Vegin og léttvæg fundin.

Upplýst hefur verið að Sigríður Benediktsdóttir fyrrum framkvæmdastjóri hjá Seðlabanka Íslands nýtti sér fáránlegt hagræði sem Seðlabankinn setti sem heimilaði fólki að selja gjaldeyri á yfirverði. Þeir sem áttu eignir erlendis eða störfuðu þar gátu því hagnast verulega og gerðu það.

Ein af þeim sem nýtti sér þessa leið í hagnaðarskyni var Sigríður Benediktsdóttir fyrrum framkvæmdastjóri hjá Seðlabanka Íslands. Sá böggull fylgdi hinsvegar því skammrifi hvað hana varðar, að þetta gerði hún þvert á reglur Seðlabankans, sem bönnuðu ákveðnum stjórnendum bankans þar á meðal nefndri Sigríður að nýta sér þessa leið til auðsöfnunar. 

Þrátt fyrir að Sigríði væri bannað að selja gjaldeyrinn sinn á yfirverði, þá gerði hún það samt og komst upp með það. Þrátt fyrir ótvírætt brot á reglunum, þá gerði enginn athugasemd við þetta ólögmæta framferði Sigríðar. Þannig braut einn af framkvæmdastjórum Seðlabankans, nefnd Sigríðru þær reglur sem Seðlabankinn hafði sjálfur sett og komst upp með það.

Þannig hagnaðist Sigríður með ólögmætum hætti og taldi það eðlilegt á þeirri forsendu að forréttindaaðlinum sé það heimilt sem venjulegu fólki er bannað. 

Á árinu 2009 settist nefnd Sigríður í rannsóknarnefnd Alþingis varðandi bankahrunið ein þriggja nefndarmanna. Hún tók þátt í því ásamt meðnefndarmönnum sínum að fella dóma yfir fólki oft illa ígrundaða eða jafnvel ranga eins og Hæstiréttur Íslands hefur ítrekað staðfest. Þannig voru alvarlegir dómar felldir yfir fólki sem hafði ekkert til saka unnið eða  minna en Sigríður sjálf gerir sig seka um með ofangreindu atferli. 

Svo merkilegt sem það er í þessu þjóðfélagi þá þykir stjórnendaaðli þessarar þjóðar rétt að velja fólk sem álitsgjafa og stjórnunarstarfa úr þröngum hópi einstaklinga. Sigríður er ein þeirra sem náðarsól stjórnendaaðals þjóðarinnar skín hvað skærust á. Þess vegna var hún valin til þess fyrr á þessu ári að dæma um hæfi umsækjenda í starf Seðlabankastjóra þó að hún sæti í bankastjórn stærsta viðskitpabanka þjóðarinnar, sem heyrir undir Seðlabankann. Þetta var þeim mun fráleitara þar sem að með breyttri löggjöf heyrir Fjármálaeftirlitið líka undir Seðlabankann.

Bankaráðsmaðurinn í Landsbankanum hafði því virk afskipti af vali þess aðila sem á að hafa eftirlit með bankanum hennar. 

Í gamla Rómaríki var málsháttur sem hljóðaði einhvern veginn þannig "Quod licet Jovi non licet bovi". (það sem leyfist Júpíter leyfist ekki nautinu) þ.e. guðirnir mega en ekki alþýðan. Einn þessara guða í yfirfærðri merkinu í þessu þjóðfélagi sem er heimilt að dæma aðra, en er undanþegin allri skoðun og gagnrýni vegna eigin breytni er Sigríður Benediktsdóttir, sem nýtti sér með ólögmætum hætti að hagnast á grundvelli sérreglna Seðlabankans sem henni var óheimilt að nýta sér.

Já og enginn segir neitt af því að forréttindaaðallinn er ekki dæmdur eftir sömu reglum og múgamenn.

Sigríður Benediktsdóttir, sem hefur verið óvægin í dómum sínum yfir öðrum verður þó að sætta sig við að það sem segir í 7.kap. Mattheusarguðspjalls 1-2 vers hvenær svo sem það verður:

"Dæmið ekki svo þér verðið ekki dæmdir. Því að með þeim dómi sem þér dæmið, munuð þér dæmdir og með þeim mæli sem þér mælið mun yður mælt verða.

Bankar Evrópusambandið upp á hjá Boris.

Í ritstjórnargrein í Daily Telegraph í dag er vísað til ráðlegginga  Yanis Varoufakis fyrrv. fjármálaráðherra Grikkja til Breta í upphafi Brexit viðræðnanna. En Varoufakis sagði; 

"Ekki semja við Evrópusambandið. Grikkland gerði það vegna fjármálakreppunar 2015 og óskaði þess skömmu síðar að þeir hefðu ekki gert það." 

Varoufakis sagði að kæmi til þess að Bretar reyndu að semja við Evrópusambandið mundi Brussel valdið þvinga Breta með frekju með sama hætti og Grikki og það væri betra fyrir Breta að standa frekar upp frá samningaborðinu.

Boris Johnson virðist hafa svipaðar skoðanir og hefur sagt að hann hafi engar fyrirætlanir um að hefja viðræður við Evrópusambandið fyrir 31.október, en þá fer Bretland formlega úr Evrópusambandinu.

Boris er ekki tilbúinn til viðræðna nema það sé vilji til að breyta Brexit samningnum verulega. Dominic Raab utanríkisráðherra hefur tekið undir þessi sjónarmið og segist ekki vera á neinum hlaupum til að heimsækja kollega sína.

Fram að þessu hafa ráðamenn í Evrópusambandinu keppst við að segja að það þýði ekkert fyrir Breta að ímynda sér að þeir fái marktækar breytingar á samningnum. Breska þingið hefur ítrekað hafnað þeim samningi. Það er því ekki um neitt að semja. Brussel á því eins og Bretar þann valkost að Bretar yfirgefi Evrópusambandið án samnings. Komi til þess að þeir vilji bjóða Bretum upp á breytingar þá má banka upp á hjá Boris.

Versti óvinur Boris og bresku þjóðarinnar er þó ekki Brussel valdið heldur fimmta herdeild Viðreisnarliða á Breska þinginu, sem telur Evrópusambandið mkilvægara öllu öðru og er tilbúið til að fara gegn eigin ríkisstjórn til að koma í veg fyrir að Bretar nái fullveldi sínu frá Evrópusambandinu. Fróðlegt verður að sjá hvað þessir Quislingar eru reiðubúnir til að ganga langt gegn hagsmunum eigin þjóðar.

Hvað segja femínistar nú?

Bresk kona á Kýpur sem sakaði hóp ungra manna frá Ísrael um að hafa hópnauðgað sér hefur nú snúist í höndum hennar. Hún hefur verið handtekin og sökuð um falskar ákærur. Hvað segja femínistar nú. Setja þeir enn fram þá afdráttarlausu kröfu að alltaf skuli taka mark á ákæru meints fórnarlambs í kynferðisbrotamálum? 

Lögsækja konu sem sakaði 12 menn um nauðgun

Óbilgjarn, tækifærissinnaður hentistefnumaður og pópúlisti.

Venjan er sú þegar nýr leiðtogi er kosinn í pólitík að hann er boðinn velkominn til starfa. Boris Johnson nýr leiðtogi breska Íhaldsflokksins var kjörinn nýr formaður flokksins með nokkrum yfirburðum. Afstaða hans til útgöngu Breta úr Evrópusambandinu hefur legið fyrir og hann var einn helsti leiðtogi þeirra sem borðust fyrir útgöngu Breta í þjóðaratkvæðagreiðslunni um málið.

Theresa May fráfarandi formaður og forsætisráðherra gat ekki klárað Brexit m.a. vegna undirróðursstarfsem Evrópusinna í eigin þingflokki,óbilgjarnrar afstöðu leiðtoga Evrópusambandsins og þess að hún var ekki tilbúin til að taka Bretland út úr Evrópusambandinu án samnings. 

Nýr leiðtogi hefur skýra stefnu í þessum málum. Hann gerir Brexit að forgangsmáli og hefur marglýst því yfir að Bretlandi fari úr Evrópusambandinu á tilsettum tíma með eða án samnings. 

Þess er ekki að vænta að leiðtogar Evrópusambandsins muni vera með miklar tilslakanir ef þá nokkrar gagnvart Bretum og það reyni þá á að Boris Johnson taki Breta úr Evrópusambandinu án samnings. Verði ekki þingmeirihluti fyrir því á hann ekki annarra kosta völ en efna til þingkosninga þar sem hart yrði deilt um þetta mál. 

Boris Johnson hefur verið samkvæmur sjálfum sér í baráttunni gegn veru Bretlands í Evrópusambandinu. Hann er ekki nýgræðingur í breskum stjórnmálum og hefur hingað til fengið þann dóm að vera einarður og rökfastur og öfgalaus stjórnmálamaður. 

Miðað við sögu Boris Johnson í pólitík þá er það með nokkrum eindæmum, að leiðarahöfundur Fréttablaðsins skuli finna honum allt til foráttu og gefa honum þá samandregnu einkun að hann sé óbilgjarn tækifærissinnaður hentistefnumaður og pópúlisti. Leiðarahöfundur sýnir það enn einu sinni að hún telur alla sem henni eru ósammála í afstöðunni til Evrópusambandsins vera þeirrar gerðar sem hún lýsir Boris Johnson. Málefnaleg afstaða er það ekki, en sýnir því miður það ofstæki sem sumir Evrópusinnar eru haldnir þegar kemur að umræðum um kosti og ókosti Evrópusambandsins.

WOW og lánastarfsemi Isavia. Hver vissi hvað?

Fyrir nokkru flaug vélin, sem Isavia ohf hafði tekið sem tryggingu fyrir skuldum WOW af landi brott. Isavia hefur því enga tryggingu lengur fyrir milljarða óheimilum lánveitingum.

Af þessu tilefni vakna nokkrar spurningar.

Í fyrsta lagi hver tók ákvörðun um stórfelldar óheimilar lánveitingar Isavia til WOW air? 

Í öðru lagi vissu ráðherrar fjármála og samgöngumála af þessum óheimilu lánveitingum og voru þeir með í ráðum varðandi málið?

Í þriðja lagi, hver tók ákvörðun um þann fáránleika sem tryggingartaka í flugvél þriðja aðila ALC fyrir skuldum WOW var? 

Vert er að benda á að hlutverk Isavia er ekki lánastarfsemi og þessvegna er brýnt að fá allar upplýsingar um það hverjir komu að þessu máli og hvort ráðherrar í ríkisstjórninni voru hafðir með í ráðum um þetta löglausa atferli stjórnenda Isavia?

Iðulega hefur verið minna tilefni til að Umboðsmaður Alþingis hæfi frumkvæðisrannsókn. Hvað gerir hann nú?

Sínum augum lítur hver á höfuðklútinn

Ahmet Necdet Sezer, sem var forseti Tyrklands árið 2003 þegar Erdogan varð forsætisráðherra bauð aldrei konu Erdogan í athafnir og boð í forsetahöllinni, vegna þess að hún var með höfuðklút. Ahmet leit á það sem óviðurkvæmilegt trúartákn, sem táknaði andstöðu við veraldlegar umbætur og hugsunarhátt. Erdogan hefur haldið því fram að þetta væri spurning um að vera tyrkneskur í stað þess að vera með veraldlegan vestrænan hugsunarhátt. Höfuðklúturinn er þannig yfirlýsing um andstöðu við vestræn gildi.

Fimmtán árum síðar árið 2018 breytti fulltrúadeild Bandaríkjanna 181 ára gömlum reglum um bann við að þingmenn bæru höfuðföt af einhverju tagi, til að nýkjörin þingmaður frá Minnesota, þingkonan músliminn Ihan Omar, mætti bera höfuðklút. Bandaríkjaþing sýndi ekki eins mikla staðfestu og forseti Tyrklands 15 árum áður.

Undanlátssemi, aumingjaskapur og vanþekking Vesturlanda varðandi einmenninguna og öfgarnar, sem tröllríða múslímska heiminum í dag er ógnvænleg. 

 

Falsfréttir. Ekki fréttir og hálfsagðar fréttir

Fáir fréttamiðlar eru eins natnir við að tína allt til, sem getur orðið Donald Trump Bandaríkjaforseta til ófrægjingar og fréttastofa RÚV. Donald hefur verið fastur liður í nánast öllum fréttatímum stofnunarinnar síðustu 3 árin.

Fréttastofa RÚV hefur sagt ítarlegar fréttir af ummælum sendiherra Breta í Washington um að Trump væri óhæfur og hann hefði sagt upp samningi við Íran til að ná sér niðri á Obama. Auk þess hafa sérstakir fréttaskýringaþættir verið um málið. 

Samt er bara hálf sagan sögð. Fréttin er því í besta falli hálfsannleikur og gefur ekki fullnægjandi yfirlit um það sem um ræðir. 

Þess er t.d. ekki getið að það var kosningaloforð Trump að segja upp samningnum við Íran. Þá er ekki sagt frá því, að umræddur fyrrum sendiherra Breta var eindregið á móti því að samningnum við Írani yrði sagt upp. Sendiherrann gekkst fyrir fundum auk annarra aðgerða til að reyna að koma í veg fyrir að Trump segði samningnum upp. Vissulega atriði sem skiptir máli þegar fjallað er um málið. Fréttastofu RÚV sást yfir þessar staðreyndir bæði í fréttum og fréttaskýringum, sem og afstöðu sendiherrans í Brexit málum, sem skipta máli þar sem Donald hefur blandað sér heldur betur í þau mál.

Hvað veldur því að ekki er getið um jafn mikilvæg atriði í fréttunum? Í besta falli er það vegna þess að fréttamennirnir sem vinna fréttina eru ekki starfi sínu vaxnir og kynna sér ekki staðreyndir. Hinsvegar getur komið til að viðkomandi fréttamenn þegi vísvitandi um staðreyndir. En þá eru þeir í pólitík en ekki í fréttamennsku.  

Uppljóstranir um skrif sendiherrans eru fyrst og fremst fréttnæm fyrir þá sök, að þær sýna hve langt opinber starfsmaður er tilbúinn að ganga þegar hann er í pólitískri andstöðu við viðkomandi þjóðhöfðingja. 

Ég heiti Múhameð Páll Omar bin Laden og er kona

Þegar Múhameð Páll Omar bin Laden kom til landsins og bað um alþjóðlega vernd neitaði hann að vera skráður karlmaður og sagðist vera kona. Embættismaðurinn sagði. "Þú ert karlmaður skv. skilríkjum auk þess ertu karlmannlegur í útliti og með mikið skegg. Þú ert karl og ég skrái þig þannig." Þá kæri ég þig sagði Múhameð. Gaman væri að sjá það sagði embættismaðurinn.  

Seinna um daginn lagði Múhameð fram kæru þar sem brotið hafði verið gegn kynrænu sjálfræði hans og sagði í kærunni að brotið varðaði við 10.gr. laga frá Alþingi þ.18.júní 2019 um kynrænt sjálfræði en þar segir:

"Einstaklingur sem sótt hefur um alþjóðlega vernd hér á landi getur óskað eftir því að í skráningarskírteini sbr. 34.gr.laga um útlendinga nr. 80/2016 verði kyn hans skráð í samræmi við kynvitund hans enda þótt það samræmist ekki skilríkjum hans frá heimaríki."

Einboðið er að Múhameð vinni málið og verði skráð kona þar sem hann segir að kynvitund sín sé sú, að hann sé kona.

Með lagafrumvarpi um kynrænt sjálfræði greiddu 45 þingmenn atkvæði þ.á.m. allir ráðherrar. Enginn greiddi atkvæði á móti. 

Af hverju þarf að ausa meira fé dómsmálaráðherra?

Útlendingamálaráðherra hafði á orði þegar hún hvikaði í málum hælisleitenda í kjölfar kröfugöngu, að Útlendingastofnun þyrfti meira fé til að afgreiða mál hraðar. Það er rangt. 

Útlendingastofnun þarf ekki meira fé. Það þarf að breyta útlendingalögunum m.a. auka málahraða og stytta fresti.

Mesta meinsemdin í útlendingamálunum eru ráðherrar útlendingamála, sem taka hvað eftir annað fram fyrir hendurnar á starfsfólki útlendingastofnunar þegar þeir fara að lögum. Þeir hagræða reglum að geðþótta fyrir þá sem fara á mestu höfrungahlaupi allra hælisleitenda fram hjá lögum og reglum. 

Afstaða íslenskra yfirvalda nú mun leiða til nýrrar holskeflu hælisumsókna. Til hamingju með það Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir það mun sennilega ekki kosta skattgreiðendur minna fé en asnaspark Unnar Brá á sínum tíma. 

En ákjósanlegt fyrir þá sem vilja gera Ísland að heimili alls heimsins.

Við erum svo rík.

Ein röksemd þeirra sem tala fyrir því að Íslendingar taki óábyrga afstöðu í málefnum hælisleitenda er sú, að við séum svo rík. Önnur röksemd er sú að við eigum að hafa sérreglur fyrir börn í útlendingalögunum.

Við vorum  ofboðslega rík fram eftir ári 2008. Þá fór fína fólkið með Þorbjörgu Katrínu Gunnarsdóttir ,sirkusstjóra dansins í kringum gullkálfinn, í skrúðgöngu til að fagna handboltalandsliði eftir að Þorgerður hafði flogið tvisvar til Peking í Kína með eiginmanni sínum millistjórnanda í Kaupþingi á kostnað skattgreiðenda til að horfa á tvo handboltaleiki. Það skipti ekki máli að hennar mati af því að við vorum svo rík. 

Tveimur mánuðum síðar var skollin á bankakreppa og íslenska þjóðin fékk andlegt áfall þegar í ljós kom að við vorum ekkert rík og Þorgerður Katrín hrökklaðist frá. 

Margir segja ekki skipta máli þó ólöglegum hælisleitendum sé hleypt inn í landið af því að við séum svo rík. Við erum samt ekki svo rík að við getum lækkað skatta, annast aldraða sómasamleg eða gætt hagsmuna eldri borgara eða raunverulegra öryrkja með eðlilegum hætti. En það skiptir ekki máli að mati þeirra sem vilja taka endalaust við ólöglegum hælisleitendum á þeirri forsendu að við séum samt svo ofboðslega rík.

Búið er til vígorð um að hrekja ekki börn í burtu og pópúlistinn og siðfræðingurinn Salvör Norðdal var fljót að hoppa á þann vagn. Vissulega áhrifaríkt í áróðrinum, en þeir sem þannig tala þekkja ekki útlendingalögin og vita því ekki að þar er sérstaklega tekið á málum sem varða börn.

Þá er aldrei vikið að því að í lögunum og víðar eru heimildir til að sameina fjölskyldur. Þannig að eitt barn inn, getur þýtt að stórfjölskylda upp á 10 manns eða fleiri fylgir á eftir.

Hundrað kvótaflóttamenn eru ekki hundrað nema fyrstu misserin. Síðan koma pabbi og mamma og afi og amma o.s.frv. Nú þegar er kostnaður vegna hælisleitenda umtalsverður og verður óviðráðanlegur fyrir þessa fámennu þjóð ef svo heldur fram sem horfir.

Þjóð sem telur sig svo ríka að hún getu hent peningum, en hefur samt ekki efni á að lækka skatta. Aðstoða ungt fólk til að koma sér þaki yfir höfuðið. Hefur heldur ekki efni á að sinna hagsmunum aldraðra með viðunandi hætti. Sem hefur ekki efni á að byggja upp hættulítið vegakerfi. Hvað þá heldur að hafa efni á því að manna lögregluna með viðunandi hætti og kaupa fullnægjandi búnað fyrir hana.

Sú þjóð sem telur sig samt svo ríka að hún geti gert hvað sem er, mun vakna upp einn góðan eða vondan veðurdag við þann veruleika að vera stödd á sama stað ef ekki verri og í októberbyrjun 2008 -

en þá getum við ekki nýtt okkur neyðarlög eða peninga annarra til að fleyta okkur yfir vandamálin.

Hvorki einstaklingar né þjóðir hafa nokkurn tímann ráð á því að haga sér óskynsamlega það kemur fólki alltaf í koll.