenda og láta fólk halda að það sé einhver ógn þó hún sé ekki til staðar.

Er ekki mál til komið að afskiptum Bandaríkjanna af okkar heimshluta ljúki. Framganga þeirra á þessari öld er ekki svo gæfulegur svo ekki sé meira sagt þó vissulega geti Evrópa þakkað þeim aðstoð í seinni heimstyrjöld og Marshall aðstoðina á síðustu öld. En þá voru öðru vísi menn við stjórnvölin sem höfðu ákveðin lýðræðisleg markmið og unnu samkvæmt þeim.

Hvika þeir nú allir nema Eiríkur.

Flestir eru sammála um að leið ríkisstjórnarinnar til að aflétta gjaldeyrishöftum sé vel heppnuð og betri en nokkur þorði að vona. Svo góður árangur hefur náðst við undirbúning lagafrumvarpa ríkisstjórnarinnar og saminga við kröfuhafa að stjórnarandstaðan hefur tekið undir að hér sé vel að verki staðið - nema einn Eiríkur Bergmann prófessor í Evrópufræðum.

Stjórnarandstaðan með Steingrím J í broddi hefur sammælst um að tillögur ríkisstjórnarinnar séu í raun þeirra tillögur sem hafi verið fullbúnar árið 2011 þó engin hafi nokkurn tíma séð þær tillögur enda þær ofnar úr sama vef og "nýju fötin keisarans" í sögu H.C. Andersen.

Svo afkáraleg er þessi tilraun forustumanna VG og Samfylkingarinnar við að reyna að slá höfundarrétti á tillögur ríkisstjórnarinnar að það væri eins og Æri Tobbi segðist hafa kveðið Lilju, sem þá þótti það ljóð sem hafði verið dýrast kveðið hér á landi.

Samt er það einn sem hvikar ekki og það er garmurinn hann Skammkell í líki Eríkis Bergmanns prófessors í Evrópufræðum. Hann segir að það hefði mátt ná mun betri samningum en þeim sem ríkisstjórnin náði og átelur ríkisstjórnina fyrir aðför að kapítalismanum. Raunar kemur á óvart skyndileg ástúð Eíríks Bergmann á kapítalismanum en batnandi mönnum er best að lifa.

Í þessu sambandi er e.t.v. ekki úr vegi að benda á að þessi sami Eiríkur hélt því fram að samþykkja yrði fyrsta Icessve samninginn (Svavarssamninginn) annars mundi þjóðin einangrast frá öllu alþjóðlegu samstarfi- eða næsti bær við kenningar Kúbu Gylfa Magnússonar.

Með aukinni lífsreynslu hef ég orðið þess áskynja að háskólasamfélagið hefur tekið upp þá himnesku lífsspeki sem Davíð Stefánsson gerði svo einstök skil í "Sálinni hans Jóns míns" að kasta aldrei neinu á glæ hversu guðlaust sem það er. Að breyttum breytanda þá kastar háskólasamfélagið engu á glæ hversu óvísindalegt sem það þó kann að vera ef það á annað borð er komið inn fyrir hið Gullna hlið fræðamannasamfélagsins.

Helsi er frelsi

Þingfundur er boðaður í fyrsta skipti á sunnudagskvöld. Fæstir búast við því að Alþingismenn komi saman um náttmál á helgideginum nema eitthvað verulega mikilvægt sem þolir enga bið þurfi að afgreiða með hraði.

Sumir hefðu haldið að nú ætti að taka á þeim vanda sem hefur skapast og er að skapast vegna verkfalla og setja ætti lög sem frestuðu verkföllum alla vega öryggisstétta. Nei svo er ekki. Tilefnið er að ræða nýtt haftafrumvarp frá Seðlabankanum þar sem boðað er að enn skuli gjaldeyrishöftin hert í þeim tilgangi að þau verði afnumin sem fyrst.

Óneitanlega dettur manni í hug pólitískt nýmæal George Orwell í bókinni 1984, en hann aðhylltist um tíma sömu pólitísku hugmyndafræði og Seðlabankastjóri. En sá er munurinn að George Orwell gerði upp við þá hugmyndafræði en það hefur Seðlabankastjóri ekki gert enn og gengur vel að selja stjórnarherrunum og hinu háa Alþingi að helsi sé frelsi.

Ekkert hefur verið lagt fyrir Alþingi um afnám gjaldeyrishafta, en það hlíur að koma að því fljótlega þar sem ítrekað er verið að herða gjaldeyrishöftin í því skyni að afnema þau. Ef til vill lítur ríkisstjórnin og Seðlabankastjóri þannig að að þetta sé eins og ró sem endar með að brotna í sundur ef endalaust er hert. Þannig var það alla vega með Sovétið.

Ráðlegg þeim sem ætluði að fylgjast með athyglisverðri umræðu frá Alþingi í kvöld drífi sig frekar í háttinn og lesi um þetta haftamál í fyrramálið - Ef það er þá þess virði.