Hinir hrjáðu flóttamenn í Evrópu

Skammsýnir stjórnmálamenn opnuðu Evrópu fyrir, að þeirra sögn, hrjáðum flóttamönnum, sem neyddust til að flýja til Evrópu. 

Víðtæk flóttamannaaðstoð var skipulögð og fjöldi herskipa og íslensk varðskip, hjálpuðu flóttamönnum á leið yfir Miðjarðarhafið á lekahripum til Evrópu, í stað þess að flytja þá til baka. Afleiðingin: Enn fleiri sækja í lekahripin og fleiri koma til Evrópu og fleiri farast á Miðjarðarhafinu. 

 Í aðdraganda kosninga í Þýskalandi er rætt um, að fjöldi flóttamannanna fer í orlof til heimalanda sinna þaðan sem þeir flúðu ofsóknir og hörmungar að eigin sögn. Velferðarfarþegar sem kallaðir eru flóttamenn koma svo aftur til að njóta allrar þjónustu á kostnað skattgreiðenda í móttökulöndunum.

Þetta má ekki ræða. Stjórnmálaelítan og fréttaelítan hafnar því að öfgalausar alvöru umræður fari fram um innflytjendamál. 

Á fundi þar sem Angela Merkel hitti stofnanda Fésbókar, kvartaði Merkel yfir því að alls kyns óþverralýður væri að skrifa á fésbók og gagnrýna innflytjendastefnu hennar og Evrópusambandsins og spurði hvort ekki væri hægt að koma í veg fyrir þetta. Fésbókarstjórnandinn svaraði og sagði. "We are working on it." Við erum að vinna í því. (Það gleymdist að skrúfa fyrir hljóðnemann og þess vegna heyrðu allir)

Þeir sem hafa slæmt mjöl í pokanum og segjast ekki sjá eftir neinu eins og Merkel hermir nú eftir Edith Piaf, geta það ef þeir eru ekki minntir á eigin syndir og afglöp. En nú eru þýsku fjölmiðlarnir farnir að verða svolíti óþægilegir. Merkel gæti e.t.v farið að dæmi vinar síns Erdogan eða þess sem hún þekkir frá barnæsku og hlutast til um að fjölmiðlar hagi sér. 

 

God bless Robert E. Lee

God bless you Robert E. Lee er heiti lags sem Johnny Cash söng á sínum tíma til að þakka Robert E. Lee fyrir að hafa bundið endi á borgarastyrjöldina í Bandaríkjunum með því að gefast upp þegar hann sá, að áframhaldið væri ekki annað en tilgangslaust blóðbað þar sem talið var að a.m.k. 40 þúsund manns til viðbótar mundu falla. Johnny Cash verður seint talinn í hópi hægri öfgamanna. 

Nú hafa "frjálslyndu fasistarnir" í Bandaríkjunum, sem telja sig siðferðilega yfir aðra hafnir og hafa að eigin mati einir höndlað hvað er sannleikur, krafist þess að styttur af Robert E. Lee verði fjarlægðar þar sem hann hafi verið vondur þrælahaldari og barist fyrir málsstað Suðurríkjanna, sem hafi háð styrjöld til að viðhalda þrælahaldi í Suðurríkjunum.

Nú er það svo með marga sem telja sig hafa höndlað hinn eina sannleik, að oft skortir þá almenna þekkingu m.a. í sögu.

Robert E. Lee var ekki sérstakur verndari þrælahalds. Hann gaf þrælum sínum frelsi árið 1862 og eftir borgarastyrjöldina lagði hann gjörva hönd á að sætta Suðrið og Norðrið eftir þær hamfarir sem Borgarastyrjöldin hafði valdið og vann með og fyrir Andrew Johnson forseta sem tók við af Lincoln.

Lee var ekki stuðningsmaður þess að Suðurríkin segðu sig úr lögum við Bandaríkin og það var fyrst þegar heimaríki hans Virginía ákvað að fylgja Suðurríkjunum, að hann hlýddi kalli heimaríkis síns og leiddi síðan her Suðurríkjamanna og reyndist meðal bestu hershöfðingja sögunnar. 

Fólk verður að sjálfsögðu að ráða því hvaða styttur það vill hafa og iðulega eru styttur hluti af sögu viðkomandi lands og/eða borgar. Sókn "frjálslyndu fasistanna" gegn sögulegum styttum og táknum, sem þeir telja siðferðilega ógna sinni réttlætiskennd er því miður nokkuð í ætt við bókabrennur fyrri tíma, þar sem þeir sem höndlað hafa sannleikann reyna að koma í veg fyrir óæskilegar skoðanir með því að bannfæra þær og eyða. 

Í sumar urðum við vitni að því að hópur "frjálslyndra fasista" hér á landi reyndi að koma í veg fyrir að Robert Spencer fengi að tjá skoðanir sínar, af því að þær voru ekki þóknanlegar þeim sem vilja óheftan innflutning Íslamista til landsins. En þá sigraði tjáningarfrelsið og metfjöldi sótti fyrirlestur Roberts Spencer.

Í Bandaríkjunum reynir vinstri fréttaelítan og vinstri stjórnmálaelítan að útmála þá sem vilja viðhalda sögulegum minjum eins og styttum af Robert E. Lee sem öfgafólk vegna þess að örlítill hluti þeirra sem eru í þem hópi tilheyra öfgasamtökum. Mikill meiri hluti er venjulegt fólk. Venjulegt fólk, sem áttar sig betur á sögulegu samhengi hlutanna en "frjálslyndu fasistarnir sem vilja að öllum öðrum skoðunum en sínum verði útrýmt. 

Fái "frjálslyndu fasistarnir sínu framgengt verður til alræðisríkið sem Benito Mussolini kallaði svo og George Orwell skrifaði um í bókum sínum "Animal Farm og "1984" Aðeins hin einu "réttu" sannindi mega koma fyrir almenningssjónir.

Fólk sem ann lýðræði þarf að halda vöku sinni og það skiptir í dag mestu máli að gjalda varhug við öfgaskoðunum "frjálslyndu fasistanna" til að viðhalda tjáningarfrelsi og lýðræði.

Þingmaður segir af sér

Þingkonan Theódóra S. Þorsteinsdóttir hefur ákveðið að segja af sér þingmennsku frá og með næstu áramótum, vegna þess hvað hún telur þingstörfin ómarkviss, hafi litla þýðingu og þingið sé eins og málstofa án takmarks eða tilgangs.

Fyrst svo er af hverju segir Theódóra ekki af sér nú þegar. Af hverju bíða til áramóta í málsstofunni við að sinna ómarkvissum störfum sem hafa litla þýðingu?

Gagnrýni Theódóru á vissulega fullan rétt á sér. Í tæpan áratug hefur Alþingi haldið sjálfu sér í gíslingu. Með aðkomu Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar að landsstjórninni varð erfiðara en áður, að semja um mál milli stjórnar og stjórnarandstöðu sérstaklega vegna frekju og yfirgangs Jóhönnu Sigurðardóttur og sporgöngufólks hennar.

Frá þeim tíma hafa hlutirnir þróast í þá átt að þinginu er haldið í gíslingu meginhluta þingtímans eða þangað til nokkrir dagar lifa fram að þingfrestun fyrir áramót og síðar að vori. 

Að hluta til er þetta þingforsetum Alingis að kenna, sem hafa ekki haft eðlilega stjórn á umræðum. 

Meginástæðan er hins vegar sú að stjórnmálaforingjar flokkana hafa ekki myndað nýtan samstarfsvettvang. Hvort sem fólki líkar betur eða verr þá snúast stjórnmál í lýðræðisríki jafnan um að ná ásættanlegum málamiðlunum.

Málþóf sem er alvarlegur plagsiður á Alþingi Íslands, er nánast óþekkt á þjóðþingum hinna Norðurlandanna. Í Danmörku þar sem minnihlutastjórnir eru algengari en meirihlutastjórnir koma stjórnmálaleiðtogar saman áður en þing hefst og semja í meginatriðum um þingstörfin og framgang mála. Við slíkar aðstæður eru þingstörf og þingmennska mun meir gefandi en hér á landi og hafa meiri þýðingu fyrir land og þjóð sem og þingmenn. 

Annar hlutur sem Theódóra nefnir er frumkvæðisskortur Alþingis. Það er alvarlegt mál og kom glöggt í ljós í Hruninu. Þá áttu Alþingismenn þess ekki kost að koma að málum eða eiga frumkvæði vegna þess að stjórnkerfið eins og það hefur þróast er stjórnkerfi framkvæmdavaldsins. 

Stefnumótun og umræður um meginatriði eru fátíð á Alþingi og einstakir þingmenn hafa lítið svigrúm til að koma áfram einstökum málum og skiptir þá ekki máli hversu góð mál það eru og til hvaða framfara þau horfa. Alræði framkvæmdavalshafa þ.e. ríkisstjórnar ræður og mál fást ekki tekin á dagskrá eða um þau fjallað í nefndum nema ráðherra leyfi og á þessu eru fáar undantekningar. 

Það sem þarf til að koma er aukin virðing Alþingis fyrir sjálfu sér sem stjórnvaldi. Virðing sem felst í því að Alþingi tekur frumkvæði og skoðar mál ítarlega jafnvel áður en þau eru send til úrvinnslu í stjórnarráðinu. Það gerist hins vegar allt of oft, að málum er dengt inn á þing í rétt fyrir þinghlé og þau afgreidd í snarhasti nánast umræðu- og skoðunarlaust og reynast síðan meingölluð þegar til á að taka. 

Aukin virðing Alþingis fyrir sjálfu sér felst m.a. í því að taka tillit til þess sem hver einstakur þingmaður hefur fram að færa og þeim málum sem hann flytur. Þá bera fjölmiðlar mikla ábyrgð, en eins og ég hef ítrekað bent á, þá hefur þetta svokallaða fimmta vald í lýðræðisríkinu Íslandi verið versta brotalöm lýðræðísins í landinu. 

Þegar fjölmiðlar greina frá umræðum á Alþingi eða því sem þar er að gerast, þá beinist athygli þeirra sérstaklega að fyrirspurnum til ráðherra og því þegar einstakur þingmaður viðhefur rótarlegt, groddarlegt eða dónalegt orðbragð. Fjölmiðlar sinna ekki og greina ekki frá því sem dugmiklir þingmenn hafa fram að færa, fólk sem undirbýr frumvörp og ber þau fram eftir að hafa lagt í málin mikla vinnu. 

Alþingismenn eru á kjósendamarkaði og það er mikilvægt fyrir þá að fá athygli og þeir beina því kröftum sínum að því sem vekur athygli fjölmiðlafólks. Þess vegna er fáránleikinn oft í fyrirrúmi í stað stefnufesti, málafylgju og vel unninna þingmála.

En það skiptir máli að Alþingi vinni vinnuna sína með sóma og ástundi vandað löggjafarstarf og sé miðstöð stefnumótunar í þjóðmálum. Þess vegna verður að koma Alþingi frá þeim ömurleika sem hefur heltekið þingið og til meiri virðingar. Þar verða allir að leggjast á eitt. Forseti Alþingis, Fjölmiðlafólk, einstakir þingmenn og forustufólk þingflokka, sem verða að láta það eftir sér að haga sér eins og þroskað stjórnmálafólk en láta vera að fara fram eins og óþekkir krakkar.

Dagar hinna löngu hnífa

Fyrir rúmum 80 árum var talað um nótt hinna löngu hnífa, þegar forusta þýska þjóðernissósíalistaflokksins lét taka af lífi helstu forustumenn vígsveita flokksins.

Fyrir rúmum 10 árum kvartaði þáverandi þingmaður Framsóknarflokksins Guðjón Jónsson yfir því að bakið á honum væri alsett hnífum eftir bakstungur fjandvinar síns í Framsóknarflokknum hann lifið það þó af þó pólitískt líf hans yrði ekki lengra. 

Nú hafa Framsóknarmenn dregið hnífana úr baki Guðjóns og nota þá óspart á Sveinbjörgu Birnu Sveinbjörnsdóttur borgarfulltrúa og gengur þar hart fram sá borgarfulltrúi Framsóknar sem er hinn fulltrúi þessa litla flokks í borgarstjórn Reykjavíkur. 

Aðrir fylgja á eftir, en þó verður ekki séð hvort þeir gera það tilneydir. 

Eftir að Sveinbjörg Birna benti réttilega á annmarka á skólakerfinu, sem veldur því að það gagnast í mörgum tilvikum hvorki íslenskum börnum né börnum hælisleitenda og kostar of fjár,  fór fjölmiðlaelíltan úr öllum límingum einkum þeir sem þiggja laun sín frá skattgreiðendum, en með í för var einnig liðtækur sporgöngumaður, eiginmaður aðstoðarkonu forsætisráðherra. 

Fréttin um ummæli Sveinbjargar varð helsta ekki fréttin alla verslunarmannahelgina og fréttaelítan á RÚV var með þessa ekki frétt í öllum fréttatímum nema e.t.v. í einhverjum morgunfréttatímum kl. 6 á morgnana. 

Fréttamenn RÚV drógu fram hvern forustumann Framsóknar af öðrum til að fá þá til að fjalla um og fordæma ummæli Sveinbjargar og gerðu þeir það svikalaust með mismiklum þunga samt. Nú síðast ályktaði stjórn ungra Framsóknarmanna um málið. Kom það nokkuð á óvart, þar sem þjóðin hafði ekki vitað af tilvist þeirra. 

Atgangur ríkisfréttamanna var slíkur að það minnti á þekkt kvæði eftir Stein Steinar um Jón Kristófer og samneyti hans við Hjálpræðisherinn en þar orti Steinn;

"Jón Kristófer kadett í hernum

 í kvöld verður samkundan háð 

 og lautinant Valgerður vitnar 

 um veginn að Drottins náð

 Og svo verður sungið og spilað

 á sítar og mandólín tvö

 ó komdu og höndlaðu herrann 

 það hefst klukkan rúmlega sjö"

 

Eins og í kvæðinu vitnaði fréttaelítan með sama hætti og lautinant Valgerður í kvæðinu um veginn að Drottins náð og sungu á sinn sítar og mandólín tvö þangað til að flokksforusta Framsónar áttaði sig á hvað þyrfti til að höndla herrann og brást við eins og fréttaelítan vildi.

Eftir situr framsóknarmaddaman Sveinbjörg Birna óverðskuldað með mörg hnífasett í bakinu og ekki sú fyrsta af forustufólki Framsóknar sem öðlast það hlutskipti. 

Af hverju þurfum við að fara í gegn um öryggishlið en ekki öfgaliðið?

Flugfarþegar þurfa að fara í gegn um stöðugt ákveðnari leit og öryggisráðstafanir á flugvöllum. Fara þarf úr skóm, taka af sér belti. Ekki má  hafa vökva eða krem nema í örlitlu magni. 

Af hverju er þetta svona? 

Að hluta til eru viðbrögðin umfram tilefni og beinast að öllum, en ekki þeim sem sérstök hætta stafar frá.

Af hverju er það svo?

Vegna þess að uppgjafar- og aumingjapólitík Vesturlanda segir að það megi ekki taka út þá sem eru hættulegir, heldur þurfi allir að sæta öryggisgæslu, jafnvel þó ljóst sé að engin hætta stafi af viðkomandi einstaklingi. 

Þessi öryggisgæsla varð til eftir að Palestínuarabar byrjuðu að sprengja upp og hertaka flugvélar. Enn hertist öryggisgæslan eftir árás Íslamista á tvíburaturnana 11. sept.2001 og tilraun Íslamista með sprengju í skónum til að sprengja farþegaþotu. 

Við búum því við ofuröryggisgæslu af gefnu tilefni frá Palestínuaröbum og Íslamistum.

Þann 14. júlí s.l. drápu þrír Palestínuarabískir hryðjuverkamenn tvo lögregluþjóna á Musterishæðinni í Jerúsalem og notuðu hnífa og vélbyssur í árásinni.  Þá settu stjórnvöld í Ísrael upp öryggishlið við Musterishæðina til að leita að vopnum, en vopnin sem voru notuð við hryðjuverkaárásina var smyglað þangað inn.

Þá bregður svo við að múslimar sem ætla að biðja í moskunum á Musterishæðinni neita að fara í gegn um málmleitarhliðið og telja það óbærilega ögrun og harðræði gagnvart sér.

Vinstri sinnuðu fjölmiðlarnir á Vesturlöndum jarma síðan eins og vel æfður kór með þessu fólki og telja að því sé sýnt óbærilegt harðræði, já og lítillækkun. 

En er það svo?

Eigum við sem ætlum að fara upp í flugvél að líta á það sem óbærilega lítillækkun og harðræði að þurfa að fara í gegn um málmleitarhlið á flugvöllum og fara úr skónum og taka af okkur beltin vegna hryðjuverka öfgamanna úr röðum Palestínumanna og Íslamista.

Af hverju er engin fjölmiðill á Vesturlöndum sem gerir réttmætt grín af þessu liði, sem telur sér allt heilagt en aðrir verði að þola möglunarlaust ofstæki þeirra og hryðjuverk. Já og fara í gegn um endalaus öryggishlið og þaðan af meira. Er ekki nóg komið góðir hálsar að þessari endalausu meðvirkni með ofbeldinu.

  

 

 

 

 

 

Mikilvægar kosningar í Bretlandi

Undanfarið hafa vinstri sinnaðar fréttastofur og fréttamenn eytt miklu af fréttatímum miðla sem kostðir eru af almannafé hér og erlendis sagt okkur að mjótt verði á munum í ensku kosningunum og Verkamannaflokkur Corbyn sæki jafnt og þétt í sig veðrið og auki fylgi sitt á sama tíma og Theresa May forsætisráðherra og flokkur hennar sé að tapa fylgi.

Þetta fjölmiðlafólk hefur eytt miklum tíma í að tala um að engin flokkur verði með hreinan meirihluta og jafnvel muni Íhaldsflokkurinn verða utan stjórnar. Allt eru þetta byggt á óskhyggju og draumsýnum þessara vinstri sinnuðu fréttamanna miðað við niðurstöður þeirra skoðanakannanna sem taldar eru hvað áreiðanlegastar.

Almennar kosningar í lýðfrjálsum löndum eru alltaf sigurhátíð lýðræðis. Þannig er það líka í Bretlandi í dag. Í lýðræðisríki eru skiptar skoðanir og eiga að vera það og sami flokkur sigrar ekki endalaust eins og dæmin sanna.

Þó að Íhaldsflokkur Theresu May hefði ýmislegt mátt gera betur þá fæ ég ekki séð að Verkamannaflokkurinn undir stjórn Marxistans Jeremy Corbyn vinni sigur í þessum kosningum. Tilraun hans til að gera lítið úr Theresu May og kenna henni um hryðjuverkin í London og Manchester vegna niðurskurðar til löggæslu var vægast sagt aumkunarverð og sama er að segja um kröfu hans og flokksbræðra hans um eflingu lögreglunnar- flokks sem alltaf hefur staðið á bremsunni hvað það varðar þangað til að þeir töldu að hægt væri að gera sér atkvæðamat úr hryðjuverkaógninni. Eiríkur Bergmann álitsgjafi RÚV, mundi kalla slíkt pópúlisma ef ekki kæmi til flokkur á sama róli í pólitík og hann sjálfur.

Theresa May hefur komið fram þann stutta tíma sem hún hefur verið forsætisráðherra Breta sem sterkur leiðtogi sem lætur að sér kveða og hefur ákveðnar skoðanir bæði heima fyrir og á alþjóðavettvangi. Það hefur m.a. komið í ljós á fundum hennar með Donald Trump,sem hún hefur greinilega haft jákvæð áhrif á. Ekki síður hefur hún haldið sínu í viðræðum við Evrópuforustuna varðandi Brexit.

Ekki verður séð að leiðtogi Verkamannaflokksins geti veitt sömu jákvæðu forustuna og Theresa May og verður ekki annað séð, en að Verkamannaflokkurinn sé einstaklega óheppinn með forustumann.

Þó ég spái almennt ekki um úrslit kosninga þá ætla ég samt að gera það núna og spái að skynsemin muni ráða hjá breskum kjósendum þó flokkshollusta þar í landi sé meiri en víðast annarsstaðar og Theresa May og flokkur hennar vinni góðan sigur í kosningnum. Það skiptir máli varðandi Brexit og samband Bandaríkjanna og Bretlands og raunar Bandaríkjanna og Evrópu. Corbyn getur ekki veitt þá forustu sem May hefur sýnt að hún gerir.  

Hætt er því við að óskadraumur og vonir vinstri sinnuðu fréttamannanna sem hafa bullað við okkur undanfarna daga fjari út þegar þeir vakna í fyrramálið.

Enn eitt hryðjuverkið og rödd skynseminnar.

Íslamistarnir ráðast enn gegn saklausu ungu fólki. Nú í Manchester. Þjóðarleiðtogar allt frá Guðna Th. Jóhannessyni  til Angelu Merkel hafa yfir sömu armæðis orðin og hafa verið sögð við svipuð tilvik undanfarin áratug.

Ríkisútvarpið kallar á Eirík Bergmann sem sérfræðing og hann fer einu sinni enn með ræðuna um vatn á myllu þjóðernisöfgamanna.

Nú hefur Íslamska ríkið lýst yfir ábyrgð sinni á hryðjuverkinu í Manchester og stjórnmálamennirnir láta eins og þetta sé alveg sérstakt jafnvel þó að á síðustu misserum hafi lögreglu í Bretlandi, Frakklandi, Þýskalandi og Danmörku tekist að koma í veg fyrir á þriðja tug hryðjuverkaárása. Þá forðast þessir aðilar að tala um að mörg þúsund vígamanna Íslamska ríkisins eru komnir til baka til Evrópulanda jafnt Norðurlanda sem Bretlands o.fl. landa. Af hverju er ekki talað um hryðjuverkaógnina sem Evrópu stafar af því fólki? Af því að það er ekki í samræmi vi pólitíska réttrúnað þöggunarinnar.

Þetta fólk hefur tekið þátt í aftökum með grimmilegum hætti, mannránum, nauðgunum og tilraunum til þjóðarmorðs á Yasídum og kristnum. En það er að sjálfsögðu velkomið heim eða hvað og allt orðið að hvítskúruðum kórdrengjum og stúlkum. "Vitið þér enn eða hvat"

Ungur maður hringdi í Bylgjuna laust fyrir kl.17 í dag og benti á að fjölmiðlar og stjórnmálaforingjar væru aldrei að tala um það sem máli skipti þegar svona hryðjuverk væru framin. Þorgeir Ástvaldsson hváði við, en ungi maðurinn benti honum á að aðalatriðið væri að fjalla um rót vandans, Íslamistarnir sjálfir og trúarrugl þeirra, innræting og áróður í moskum og víðar. Þessi ungi maður taldi þetta mikilvægara en að tala viðEirík Bergmann, jafnvel þó hann væri síður en svo hægri maður. 

Það var ánægjulegt að hlusta á þennan unga mann, koma sem fulltrúa almennrar skynsemi til að ræða þessi mál jafnvel þó hann segðist hvorki vera kristinn né hægri maður. Hvað sem því líður þá var hann málsvari þeirra staðreynda, sem stjórnmálaelítan og fréttaelítan vilja ekki horfast í augu við.

Stjórnmálamenn í Vestur Evrópu eru að hlaða í hryðjuverk nú og í framtíðinni með því að leyfa hatursáróðri Íslamistanna að hljóma í moskum og fjölmörgum öðrum samkomustöðum Múslima. Með því að gera ekki kröfu til samfélags Múslima um að koma af fullu afli gegn öfagafólki eigin trúarbragða. Að loka ekki landamærunum fyrir mögulegri hryðjuverkaógn og taka ekki upp virkt landamæraeftirlit. Að afnema ekki refsiákvæði um hatursáróður gegn hópum fólks en styrkja persónu- og æruvernd einstaklinga. Að berjast gegn þöggun og leyfa opin skoðanaskipti og fordæma þá sem telja sig eina handhafa þess sem má segja og ekki segja eins og dæmin sanna sbr. framákonu Samfylkingarinnar Semu Erlu Serdar, sem berst gegn tjáningarfrelsi annarra en sín og þeirra sem henni eru sammála. 

Meðan stjórnmálaelítan og fjölmiðlaelítan heldur áfram að dansa hrunadans vestrænnar menningar og neitar að viðurkenna staðreyndir er aðeins ein leið og það er að koma þessu fólki frá ef við viljum halda áfram að búa í frjálsu samfélagi,sem þarf ekki að eiga á hættu stöðuga ógn þeirra sem berjast gegn opnu frjálsu samfélagi, lýðræði og tjáningarfrelsi.  

Virkið í Sýrlandi

Frá því ér skýrt í fréttamiðlum að hersveitir stjórnarhers Sýrlands hafi sótt fram og nálgist nú rammlega víggirt virki Bandaríkjamanna og Breta í norðausturhluta landsins og hafi í gær verið um 15 mílur frá því.

Hvað þá rammlega víggirt virki Bandaríkjamanna og Breta í frjálsu og fullvalda ríki?????? 

Bandaríkjamenn sáu líka um þjálfun vígamanna í Afganistan sem síðan urðu Al Kaída o.fl. o.fl. Öll þeirra afskipti af þessum heimshluta síðustu áratugina hafa verið óverjandi og fætt af sér hörmungar sem þeir skilja ekki sjálfir að þeir bera alla ábyrgð á.

Fulltrúar Bandaríkjastjórnar segja að þetta sé virki þar sem þeir þjálfi vígamenn til að berja á Ísis. Engum sögum fer þó af sannleiksgildi þeirra staðhæfinga.

Í framhaldi og samfara þessum fréttum hafa talsmenn Bandaríkjastjórnar farið mikinn og haldið því fram að Assad stjórnin væri að láta brenna lík stjórnarandstæðinga sem hafi verið teknir af lífi og tölurnar í því sambandi eru með slíkum ólíkindum að skv. þessu þá minnir þetta á hvernig staðið var að verki í Auswitch fangabúðunum í Póllandi. Allt er þetta með ólíkindum.

Vestrænir fréttamiðlar hafa algjörlega brugðist í frásögnum af því sem er að gerast í Sýrlandi og flutt einhliða fréttir þóknanlegar ríkisstjórnum Bandaríkjanna, Bretlands, Saudi Arabíu og Flóaríkjanna, sem stóðu fyrir upphafi borgarastyrjaldarinnar í Sýrlandi og hafa fjármagnað uppreisnarmenn og leitt miklar hörmungar yfir borgara þessa ríkis.

Á sama tíma og vestrænir fjölmiðlar fluttu ítarlegar fréttir um hörmungar uppreisnarfólksins í Aleppo þegar uppreisnin var brotin á bak aftur og ítrekað var þess krafist að sókn stjórnarhersins yrði stöðvuð af mannúðarástæðum, þá hafa þeir hinir sömu fjölmiðlar þagað þunnu hljóði yfir ástandinu í Mosul sem Íraksher með stuðningi Bandaríkjanna o.fl. sækir nú að.

Gildir allt annað um hörmungar borgara Mósúl en Aleppó? Af hverju fáum við ekki hlutlægar fréttir af ástandinu mér er spurn.

Alvarleg mistök Donald Trump.

Ef mál eru hugsuð út frá almennri skynsemi sem engilsaxar nefna "common sense" hve miklar líkur eru á því að aðili sem er með yfirhöndina í styrjaldarátökum grípi til aðgerða sem hann veit að muni vekja almenna fordæmingu heimsbyggðarinnar?  Nærtækasta svarið er engar.

Í gær fjölluðu fréttamiðlar um eiturvopnaárás á yfirráðasvæði Isis í Sýrlandi þar sem það var fullyrt að stjórnarherinn hefði notað eiturgas. Það mál er til rannsóknar og þeirri rannsókn er ekki lokið. Rannsakað er hvort að staðhæfingar um að stjórnarherinn hafi beitt eiturvopnaárás séu réttar eða ekki.

Nokkrum sinnum hefur eiturvopnum verið beitt í styrjöldinni í Sýrlandi og alltaf hefur stjórn Assad verið kennt um, en í ljós hefur þó iðulega komið að svo var ekki, en frá því greina vestrænir fjölmiðlar sjaldnast.

Meðan rannsókn stóð yfir á meintum brotum  Sýrlandsstjórnar greip Donald Trump til þess ráðs að ráðast á Sýrland með flugskeytaárás. Sú árás var vanhugsuð og óafsakanleg, en er e.t.v. til marks um það að ómögulegt er að segja fyrir um það hverju búast má við af Donald Trump, en slíkt er ekki til þess fallið að auka öryggi í veröldinni.

Að vonum voru þeir einu sem fögnuðu fimbulfambi Trump, Saudi Arabar sem hafa frá upphafi fjármagnað uppreisnarhópa í Sýrlandi og Ísrael, sem hagar sér í þessum átökum eins og Frakkar í 30 ára stríðinu í Þýskalandi forðum.

Á sama tíma og bardagar standa um næst stærstu borg Íraks, Mósúl og fjöldi almennra borgara fellur á degi hverjum og borgarar þar eru án matar, læknishjálpar og jafnvel vatns, þá gera fjölmiðlar ekki grein fyrir því með sama hætti og þeir lýstu átökunum um Aleppo á sínum tíma. Hvað skyldi valda því. Í gær féllu í átökunum um Mósúl fleiri almennir borgarar en þeir sem féllu í meintri eiturvopnaárás Sýrlandsher á ISIS. En það er sjálfsagt aukaatriði.

 

Móðir allra sigra

Svo virðist sem að sigur íslenska landsliðsins í knattspyrnu hafi valdið því að þjóðinni muni fjölga töluvert níu mánuðum eftir þennan sögulega sigur.

Blaðið Daily Telegraph segir, að á Íslandi verði sigursins yfir Englandi minnst um ókomna tíð, en nú sé talið að sigurinn hafi einnig haft þá þýðingu að óvænt fjölgun barnseigna fylgi í kjölfarið. Blaðið vísar í lækninn Ásgeir Pétur Þorvaldsson í því sambandi.

Þá er bara að vona að landsliðið haldi áfram að vinna góða sigra svo að framhald geti orðið á fjölgun barnseigna með blómstrandi þjóðlífi og fleiri ánægjustundum með þjóðinni.

Er þá ekki við hæfi að segja áfram Ísland?