Að vilja veitist mér auðvelt, en ekki að framkvæma hið góða

Samfylkingin gleymdi strax í febrúar 2009 að flokkurinn hafði verið í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum í október 2008.  Hrunmálaráðherrann Jóhanna Sigurðardóttir, sem kom í veg fyrir að verðtryggingin væri tekin úr sambandi við Hrun talar jafnan eins og hún hafi ekki setið í ríkisstjórn Geirs H. Haarde 2007-2009.

Margir héldu að þetta væru elliglöp hjá Jóhönnu sem byrjuðu langt fyrir aldur fram, en nú hefur komið í ljós að svo er ekki. Þetta er Samfylkingarheilkennið. Með sama hætti og Jóhanna Sigurðardóttir var búin að gleyma því mánuði eftir að hún hætti í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum að hún hefði verið þar eða hvað gerðist á stjórnartímabilinu þá gleymdu aðrir forustumenn flokksins þessu líka. Nú hefur ný forusta Samfylkingarinnar gleymt því hvað þau og Samfylkingin hafa verið að gera síðustu 4 ár í ríkisstjórninni.

Nýja forustan leggur til að húsnæðislánakerfið verði eins og á hinum Norðurlöndunum en hefur verið á móti því í ríkisstjórn síðustu 4 ár.

Nýja forustan er á móti verðtryggingunni en engir hafa staðið dyggari vörð um verðtrygginguna síðustu 4 árin en Jóhanna Sigurðardóttir, Árni Páll Árnason og Katrín Júlíusdóttir.

Nýja forustan segir mikilvægt að eyða ekki meiru en aflað er. Ríkissjóður undir stjórn Katrínar Júlíusdóttur varaformanns Samfylkingarinnar og annarra fjármálaráðherra í ríkisstjórninni hefur eytt tæpum hundrað milljörðum árlega meir en aflað hefur verið. Fjárlagahallinnn á Íslandi undir stjórn Katrínar Júlíusdóttur er einna mestur í Evrópu.

Fleiri dæmi af Samfylkingarheilkenninu mætti nefna, en vísa má á vefinn xs.is fólki til skemmtunar. Þar eru margar lýsingar á því hvað Samfylkingin vill gera þert á það sem Samfylkingin gerði í ríkisstjórninni.  Eða eins og það er orðað í Rómverjabréfinu 7. kapítula 18. og 19. versi af Páli postula:

"Að vilja veitist mér auðvelt, en ekki að framkvæma hið góða. Hið góða, sem ég vil, gjöri ég ekki, en hið vonda, sem ég vil ekki, það gjöri ég.

Nektin og neyðin.

Neyðin kennir naktri konu að spinna, segir gamalt máltæki. Lýðræðisvaktin sem vill troða upp á þjóðina ónýtri stjórnarskrá, hefur endurhannað þetta orðtæki og birt nektarmynd af ásjálegasta frambjóðanda sínum undir kjörorðinu "Allt fyrir frægðina jafnvel að koma nakinn fram" eins og Egill Ólafsson frambjóðandi flokksins söng með sinni fallegu hljómmiklu rödd í myndinni "Með allt á hreinu".

Eini frambjóðandi Lýðræðisvaktarinnar sem hefur verið til sýnis fram að birtingu nektarmyndarinnar, hefur verið Þorvaldur Gylfason, klæddur í skósíða úlpu með hatt að hætti kúreka norðursins. Í hvert skipti sem Þorvaldur hefur birst þannig hefur fylgið hrunið.  Hönnunarsmiðir flokksins hafa því talið rétt að grípa til örþrifaráða.

Enn eru nokkrir dagar til kosninga og vonandi hafa hönnunarfræðingar Lýðræðisvaktarinnar ekki látið sér detta í hug, að reyna að auka fylgið við flokkinn með því að birta nektarmyndir af vaktstjóra flokksins. Þegar öllu er á botninn hvolft, þá er hætt við að Þorvaldur vaktstjóri særi meir fegurðarskyn landsmanna nakinn en í ljótu mussunni með hattinn.

Ef til vill  er þó  allt hey í harðindum eins og segir í öðru gömlu máltæki.

Vaktstjóri vill athygli.

Vaktstjóri lýðræðisvaktarinnar prófessor Þorvaldur Gylfason er að vonum óánægður yfir  hvað litla athygli framboð hans og fræga fólksins vekur.  Þetta gerist þrátt fyrir að Þorvaldur státi af skrautlegasta hattinum, víðfeðmustu úlpunni og hann tali jafnan bæði á út- og innsoginu þegar hann flytur þjóðinni boðskap sinn um lýðræðið frá Austurvelli.

Til að vekja á sér athygli hefur Þorvaldur skorað á formann Samfylkingarinnar til kappræðna um stjórnarskrármál.  Nauðhyggja Þorvaldar kemur hvað best í ljós af þessari áskorun vegna þess að hafi einhver flokkur ljáð stórnlagaráðsrugli hans einhverja athygli og reynt að þröngva því upp á þjóðina þá er það Samfylkingin. Um hvað ætlar þá vaktstjórinn að kappræða við  Árna Pál?

Þorvaldur vaktstjóri stóð að stofnun Dögunar og samþykkti að fara í framboð fyrir Dögun með því sklyrði að verðtrygging yrði ekki tekin af neytendalánum. Dögun samþykkti það ekki og þá klauf Þorvaldur sig frá Dögun ásamt Pétri Gunnlaugssyni, Lýð Árnasyni og fleiri mannvitsbrekkum úr stjórnlagaráðinu sáluga. Einingin varði hins vegar ekki lengi því að vaktstjórinn hafði það af að hrekja ýmsa sálufélaga sína af vaktinni og stofna nýja flokka. Svo tók vaktstjórinn upp málefnið sem klauf hann frá Dögun.

Vaktstjórinn ber ábyrgð á a.m.k. 4 framboðum við þessar kosningar vegna einþykkju sinnar og fordildar.  Fróðlegt verður að sjá hvernig þessi efnakljúfur sjálfrar náttúrunnar telur að hann geti náð að sameina þjóðina fyrst hann hefur náð fjórfaldri sundrungu á nokkrum vikum. 

Ef til vill væri rétt að skattgreiðendur gerðu kröfu um að vaktstjórinn sem og talsmaður neytenda og fleiri færu að vinna vinnuna sína en séu ekki endalaust áskrifendur að laununum sínum á kostnað skattgreiðenda meðan þeir bullukollast í pólitík.

 

Framsókn í háflugi

Bandarískir sérfræðingar sem gáfu skýrslu til Bandaríkjaforseta í síðara heimsstríði töldu Framsóknarflokkinn líklegastan til að verða leiðandi flokk á Íslandi. Í 60 ár hefur þessi tilgáta verið röng. Nú  virðist  tilgáta þessara sérfræðinga geti verið að rætast illu heilli.

Skoðanakannanir eru ekki kosningar.  Allt of mikið er gert með skoðanakannanir og þær eru fyrirferðamesta umræðuefni háskólakennara í stjórnmálafræðum  og annarra þesskonar spekinga. Minna fer fyrir að þeir velti fyrir sér málefnum og stefnu flokkana.

Stjórnmálaflokkur sem lætur svipta sér til og frá eftir niðurstöðum skoðanakannana er ekki mikils virði. Meira máli skiptir að flokkurinn sé trúr stefnumálum sínum.  Því miður hafa stjórnmálaflokkar um of sveigst inn á það að reyna að geðjast öllum til að fá góða útkomu í skoðanakönnunum en sá eltingaleikur hefur dregið úr trúverðugleika og gert stjórnmálamenn og stjórnmálaflokka einsleita og gjaldfellt þá.

Framsókn hefur af ýmsu að státa frá fyrri tímum en síður þeim síðari. Framsókn ber ábyrgð á að koma á kvótakerfinu. Það er engin flokkur sem ber meiri ábyrgð á klúðrinu við einkavæðingu bankakerfisins en Framóknarflokkurinn. Enginn flokkur ber meiri ábyrgð á húsnæðisbólunni eftir 2003 og ofurskuldsetningu heimilanna. Allir þeir sem bera ábyrgð á þessu sitja enn í fleti fyrir hjá Framsókn og andlitsgríma Halldórs Ásgrímssonar og Finns Ingólfssonar gægist því miður ískyggilega oft yfir herðar formanns Framsóknarflokksins.

Er líklegt að flokkurinn sem kom á gjafakvótakerfinu, húsnæðisbólunni og klúðraði einkavæðingu bankanna  muni leiða þjóðina til farsællar framtíðar?

Hræðslubandalagið

Fyrirbrigðið Dögun stjórnmálaafl var stofnað með töluverðum gauragangi fyrir nokkru. Að Dögun stóðu Hreyfingin, Borgarahreyfingin, Frjálslyndi flokkurinn, Þorvaldur Gylfason og nótar hans úr stjórnlagaráðinu. Fljótlega eftir stofnunina sagðist Birgitta Jónsdóttir ekki eiga samleið og stofnaði Pírata. Nokkru síðar sögðu nótar Þorvaldar sig úr hreyfingunni og stofnuðu Lýðræðisvaktina. Málefnaágreiningur lá þá ekki fyrir. 

Eftir ítrekað slakt gengi í skoðanakönnunum og brotthvarf litríkra einstaklinga úr Dögun og Lýðræðisvaktinni ákváðu forustumenn Dögunnar og Lýðræðisvaktarinnar að freista þess að mynda sameiginlegt Hræðslubandalag. Eini tilgangurinn er að fá mann kjörinn á þing.

Birgitta Jónsdóttir pírati  er sú eina í þessum þríhöfða söfnuði sem skynjar að ágreiningurinn um eitthvað sem engin skilur er of mikill til að skilvirkt Hræðslubandalag verði myndað fyrir kosningarnar.  Forustumenn Dögunnar og Lýðræðisvaktarinnar ætla samt að reyna til þrautar enda þingsætin æðri málefnunum.

Fróðlegt verður að sjá hvernig til tekst í þessum söfnuði sem ætti e.t.v. frekar að segja sig til sveitar á höfuðbólinu Samfylkingunni, hjáleigunni Bjartri framtíð eða heiðarkoti Vinstri grænna.

 

Andlitslyfting Vinstri grænna í anda Pútíns

Steingrímur J. Sigfússon er klókur stjórnmálamaður. Hann áttar sig á því að hann hefur glastað trausti sem stjórnmálamaður og glutrað niður fylgi Vinstri grænna. Stór hluti þingflokksins hefur yfirgefið flokkinn á kjörtímabilinu.  Hvað átti Steingrímur að gera annað en taka Pútín bragðið.

Medvedev Vinstri grænna í líki Katrínar Jakobsdóttur kom fram nokkrum klukkustundum eftir afsögn Steingríms og sagðist ætla að taka við. Þannig að Gerska ævintýrinu er ekki lokið og enn tekur þessi arftaki Kommúnistaflokks Íslands fyrirmyndir austan frá Volgubökkum. 

Steingrímur J. segir að kjósendur séu svo vitlausir. Þeir skilji ekki hvað hann og Jóhanna séu búin að leiða þjóðina farsællega þess vegna ætlar hann að hætta.  Sem stjórnmálamaður hefur Steingrímur glatað öllu trausti ekki vegna þess hve kjósendur séu vitlausir. Kjósendur dæma Steingrím af verkum sínum eins og þeim að afsala Arion og Íslandsbanka til erlendra vogunarsjóða. Eyða 50 milljörðum í gjaldþrota sparisjóði, kaupa tryggingarfélag fyrir á annan tug milljarða. Síðast en ekki síst reyna ítrekað að koma hundraða milljarða skuldaklafa á fólkið í landinu með Icesave landráðasamningum.  Steingrímur er rúinn trausti og fylgi vegna þess að kjósendur eru ekki eins heimskir og hann lætur í veðri vaka.

Katrín Jakobsdóttir er velmeinandi kona. Það er ekki samasem merki á milli þess og vera góður stjórnmálamaður. Það sem Katrín hefur sýnt af sér er nánast ekki neitt þrátt fyrir fjögurra ára setu sem ráðherra í ríkisstjórn. Hún er þekkt fyrir að segja þegar hlutir eru komnir fram yfir síðasta söludag ákvarðana að hún sé búin að setja málið í ferli. Þekktasta ferlisverkið er stjórnkerfi Hörpunar sem hún setti í ferli þegar Hörpuhneykslið var afhjúpað fyrir ári. Síðan þá hefur stjórnkerfið ekkert breyst og ekkert fréttist af ferlisverki Katrínar frekar en öðrum slíkum á hennar borði eða snöfurmannlegum ákvörðunum ráðherrans.

Skyldi þessi andlitslyfting í anda Pútín bjarga Vinstri grænum frá algjöru afhroði í  kosningunum.

Jón Ásgeir fékk ekkert út út málsókninni.

Það er lærdómsríkt að fylgjast með hvernig fjölmiðlar gera grein fyrir fréttum. Þegar Hæstiréttur felldi dóm í máli Björns Bjarnasonar gegn Jóni Ásgeiri Jóhannessyni mátti fyrirfram búast við að fjölmiðlar sem eru undir handarjaðri Jóns Ásgeirs mundu gera hlut hans sem hagfelldastan, en að hluta til var það ekki alveg rétt þó tilburðir væru í þá áttina.

Í einfaldleik sínum snérist málið um það að Jón Ásgeir Jóhannesson krafðist þess að ákveðin ummæli í bók Björns Bjarnasonar "Rosabaugur yfir Íslandi" yrðu dæmd dauð og ómerk, Björn yrði dæmdur til refsingar, til að greiða Jóni miskabætur, greiðslu til að birta dóminn og málskostnað. Af hálfu Björns var krafist sýknu og á það bent að þau ummæli sem um væri að ræða hefðu þegar verið ómerkt af Birni sjálfum þar sem hann hafði birt yfirlýsingu á netsíðu sinni og yfirlýsingu í Morgunblaðinu þar sem hann leiðrétti ummælin.

Niðurstaðan í Hæstarétti er sú að Björn var sýknaður af öllum ávirðingum Jóns Ásgeirs. Þau ummæli sem Björn hafði þegar lýst dauð og ómerk voru ómerkt. Eftir því sem næst verður komist vegna þess að eintök úr 1. prentun þar sem umrædd ritvilla sem Jón Ásgeir gerði svona mikið úr voru ekki innkölluð.

Málið er ekki flóknara. Jón Ásgeir fékk ekkert þegar upp er staðið út úr málinu. Hann var á sama stað og þegar hann lét lögmann sinn byrja málareksturinn gegn Birni. Björn hefur hins vegar fengið staðfestingu á því að afsökunarbeiðni hans á ritvillunni í bókinn var fullnægjandi og dómsvaldið gerir ekki frekari athugasemdir við það.  Miðað við þá niðurstöðu hefði mátt ætla að fyrirsagnir annarra fjölmiðla en heyra undir Jón Ásgeir hefði verið eitthvað á þessa leið:

"Björn vann málið gegn Jóni Ásgeiri"   "Jón Ásgeir náði engu fram í málarekstri gegn Birni Bjarnasyni" eða eitthvað ámóta.

Þess vegna er athyglisvert að sjá með hvaða hætti fréttastofa Ríkisútvarpsins sem rekið er fyrir fé skattgreiðenda greindi frá málinu en þar sagði:

"Dómur Hæstaréttar er að nokkru samhljóma niðurstöðu Héraðsdóms Reykjavíkur, það er að segja að því leyti að tvenn ummæli eru ómerkt. Þau fjalla annars vegar um hvernig brot Jón Ásgeir hafi verið dæmdur fyrir í Baugsmálinu og hins vegar ummæli sem dómurinn taldi villandi um fyrir hversu marga ákæruliði hann hefði verið dæmdur. Hæstiréttur kemst hins vegar sem fyrr segir að þeirri niðurstöðu að ekki sé ástæða til að greiða miskabætur en Héraðsdómur Reykjavíkur dæmdi Björn til að greiða Jóni Ásgeiri 400 þúsund krónur í miskabætur auk hálfrar milljónar í lögfræðikostnað. Hæstiréttur lætur hvorn um sig, Björn og Jón Ásgeir, bera sinn málskostnað."

Fréttastofa Ríkisútvarpsins kemst að þeirri niðurstöðu að þrátt fyrir að það sé grundvallarmunur á niðurstöðu héraðsdómara og Hæstaréttar að þá sé dómur Hæstaréttar að nokkru samhljóða Héraðsdómnum.  Sérkennilegt að fréttastofa allra landsmanna skuli ítrekað lesa jafnvitlaust í einföld aðalatrði einkum þegar forustumenn í Sjálfstæðisflokknum eiga í hlut.

Prófkjör og verðtrygging

Á síðasta Landsfundi Sjálfstæðisflokksins var mörkuð sú stefna að afnema verðtryggingu á neytendalánum og færa með sanngirni niður óeðlilegar hækkanir á verðtryggðum lánum. Þetta var mikilvæg samþykkt, en efnir þingflokksins hafa ekki verið í samræmi við einróma samþykki Landsfundarins.

Einn af þeim mönnum sem harðast barðist fyrir því að ná fram samþykkt Landsfundarins um afnám verðtryggingar og niðurfærslu höfuðstóla var sr. Halldór Gunnarsson. Sr. Halldór hefur verið óþreytandi bráttumaður í og fyrir Sjálfstæðisflokkinn í marga áratugi. 

Sr. Halldór gefur kost á sér í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi. Hann á skilið stuðning þeirra sem vilja ná fram breytingu á lánakjörum til hagsbóta fyrir fólk og fyrirtæki í landinu. 

Það skiptir máli að fá öruggan og hreinskiptinn málsvara gegn verðtryggingunni í þingflokk Sjálfstæðisflokksins. Andstæðingar verðtryggingarinnar eiga því kost á því að styðja sr. Halldór og  ber skylda til vilji þeir leggja þessu mikilvæga málefni lið.

Auk sr Halldórs Gunnarssonar hefur Halldór B. Jóhannesson hagfræðingur tekið upp baráttuna gegn verðtryggingunni og skrifað eftirtektarverðar greinar um nauðsyn þess að verðtryggingin verði afnumin.

Kjósendur Sjálfstæðisflokksins í Suðurkjördæmi eiga þess því kost að kjósa með stefnu flokksins gegn verðtryggingu og verðbólgu. 

Dögun að kvöldi komin

Bræðingurinn sem nefnir sig Dögun virðist búinn að vera. Lýður Árnason sem hefur verið fyrirliði í þessum hópi hefur gefst upp og þá er lítið eftir.

Að Dögun standa Borgarahreyfingin, Hreyfingin og Frjálslyndi flokkurinn. Þrátt fyrir það hefur bræðingurinn aldrei náð neinu fylgi samkvæmt skoðanakönnunum og eftir því sem forsvarsmenn Dögunar hafa kynnt sig meir þá hefur fylgið dvínað í réttu hlutfalli. 

Þeir sem hafa verið hvað mest áberandi talsmenn Dögunar eru æstustu stjórnlagaráðsliðarnir eins og Þorvaldur Gylfason, Lýður Árnason og  Gísli Tryggvason sem sóma sér vel í samfélagi við Þór Saari sem hefur fjallað um stjórnarskrána af álíka skörpum skilningi og þeir.  Þorvaldur mun hafa gengist inn á það að bjóða sig fram fyrir Dögun en horfið frá því þegar hann sá að fylgið dvínaði jafnt og þétt og nú stendur Gísli Tryggvason einn eftir og ætlar enn í framboð  í Norð Austur kjördæmi þó að Dögun sé að kvöldi komin. 

Fróðlegt verður að sjá hvað verður um þennan bræðing sem hangir helst saman á nokkrum tugum milljóna sem Borgarahreyfingin á í sjóði, sem hefur aðallega verið notaður til að greiða framkvæmdastjóranum Andreu Ólafsdóttur launin sín ásamt auglýsingum um fundarhöld hennar og nokkurra annarra sem ætla í framboð.

Talað er um að Kristinn H. Gunnarsson sem gefur kost á sér í Norð-Vesturkjördæmi fyrir Dögun muni flytja líkræðuna yfir  Dögun enda er hann á móti öllum helstu stefnumálum Dögunar,  en ætlar samt að bjóða sig fram til Alþingis fyrir bræðinginn.

 

Hvers konar flokkur er Samfylkingin?

Það var athyglisvert að hlusta á frambjóðendur til formennsku í Samfylkingunni í Kastljósi í kvöld. Þeir sögðust hafa komið sér saman um að segja ekki neitt sem máli skiptir. Í sjálfu sér er það í samræmi við málflutning flokksins á kjörtímabilinu.

Athyglisvert var þó að heyra að báðir frambjóðendurnir eru logandi hræddir við gamla afturhaldið í flokknum, sem Jóhanna er í forsvari fyrir og Guðbjartur raunar arftaki þeirra sem hugsa með svipuðum hætti. Það vantaði ekkert á málflutning Guðbjarts annað en hann mælti fyrir þjóðnýtingu, en þá hefði hann verið með nákvæmlega sömu stefnu og róttækir sósíalistar um miðja síðustu öld. Raunar virðist Guðbjartur holdgervingur slíkra sjónarmiða nema þegar kemur að launamálum á Landsspítalanum.

Ef stefna og málflutningur Samfylkingarinnar undanfarin ár er skoðuð kemur í ljós að Samfylkingin er til vinstri við sósíaldemókratíska flokka á Norðurlöndunum, Þýskalandi og Bretlandi og frá forustumönnum flokksins heyrast iðulega sjónarmið sem eru fjandsamleg frjálsri markaðsstarfsemi, sem er fáheyrt meðal nútíma jafnaðarmanna í Evrópu. Að vísu örlaði á smá skilningi á nútímalegri jafnaðarstefnu hjá Árna Páli og það kann að vera þess vegna sem undirsáti Jóns Gnarr, Dagur B. Eggertsson kallar hann sportbíl en Guðbjart Volvo. En Dagur þessi virðist ekki átta sig á að Vovo framleiðir ekki bara þunga sleða eins og Guðbjart heldur líka sportbíla.

Samfylkingin er eini flokkurinn í Evrópu sem kallar sig sósíaldemókratískan sem dettur í hug að ætla að knýja fram stjórnarskrárbreytingar án þess að eðlileg vinna og skoðun á stjórnarskrármálinu hafi farið fram og  í fullri andstöðu við stóran hóp þjóðarinnar. Fullyrða má að engin sósíaldemókratískur flokkur í Evrópu mundi láta sér detta þetta til hugar nema Samfylking Jóhönnu Sigurðardóttur ef hægt er þá að kalla flokkinn sósíaldemókratískan undir forustu Jóhönnu.

Það voru vonbrigði að annars góður sjónvarpsmaður Helgi Seljan skyldi ekki spyrja formannsframbjóðendurna um afstöðu þeirra til þessa makalausa rugls sem tillögur stjórnlagaráðsins eru sem Jóhanna reynir að troða ofan í kok á þjóðinni.  Sjálfsagt hefðu þeir sagt eins og varðandi aðrar spurningar að þeir hefðu komið sér saman um að hafa ekki afstöðu í málinu og fólk yrði að finna það sjálft út hvað þeir vildu.

Óneitanlega sérkennilegir stjórnmálamenn og frambjóðendur sem geta ekki tjáð sig um það sem þeir vilja í pólitík og gera fólki ekki grein fyrir því af hverju það á að kjósa þá. Til hvers eru þeir eiginlega að bjóða sig fram til formennsku í þessum persónuleikalausa flokki?